De oude brug
zo sprong je van je sokkel
mijn lieve zilveren kikker
onweerstaanbaar kwetsbaar
was je toen je onder ging
in deze blijmoedige zee
er zijn geen schrijvers
zonder schuldgevoel en toch
je boeken laten je leven
literatuur als blijvertje
de werkelijkheid soms dodelijk
denk aan de wind denk aan de zee
je bent geen voorbijganger meer
je speelt de hoofdrol in dit gedicht
later zal je deze woorden schikken
en je zal de namen noemen
die je verzon voor alle goden
ik weet niet wat ik denken moet
van die plots verheven glimlach
wij vinden elkaar aan de oude brug
op weg naar alles wat tijdloos wordt
Geplaatst in de categorie: mystiek