Een nieuwe taal
de taal om met de ontslapene
te praten bestaat uit zwijgen
oog in oog niet spreken
in stilheid alles ondergaan
ik kan huilen zonder tranen
jij kon ooit lachen mét
maar ik voel mijn oude winterhart
en in mijn borst is het koud
bij het verre noorderlicht
zullen eeuwen anders zijn
dagen als vervreemde vrienden
voor animus en gezelligheid
nooit méér dan een zesje
zonder jou
Geplaatst in de categorie: overlijden
Het licht, wat warmte.
Voelbaar dichtbij...
Het gedicht ontroerd me.