stond fier te pronken in de zon
bij een oude vervallen tuinmuur
doch 's middags veranderde het weer
donkere wolken kondigden zich aan
weg was de zon waarmee
de dag zo vriendelijk begon
tulpen bogen hun koppen in
de aantrekkende wind en
kwamen rap in
neervallende sneeuw te staan
thans staan ze stil
met hangende toppen
in een vreugdeloze…
zeide dat gij waart
gelijk de domme Nijhoff vond wat u in boeken las
gelijk de verwaten Hermans zag wat zich te Brussel openbaart
gelijk de grote Lucebert u afrolde
en als luchtmens u liet zweven boven de afgrond
die uw leven is
gelijk de machteloze Elsschot aan het dolen sloeg
gelijk de onverbloemde Engelman zichzelve vroeg
gelijk de vreugdeloze…
Laat in haar hand de levensappel blozen,
Strooi om haar peluw koele balsemkruiden,
Geef háár de sluier en de dos der bruiden,
Hul míj in 't zwart, de kleur der vreugdelozen.
Laat mij nog eens die marm'ren lippen kussen!
De priesters preev'len en de kaarsen branden...
't Is me of die kus mijn ziel in tweeën kliefde.…
als veredelde kratermonden
rook
als signaal voor wat komen gaat
lava dadelijk
stromend door centrale delen
des stelsel
met sterren en troebel zicht
één draai om de as
en dan
fantastisch licht
als een zwaan
opstaan in overvloedige mist
als matig verdicht beeld
maar onverzadigbaar
gortig
voortjagende vleugels
zonder zonde
der vreugdeloze…
Laten wij, ridders en jonkvrouwen van het bezonken woord
in deze barre verwarrende tamelijk vreugdeloze turbulente tijden
waar egoverliefde narrowminded narcisten, extreemrechtse verknipte doofblinde sadisten
hedens laten opgaan in verschieten van smeulende puinhopen van paars...…
Wat een vreugdeloze toestand,
onbeschrijfbaar is het verdriet.
In mijn dromen zie ik je slapen,
in alle rust.
Mijn liefde voor jou is als scharlaken,
diep, rood en intensief.
Ik zou niets liever willen,
dan naast je ontwaken,
Dat je me wakker kust.
Bedankt dat je er was, mijn lief.…
Dit is de nacht - -
Nog hunkeren in volgehouden wacht
de vrouwen bij het lantarenlicht,
dat, krankend op het hongerbleek gezicht
haar aanprijst als de winkelwaar,
de late, doelverloren wandelaar,
die ’t lonken van de vreugdeloze lach,
in ’t uur van leeg geworden dag
verstaat.…
654
Bezig met laden