Aan de rand van het aflopende land
De lichten
Zijn duisternis
Maar het was halverwege dat ik naar rechts keek
En hem zag komen
In zijn zwart met witte pij
Terwijl hij me in stilte voorbij ging
Liet hij me achter met mezelf op mijn eigen verlaten eiland
Onderweg naar waar de lichten licht zijn…
We zijn verbonden met visdraad
Er valt niets te zien tot het licht erop schijnt
Een glinstering
Een flikkering
Als je goed kijkt zie je de striemen
Ze snijden in ons vlees
Bloed vloeit
Als we ons niet snel losmaken
Maar het knoopje zit te strak
Om ons lijf
Losknippen is zinloos
Vuur smelt de twee uiteinden
Altijd weer aan elkaar…
het met het zoontje van Matthijs van Nieuwkerk doet
Dus de een vindt die ‘Matthijs-op-speed-kop’ voor Carice te min
En de andere roept in een forum onverholen kwaad:
“Waarom wil die jongen nou zo’n Tiny Tandvlees als vriendin?”…
Carice sprak over haar debuut-cd
Die zij een beetje weifelend lanceerde
Het kàn natuurlijk best dat ze acteerde
Zo'n houding stemt tenslotte vaak tevree
Onzekerheid is echter nauw verweven
Met ieder nieuw en grensverleggend streven…
Carice piepjong, Cees Geel met vrij veel haar
Halina zei ook ergens 'n paar zinnen
Er stond iets heel bijzonders te beginnen
Al werd je dat pas achteraf gewaar
Oud nieuws? Oh ja, een achterhaald gegeven
Maar hoe uniek om dat te herbeleven…
Soms fluister ik je naam
midden in de nacht
terwijl ik in bed lig
alsof ik je daarmee
naderbij kan krijgen
dat heb ik ook met Maxima
gedaan
maar die vertikt Willem te
verlaten
wat ik een zwaktebot vind
ik deed het ook met Carice
van Houten
maar die geeft geen sjoege
vindt zichzelf te mooi en
te belangrijk
net als Astrid Joosten
en…
(voor Carice van Houten)
Je bent natuurlijk geen Kate Bush,
maar het is heerlijk dat je liefdevol prevelt,
terwijl de wereld koudbloedig doorraast.
Je bent teveel actrice om je serieus te nemen,
zo met je mooie pakkie en je dartele snoet,
maar je hebt me toch enorm verbaasd.…