435 resultaten.
Krokussen van Hoop
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 403 Op het kerkhof
staat een wilg
te dromen in de zon.
Krokussen in bloei
omcirkelen de stam
alsof ze tot de dromer
willen zeggen:
wordt toch eens wakker
heb je ons al gezien
we vieren hier
het voorjaar,
zie onze gele hartjes
geopend naar de Zon
die ons ontvouwen heeft
als teken van de Hoop,
wij zijn wel even
dood geweest
maar kijk ons…
De literaire kring
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 205 Met het breken
van de doofpot,
het crashen
van een mobiel
valt de communicatie stil.
Op linnen schoenen
sluipt de sluimering
terug in de herinnering.
De leden
van de literaire kring
halen de neus op
voor hun dorpeling.
Met gesteven boorden
en gewassen handen
ontwijken juristen
evenals de anderen
de scherven
van de gebroken pot…
Het huis van de moskee
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 348 Een bruin
bewegend kleed
van mieren
bedekt de stoep.
”Luister!
Ze praten
maar wij
begrijpen hun taal niet.
Ze zijn bezig
met een soort plechtigheid.
Brengt de lente
verandering in hun nest?
Stuur ze terug
voor ze naar binnen lopen.
Nee, lees de liefdesbrief *)
voor ze het huis veroveren.”
De bewoners
van het huis
buigen zich voorover…
De overgave
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 187 Old Bet,
met je dikke
rimpelige huid.
Een mier
bungelt ondersteboven.
Ben jij het, Granny
of is het Old Bet.
Je benen marcheren,
bewogen door
je versteende hart
dat geen krimp geeft.
Kom nou,
je stond voor heter vuren,
Zij die niets
meegemaakt hebben,
díe huilen,
maken
van een mier
een olifant.
Maar jij,
armen omhoog,…
Droge humor
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 459 Druipend komt ze aan,
schudt haar regenkleding uit.
"Nat hé?" zegt ze droog.…
Consultatiebureau "de Kerk"
netgedicht
1.0 met 5 stemmen 329 De dominee liet
een groeiboekje zien
aan de kinderen
in de kerk.
Een van hen,
een jaar of tien,
voor zijn leeftijd
een beetje klein,
keek mee
naar de stijgende lijn.
Ze stonden zij aan zij
te luisteren naar
wat de dominee zei
over groeien in geloof.
Daar geeft het
consultatiebureau
geen boekjes voor cadeau.
Soms is dat groeien…
De verwachting
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 170 Ik zat op je te wachten
met het eten
toen jij werd
getroffen door een bom.
De koude etensresten
in de verweerde kom
beschrijven mij
wat van jouw lichaam rest.
Rouwen is het omgekeerde
want ik leek dood,
niet jij,
totdat in mij weer
honger is ontstaan,
verlangen werd geboren.
Blootshoofds heb ik
het nieuwe levenslicht
zien gloren.…
Gekapt
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 136 De oude wilg is weg.
De jonge beuk
die altijd
in zijn schaduw stond
groeit in het licht
de ruimte dicht
en fluistert
in het duister
naar de afgehouwen stam:
“Ik mis je zo,
je zuchten en je kreunen,
je steun ook in mijn rug”
maar hij hoort
niets meer terug,
geen tak ziet hij meer wuiven
alleen de grote paddestoel
op de afgehouwen stam…
Vuurtorenwachten
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 176 Vertel me het verhaal
van het licht in het donker,
van de golven
die elkaar overspoelen
tot ze aan land omkeren
naar het oneindige.
Het licht dat nooit dooft,
baken in zee,
houvast in de chaos
van wat begin, midden
en einde verhaal is
van Genesis tot Openbaring,
van woeste leegte
naar het Eeuwig Licht.
Gedicht naar het gelijknamige…
Het handwerk van je opa
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 324 Ik kwam je geloof,
hoop en liefde brengen
en trof het bij je aan.
Wat was je er blij mee,
ontroerd keek je me aan.
Je was toen al ziek,
vroeg met een traan
of het naar je familie mocht gaan.
Nog geen half jaar later
liep ik geheel ontdaan
achter je rouwkoets aan.
Geloof, hoop en liefde
nam een nieuwe dimensie aan.
Eén Petrus één liet…
Hemels geboortebericht
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 1.267 In de schaduw van het licht
ligt ergens in het stro
een moegestreden moeder,
haar ogen opgelicht,
Er is geen bed op klossen,
ze heeft geen wieg, geen kruik
en geen elektrisch licht.
De man kijkt in het rond en vindt
een voerbak
voor het pasgeboren Kind.
Kijk eens door de kier
van het kapotte dak,
het is de ster
waarover men sprak
die…
Onzichtbare verbondenheid
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 363 Wat is het toch moeder
dat ons zo bindt,
u, mij en ons pasgeboren kind,
dat u mijn weeën hebt vernomen
op het moment dat
uw kleinkind zou komen,
u, toen de dokter zijn jas uittrok
zo onrustig wakker schrok
en vanuit uw eigen bed
bij mij was in uw gebed?
Zou het zo zijn
bij moeder en kind
dat de band met
de Vader ons verbindt?
Moeder…
De geschiedenis van de liefde
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 114 Als de liefde
geschiedenis
geworden is
baant een manuscript
zich een weg
naar een ontroerende
liefdesgeschiedenis.
gedicht bij het gelijknamige boek van Nicole Krauss.…
De verrekijker
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 826 Toen ik de man
met de verrekijker zag
keek ik van verre in de kijker,
voor de kijker dichtbij.
Zag ik hem knipogen
of kneep hij een
oog dicht voor de kijker.
Hij was te ver weg voor mij.
