netgedicht
Alle inzendingen van guy aarts
136 resultaten.
Sorteren op:
Ironia
netgedicht
uit regenbogen spaar ik kleuren
om zwarte gaten te verlossen
uit hun donkerte
het blijft een dingetje
op mijn bucketlist
met snaartheorieën
hemelse klanken componeren
zou een waardige tweede zijn
muziek als zoete bekoring
donzig neerdalen op aarde
wordt een moeilijke oefening
hier moet ik de wind verzwijgen
en alles wat op mijn ziel…
Zwoegwoord
netgedicht
dichten is een zwoegwoord
het houdt me in een houdgreep
niet wurgend maar lichtjes pijnlijk
de vragen
of het ooit gelezen wordt
of het ooit geprezen wordt
of het wel begrijpbaar is
of het past in deze tijd
of het raakt of net niet raakt
of het voldoende literair is
of het leidt naar vage afgunst
of het leidt naar medelijden
of het belandt…
Onrust
netgedicht
de nacht ligt naast me
het is wachten op de storm
er is een muur van regen
er is geruis, gehuil, gekraak
donder op zeg ik en het bliksemt
als ik diep in zijn ogen kijk
lees ik zijn ziel en zijn oude liefdes
hij leunt op me en rilt
we lijken twee stokoude mannen
ooit konden we drinken als Richard Burton
dansen als Michael Flatley
zingen…
Zeker weten
netgedicht
soms zie ik ergens tegenop
soms loop ik ergens tegenaan
ik heb duizend dingen niet gedaan
ik heb duizend gedachten niet gehad
de gedachte bijvoorbeeld dat een eiland
zee nodig heeft om een eiland te kunnen zijn
soms wil ik een slaapplaats tussen de sterren
soms licht ik het leven uit zijn hengsels
al is mijn koninkrijkje niet zo breed
er…
Ooit
netgedicht
Knijpkat, tochthond, echt?
Huisdier gevraagd aan de Sint.…
Van horen zeggen
netgedicht
Kluitje naaktslakken
geeft zich onomwonden bloot
op Belgisch naaktstrand.…
Wintergras
netgedicht
ze raken nooit uitgeteld
stilte wil een hoofdrol
in een huis dat blijft verhalen
een draaiboek dat niet liegt
ik heb het leven nu geleerd
ik zal het water blijven dragen
tot de avond binnenkruipt
morgen zullen er branden zijn
ik wil het wintergras zien groeien
ik zal ontsnappen aan de tijd
het moet me lukken om
de snaren van een harp te tellen…
Bloemenkracht
netgedicht
tijd had alle tijd
in die jaren toen jij
met bloemen in je haren
woorden overbodig vond
en hoe je met een glimlach
en smokey eyes elke zoen
als een nieuw liedje
drie liedjes lang duren liet
en wat waren wij uitverkoren
en een heel klein beetje
burgerlijk ongehoorzaam
en we bezongen de liefde
met onze lenige lijven
met de zachte ‘g’ van…
Misschien
netgedicht
de ochtend ademt zacht
en ik kijk naar september
meimaand van de herfst
ik zie de lindebomen
met hun brede kronen
en de witte berken
als verfijnde dames
ze kennen de waarheid
van de jaargetijden
ik geniet van mijn land
waar de hemel
het halve landschap is
misschien droomt de zon
van een vijfde seizoen
het stemt me gelukkig
in deze…
Zeeën en oceanen
netgedicht
het zoute water
als zilte tranen
in zeeën
en in oceanen
God moet ooit
veel verdriet hebben gehad…
Modern
netgedicht
helmplicht onbestaand
bij leven onder een steen
wat een zaligheid…
De zon is een troost
netgedicht
de dagen vallen uit mijn handen
ze voelen als vervreemde vrienden
als een landschap zonder hemel
er is geen liefde zonder vrede
er is een soort van morgenlicht
kruipend uit de verfkist
van impressionistische schilders
hun onhoorbare taal
door absint stuk gedronken
water rimpelt kalm
mijn ziel rust even uit
achter zachte tralies…
Oude schuld
netgedicht
te vroeg voor een beginnetje
te laat om te besluiten
er staat veel op het spel
ik wil niet vechten ik wil niet dood
ik geef mezelf wel langzaam bloot
ik moet een oude schuld beheren
voorbij de rouw- en trouwdeur
met een kratje cola
en de nieuwe krant
neemt de dwaas zijn plaats weer in
ik zie hem door het ossenoog
hij gooit als altijd…
Vallende engelen
netgedicht
het zijn vallende engelen
ze dansen op het hellend vlak
als lieve oude wolven
het feest is nu voorbij
mijn hart verliest aan slagkracht
het huilt om godsgeschenken
je neemt me bij de hand
de jaarringen worden geteld
maar bomen zwijgen zich stil
ze vangen westenwinden
ze vrezen de letterzetter
er blijft een diepe angst
voor vallende…
Dans der dagen
netgedicht
De avond valt, ik zal geen
afscheid nemen. Ik leef, ik leef nu
in zonneliedjes en winterdeuntjes.
