Alle inzendingen over winterwit

zilverzon licht op ijskristallen ontwaken wollig winterwit…

geschenk van de vorst winterwitte ijsbloemen geschilderd op glas…

Nachtschaduw geeft stilte diepe voelbare emoties duurzamer in innerlijk dan het winterwitte van het vergeten daglicht.…

Wit is het weer Kou slaakt een zucht De bomen zilvergrijs getint Vogels vliegen af en aan Winterwit maakt mij kind Laat mij dromen van het land Sloten ijzig, winterpret Lang geleden toch dichtbij Wit is het weer Kou geeft me kracht Warm mijn kleine knuistje In mijn vaders hand En zie hoe hij naar me lacht…

een kleine droom zacht gedaald op bank en stoel op duizend lege takken voorzichtig pakken we de draad en zweven, even wit mijn hart gaat omhoog… een sneeuwengel volgt in wijd gespreide vleugels glanst de lach op mijn gezicht…

De eekhoorn vindt trots onder een bedekte schuilplaats verborgen noten.…

winterwitte warmte lakens op een hoop broek over een leuning armen in de knoop hoofd diep in het kussen kussen op het hoofd maken zachtjes wakker doen wat werd beloofd…

Een roze zomerzweem, dolend op duits winterwit. Genadeloos knisperen scheermesjes hier aan de wal.…

heb nog even mijn palet gepakt de lentekleuren boven een smalle reep die zomer moest beloven daarna de gelen van de oogst de onderkant in warm rood met tikkeltjes oranjebruine tinten de eerste zwarte randjes dood maar de verf is verdroogd in het landschap van seizoenen na winterwit draagt lentegroen weer bloemen…

een nano laagje zomer zette de huid van een zonne koesterende dromer binnen korte tijd in vuur en vlam vurig rood legde onbarmhartig het falen bloot van alle preventieven die winterwit slechts een papieren bescherming schikt nog wordt de pijn in koeling weggehoond hoe dom kunnen mensen zijn in weten dat na zonnebrand warmte…

Het winterwit is weer voorbij. Het paasklokje geniet van geen geluid. Alleen de vredesduif met de palmtak van de vrede vliegt over landen en vindt geen plaats door een oorlog die niet wijken wil. En mensen die zwart zagen van de sneeuw en kinderen die zonder zandzakjes zitten en vluchten voor de vrede of voor de oorlog?…

je weerkaatste glinsterde en dook warm op mijn huid waar kleine stukjes winterwit er wel heel snel uit sprongen in de vol roodbruine glans van het zonlicht voorhanden zonder mijn vel ernstig te verbranden eindeloos goddelijk was het zonnebad dit jaar waarin de koude noorden wind met veel misbaar zijn plek opeiste na wat korte…

De nachtegaal trilt het winterwit uit het vroege morgenkleed in een waas berijpt en strakke snit vleugelt hij zorgenbreed door een asgrauwe dageraad door breekbaar grijs en olmenlaan tot aan de rand van het bestaan waar de tijd geen tijd beslaat Daar verdampt zijn verenjas buigt zijn vlucht naar nooit meer terug het koele ijs en het geknakte…

in een winterwitte droomwereld op weg naar alphen aan den rijn maarten’s prater is de kater drie kouters in een groen autootje wij zongen stilaan viel het stil maarten zag hazen in het witte veld we hebben er vier geteld er was er een die rechtop stond en naar ons zwaaide wat schoon en mooi de sneeuw hoe pittoresk het torentje van Rijnsaterwoude…

ook in de winter pikt ie bij het leven winterwit de kust en een vogel in het donker neemt mij de maat in stukken smeltend als sneeuw voor de zon de grote pop op de breuklijn breken blinde krachten door wie ziet nog toe?…