Alle inzendingen over Animus

Ween niet als dat al gestorven is, haar schim die op de winden rust, als een leeuwerik - in volle vlucht – naar de eindeloze kim en naar een streepje zonnelicht, die hij in vervoering kust, onttrokken aan de duisternis, een smetteloze vlam, haar vonken heeft mijn hemel opgericht, zodat ik aan de hete hel ontkwam, van alle zonden waarvan…

Vervloekt onomwonden de schrijnende onrust in de vruchtloze morgenstonden, gehoon van de sater bij ironische manen als weer geen vorm of toon gevonden is, een nieuwe weg zal banen, ver bij hem vandaan, komen beide seksen uit één koker, animus en anima, dichter bij hem staan, dan wordt geluk hem niet ontnomen en is de ware poëzie weer…

de taal om met de ontslapene te praten bestaat uit zwijgen oog in oog niet spreken in stilheid alles ondergaan ik kan huilen zonder tranen jij kon ooit lachen mét maar ik voel mijn oude winterhart en in mijn borst is het koud bij het verre noorderlicht zullen eeuwen anders zijn dagen als vervreemde vrienden voor animus en gezelligheid…

direct al vast Haar geestdrift was amper te doven Hij was zomaar binnengestoven En al wat in haar stond gekrast Door donkerte was aangetast Dat moest aan een duiding geloven De zesde bracht uitkomst en licht Hij was op het oerbeeld gericht Carl Jung was gewoon geniaal Toen zij hem tenslotte verstond Gebeurde er iets rond haar mond Haar Animus…

de vrouw in mij wil voor je dansen totdat de zon opkomt in een nacht zonder einde onder een volle maan die mijn liefde weerspiegelt in een zilveren hart met goud omrand nachtvlinders weerkaatsen het licht van de sterren dansen om mij heen ik dans om jou mijn zon in mijn universum…

Uit een tijd dat mijn horloge nog opgewonden werd net als mijn biologische klok die analoog wat achter liep en na iedere kus, waar een hele klus aan vooraf ging, discrepantie van beide weder helften, innerlijke psyche van man en vrouw, verbonden animus als buiten-categorie in vaardigheid van fysiek en tederheid, met of zonder deelbaarheid…

details en fantasie herleeft in geduld dan wat reeds ingevuld van een grotere of hogere dimensie leeft het laat iets open voor onderweg van de reis die in ons tijdsbesef niet te voorspellen valt, maar toch zo bedoelt waarmee de tijd een medestander wordt, zonder dat we door de beleving door het gewicht van leven worden gekort, en animus…

Kruip maar weg, verberg je maar, Tovenaar, Beest dat verlangt naar zijn Belle. Op een dag vind je haar wel. Ze is altijd al in jou geweest.…