De nacht zal ik als zacht benoemen,
stilte wordt steeds langzamer.
De fijne tierelantijnen van de liefde
wil ik bewaren, de lokkende rust
warm omarmen. Ik zal verdwijnen
met de noorderzon en merken
dat de dagen niet meer jagen.
Er zullen geen…
B-film
netgedicht
leven is meegolven
op veel soorten zee
al houd ik liever mijn
schaapjes op het droge
lente juicht zonder pauze
de tuin kent geen heimwee
zijn kleuren glanzen
in voorjaarslust
ik hoor en voel de hoefslag
het hart nu rustelozer
meer dan ooit op zoek naar
licht gewillige woorden
en morgen zullen er
liedjes zijn waarop lijf en…
Verdwaalde faun
netgedicht
er is de vogel en zijn lentelied
er is de schoonheid
een randje dat handen
en harten verbindt
geef het de tijd
we hebben gezien
de pijn in de plooitjes
het kraken en kreunen
de vraag was vaak het antwoord
hier sta ik in het bomenveld
ook wel bos genoemd
als verdwaalde faun
en kijk omhoog
naar het blauw dat komt en gaat
het verlangen…
Pasen
netgedicht
hemelsblauwe hemel
een warme streling
van zon over bloemen
over dagvers groen
de wind draagt
bronzen jubelklanken
over diepe velden
klokken vieren
de hoogdag Pasen…
Hemelvrouw
netgedicht
weet je nog hoe we
alles samen schreven
met hagelwitte woorden
op het nachtzwarte blad
en je vroeg me of je ooit
een plekje krijgen zou
in deze dundruk zodat je
me kunt vergezellen
in alle nieuwe tijden
op weg naar nergens heen
mijn ongekroonde koning
der witregels, zei je, en je zoende
me troostend om het grapje
en stilaan moest…
In triomf
netgedicht
als een koud harnas
spant de winter
om mijn schouders
ik ben het huiveren moe
in mijn hoofd laat ik hem sterven
een zachte witte dood of zo
op tv in de woonkamer
een meisje van honing
een meisje van glas
Pommelien T.
overschouwt haar angsten
als zeepbellen zullen ze breken
jeugd en schoonheid in triomf
illusies zijn belangrijk…
De oude brug
netgedicht
zo sprong je van je sokkel
mijn lieve zilveren kikker
onweerstaanbaar kwetsbaar
was je toen je onder ging
in deze blijmoedige zee
er zijn geen schrijvers
zonder schuldgevoel en toch
je boeken laten je leven
literatuur als blijvertje
de werkelijkheid soms dodelijk
denk aan de wind denk aan de zee
je bent geen voorbijganger meer…
Cirkels
netgedicht
sluit me in
sluit me op
sluit me af
help me
help me vluchtig
maar niet te vaak
ik hou
van wat ooit was
niets zal verdwijnen
cirkels zijn leuker
dan rechte lijnen
ze kriebelen
in de bochtjes
als een klein geluk
dat blijven wil…
Winter
netgedicht
zachtwitte wereld
pièce montée gesuikerd
lekker in laagjes…
Jammer
netgedicht
o rampzaligheid
grasduinen stellig gestopt
wegens mollenplaag…
Redding
netgedicht
je zegt
ik kan de pijntjes voelen
van de bomen
van de onrust in het gras
van de twijfel in de wolken
van de benauwenis onder vogels
van de vrees voor kruipende dieren
je zegt
ik lijd met hartzeer
om de broosheid van de bloemen
om het verdriet van de kleinen
om de domheid van de groten
zullen we zoenen? vraag ik
zullen we verdwijnen…
Zichtbaar
netgedicht
je hoeft me niet te melden
als vermist na mijn vlucht
vandaag of morgen kom ik
getooid in vreemde kleren
terug met brede glimlach
zo mag je me strelen
alsof ik een ander ben
laat dan je handen rusten
op de hoogst bonte kleuren
zodat ik weet: je bent een goed mens
van missen en liefde spreken we later
als mijn ogen en mijn lippen
zonder…
Er is, er zijn
netgedicht
het licht dat lonkt in een krimpende nacht
de lokroep naar de weg, het opgeheven handje
een wandeling in allenigheid met zacht vertraagde stap
het inhalen van mezelf en het negeren van de regels
de geur van vers brood, er is niemand die ik ken
er is niets wat nog moet in deze plotse regenbui
hier stap ik in een plas op de harde blauwe weg…
Dat
netgedicht
dat krijg je dan
en je weet niet waarom
stenen dreigen te breken
schutters in het groene gras
het gevaar van de bomen
dat ik op mijn hoede ben
in een droom was ik een telg
uit een oud Frans geslacht
je moest je langzaam cacheren
om de zekerheid van geluk
c'est simplement comme ça
en de twijfel gaat voorbij
tot weer een volgende…
Wordt niet vervolgd
netgedicht
in een suikerspin
vond ik als vlieg met vliegangst
een beetje redding…