Alle inzendingen over (Zalt-)bommel

Van een oude vrouw kreeg ik een babbelaar en in café 'Bommel' nam ik twee borrels, een voor Bout en een voor mij. Later sta ik met een kleffe bolus in mijn eendesnavel gefrustreerd op een gepensioneerd ramschip, denkend: Ik moet Boutens in steen uithakken, naar de Markt slepen, voor het stadhuis plaatsen, voor mijn intercity vertrekt!…

In het lome lover minnemeen ik mijne zoele Poezel; hij is wobbe, hij is leen, wuftig kozer en te koezel. Poezels krollig en in broei wijl wij minneweer; in galenzang en moenengloei stoeien Poezel en zijn heer. ’t Zwerk donkert, de kniepert loeit, een vale walm giert en woeit, de kim molmt tot waangetier, schuksels schokken elk liefdesdier…

samen het Wilhelmus ingezet en wie nog moest ging eerst nog even snel naar het toilet We kwamen bij de ingang en wie zagen we daar staan de echte sinterklaas en de bekende indiaan 'T  is een en al oranje en we zijn er allemaal Alleen nog even wachten op het eerste fluitsignaal het volkslied als vanouds een plechtig en verstild moment  van Bommel…

"De moeder de vrouw", Martinus Nijhoff Ik ging naar Bommel om de brug te zien. Ik zag de nieuwe brug. Twee overzijden die elkaar vroeger schenen te vermijden, worden weer buren.…

Rondom het vertrouwde Slot Bommelstein staan paddenstoelen langs vele wegen, spreken een taal, die plechtig gezwegen, wegwijzer naar nieuw beleven wil zijn. Het Donkere Bomen bos heeft een festijn van geurige zwammen, aaneengeregen tot kringen met tovermacht; allerwegen scheppen boleten vaag vragend bewustzijn. In de grotten van de Zwarte…

Daar volgt dan op: ‘Hoe rotter of het wordt’ Zo krijg ik van de kenners steeds te horen Dat lijkt voorwaar geen plek die kan bekoren Maar daarmee doen ze echt de stad tekort En bovendien, met koninklijk onthaal Scoort heden zelfs Ons Dorp nog Maximaal…

Meester Hocus Pas stapt in een bomenring, waarbinnen geheimen wenken én weren, wil steeds sterker zwarte kunst beheren: "Almaar wijder maak ik mijn gezichtskring!" Zijn schaduw toont een verrassende draaiing, baart het vrouwtje Alma, dat hem zal leren driftige plannen bedachtzaam te keren. Haar breiwerk schept grootse verwondering. De pennen…

De beeldsnijder maakt een kleine treinreis, draagt een wortelstronk, door bliksem geraakt Hij zeult te voet verder; een kleine stad naakt. Wacht daar vrije opdracht of strakke eis? Eindelijk zingen hout en beitel hun wijs: een gaper voor de drogist wordt gemaakt. Het werk komt gereed: zware ruzie blaakt! De winkelier biedt veel te lage…