Netgedichten

netgedicht (nr. 81.736):

Loslaten

muren lijken te krimpen
licht omarmt het licht
ontsluit de deuren
en laat me gaan
ik zal de sleutels bewaren
in al mijn handen
geen schimmenspel meer
ik durf weer op de hoge ladder
de buurman maakt zich zorgen
misschien bereik ik vandaag
de hemel of de zon
het is goed zo
het zijn geen leugens
er zijn veel ruimtes te vullen
en de muziek mag luider
ik weet nu dat je lacht
ik blijf je missen zoals je was
ooit komt de oplossing
je strooit alvast een nieuwe
lente tussen de sterren
als je naar dit laagland kijkt
zeg je ik kan de weg zien
die je moet gaan
je moet je niet haasten
lach naar het leven
lach naar de liefde
het allerhoogste
heeft iets zonder einde