De Cartierheide
pronkt met tinten van paars en groen
onder het diepblauw.
Op de duinkam
grazen de witte koeien
onverstoorbaar,
onverschillig
voor onze bewondering.…
We staan hier aan de rand van een recessie
en kunnen geen designer meer betalen
ook u moet de Cartier riem aan gaan halen
ik geef u van 't vervolg vast 'n impressie;
U woont straks in een doos van echt karton
maar wél ontworpen door Louis Vutton…
een sombere dag in het gooi
het gesloten singermuseum
donker en de geroofde beelden
eeuwig verdwenen en verkracht
etalages met dior cartier nucci
flanerende geblondeerde blikken
feilloos thuis in behagen en weelde
flauwbegerig wauwelend in leegte
eens schilderden hart nibbrig en mauve
de schaapskuddes op de larense heide
en rauwe mensen…
Treed binnen met zachte
passen mijn beste in de
bittere realiteit van
tegenwoordige kaalheid
en koude vernielzucht
Laat je ogen en oren
niet verpesten door
het gedrein van klein
gespuis en semi hormonen
opgedrongen en nooit
stilstaande stelletjes
die nauwelijks de puberteit
ongeschonden zijn ontklommen
Vergeet de schurftige honden…
De man met snor en bolhoed kijkt opzij,
terwijl de ander door de schutting gluurt.
Zijn camera, die onze blikken stuurt,
maakt elke foto tot een schilderij.
Maar voetbalfotografen staan straks wel
dankzij de voetbalbond ver buitenspel.…
(L'imaginaire d'apres natures)
zijn foto's getuigen van weleer
geschoten door de ogen
van de meester
bijvoorbeeld zomaar een weg
ergens in landelijk Frankrijk
dat echt een plaatje werd
pijnlijk daarom dat ook
dit plaatje straks zal
verbleken in de tijd…