Hemelvrouw

weet je nog hoe we
alles samen schreven
met hagelwitte woorden
op het nachtzwarte blad
en je vroeg me of je ooit
een plekje krijgen zou
in deze dundruk zodat je
me kunt vergezellen
in alle nieuwe tijden
op weg naar nergens heen

mijn ongekroonde koning
der witregels, zei je, en je zoende
me troostend om het grapje
en stilaan moest je gaan en je
zocht naar afscheidswoorden

mijn kleine hemelvrouw
schuif nu alle wolken weg
zodat ik je lach zie
zuiver in dat mooiste blauw
een heimwee naar wat ooit was

blijven missen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 11 stemmen 213