In triomf

als een koud harnas
spant de winter
om mijn schouders

ik ben het huiveren moe
in mijn hoofd laat ik hem sterven
een zachte witte dood of zo

op tv in de woonkamer
een meisje van honing
een meisje van glas

Pommelien T.
overschouwt haar angsten
als zeepbellen zullen ze breken

jeugd en schoonheid in triomf
illusies zijn belangrijk
in de kunst en we wonen

op onbereikbare plekken
die elkaar niet vinden
die buiten de wereld liggen

langzame gedachten
vermeerderen zich
tot een eindeloze lente

van winter tot lente

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.8 met 4 stemmen 284