haar voetstappen
raken woeste golven
gedachten vluchten
volgen kan niet,
niet meer, maar lief
had zij ze, zo lief
het zout schrijnt
in wonden
terwijl
wapperende haren
om storm lijken
te schreeuwen…
Ik waan mezelf
twintigduizend mijl
onder zee,
snak naar adem
en worstel
door de borrelende hitte
naar een oppervlak
dat geen bevrijding brengt:
de nacht stort zich
als een gloeiende golf
op de brulboeien
van mijn ogen.…
De nationale brulboei reist niet mee
naar Pakistan met Tweede Kamerleden,
zo worden daar veel wrijvingen vermeden
maar lees, vóórdat u juicht, eerst strofe twee.
Goed nieuws: Geert gaat niet mee als afgezant.
Het slechte nieuws: hij blijft in Nederland.…
Ik klamp me vast aan mijn saxofoon:
een glanzende brulboei
verscheurt de nacht
met hese kreten.
Terwijl de pluche bar,
in rode flarden,
op de wilde maalstroom draait,
spartelt het publiek,
met bleke handen,
een verstarde maat.…
zee van verstomde stemmen
hortende adem van sleuren
deinen en neerhalen
van zeenmans graven
brulboei van toevloed
en terugloop
drager van watergrijze
wolken het blauw het
groen en de mist
zee van verraderlijke
stroming van stille
schitter en schaduw
koele waarnemer
aanjager van stormen
zonneklare beuker
zee opstandig…
zacht en toch
strak is je nog
jonge huid waarop
het leven nog geen
krasje heeft gezet
wel hebben genen
en familie de eerste
lijntjes uit het
stamboomboek al
voorzichtig ingebed
een ander neusje
of een ludiek oor
een brulboei als
stem met het volume
van een koor
jouw zachtheid
heeft babykwaliteit
een open uitnodiging
tot raken…
Ach kleine wilde lieveheerskeesje
Beheers je toch een beetje want ik lees je
Voor mijn gemoedsrust niet meer, zenuwpeesje
Je bent een brulboei boze pimpelmeesje
Was je een schoenlepelmaker geweest
Dan zou ik zeggen hou je bij
je leest
Van dik hout zaagt men planken nog het meest
Maar niet dat ene mistig rooie beest
Dus blijf niet stoeien…
Z’n handen normaal in z’n zak
zaten los als ie weer eens z’n dag niet had
Dat gebeurde vaker en steeds meer
ze liet ‘t toe, tot op een keer
Er iemand ingreep met forse hand
de brulboei verloor daarbij een tand
ook zijn vriendin, die werd weggebracht
en nu, is het over met de macht!…