Ik liep hem tegemoet,
hij moet mij scherper
hebben gezien,
toen hij me overeind hielp
zag ik hem van dichtbij,
de verrekijker leek
een oogje dicht te…
Het kind
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 331 Ik was aan het spelen
toen Jezus mij riep.
Hij stond met wat mensen te praten.
Hij zette mij midden in de kring,
eerst had ik niets in de gaten
maar toen Hij
tegen volwassenen zei
dat zij moesten worden als wij
keek ik omhoog
en zag ik verbaasd
dat lieve gezicht van Jezus.
Zijn hand op mijn schouder
Zijn stem zo dichtbij.
Hij boog zich…
De betekenis van de olie
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 339 Ik hoorde vandaag iets nieuws
in het verhaal van de Bruidegom
en de wachtende meisjes
die sliepen bij Zijn komst.
De olie in de lampen
is liefde voor Hem
die op Zijn komst liet wachten,
ze schrokken door een stem.
Hun olie was al op,
ze moesten nieuwe kopen,
ze konden toch niet zonder licht
in ‘t donker verder lopen.
Waar kun je die…
Sinterklaasgevoel
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 2.828 Vroeger geloofden
kinderen in Sinterklaas,
nu gelooft
Sinterklaas in het kind.
Vroeger waren
Pieten de baas,
nu zijn de bazen
zwarte Piet.
Vroeger kreeg je
cadeaus van Sinterklaas,
nu koop je
Sinterklaascadeaus.
Vroeger kleumde je
op de kade…
nu mijmer je
over vroeger.…
Mooi hartje
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 525 Hurkend
in de tuin
valt zijn oog
op een tulpje.
Zacht
vouwt hij het open,
kijkt aandachtig,
legt er zijn oortje
bovenop
en luistert….
Voorzichtig
staat hij op,
loopt stil
het tuinpad af.
Drie peuters
lopen geruisloos
het tuinpad op,
hurken
voor het tulpje,
het vingertje,
eerst voor zijn mondje
wijst nu
het tulpje in,…
Begenadigd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 312 Zie je Ruth lopen
met op haar rug
een zak vol gelezen aren,
zie je haar ogen
waarin de glans
van wat ze heeft ervaren?
Zie je Maria
die na het bezoek
van de engel begint te zingen,
zie je haar bewogen
hart, overmand door
zegeningen?
Twee begenadigde vrouwen,
vol geloofsvertrouwen,
in Ruth een ontluikende liefde
voor haar gevonden…
Engelenzang in de nacht
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 1.444 Hoe zal het zijn als er vannacht
eens engelen zouden zingen.
Zouden we schrikken van het licht,
ontroerd ons bed uitspringen?
Ik denk vaak aan het “Stille nacht”
gezongen door ‘t jongenskoor
als slotlied in de kerstnacht,
dat raakt mij door en door.
Op zo’n moment dan voel ik
en zie met ogen dicht
die engelen van heel dichtbij,
rondom…
Is het al licht?
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 978 Het licht dat schittert in de ogen
van ieder die van liefde brandt
als over Christus wordt gesproken,
het licht dat schijnt in alle blijden
die verlangend naar Zijn komst
hun vreugdevuur verspreiden,
het licht gericht op ‘t Koningskind
dat het kwade overwon,
en de duisternis verblindt,
dit licht zal op het kerstfeest branden
en stralen…
Haar tijd
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 250 Voor haar is tijd
geen halszaak meer,
is ze nog wel bij de tijd?
Soms denkt ze
aan vroeger, verdwijnt
in zichzelf
op haar lippen verschijnt
een glimp
van een glimlach,
dan trekt het weer weg
en lijkt ze verstard
als iemand zegt:
“mevrouw, wilt u thee?”
Ze denkt slechts
in koffie, thee of etenstijd,
dan staat ze op,
was het geen bedtijd…
Het orgel speelt
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 551 “Het orgel speelt”
stond op de liturgie.
De organist dacht:
zal ik dan maar
in de kerk gaan zitten
en af gaan wachten
wat er komt?
Hij keek de kerk
eens rond.
Opeens werd hij gegrepen
door een beroerde
toets van zijn geweten
en terstond
speelde de organist
vol gratie
zijn meest ontroerende
improvisatie.
Dit is nog eens
een gave…
Kunstzinnig
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 200 Hij tekende
in zijn schildersvest
en stond
een paar passen
achter de rest.
Zo tekende hij
het model
niet alleen
maar ook
de cursisten
om haar heen,
kijkend naar
de geziene vrouw
die schijnbaar
tekende
door de kou.
Door deze pose
poseren heden
in een bescheiden lijst
de kunstenaars
uit het verleden.
Geïnspireerd door…
Mijn opvlieg(ers)vest
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 294 Ik heb een vest gekocht met gaatjes
want ik ben vijftig jaar geweest,
bekijk de gemêleerde draadjes,
dit vest te dragen is een feest.
Het heeft één knoop en is snel uitgetrokken
en vliegensvlug trek ik het ook weer aan,
zo kom ik er doorheen zonder veel mokken,
nooit hoef ik in de kou te staan.
Als ik omhoog vlieg door de lucht
ontsnapt…
Overgave
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 227 Mijn God, ik wil het niet
dat Uw Zoon voor mij sterft,
ik wil mijn eigen zonden dragen.
Ik wil niet dat Hij wordt vermoord,
dat kan ik niet verdragen.
Het mag toch niet zo zijn
dat Hij, onschuldig mens
voor mij zou moeten lijden,
ik kan mijn eigen strijd toch strijden
maar God, wat kan ik anders
dan het uit handen geven
want ik besef maar…
Pasen in zicht!
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 367 De boom des levens
in de Hof van Eden
werd door de zondeval
de boom des doods.
Het zware kruis
uit deze boom vervaardigd
werd gedragen
door Gods eigen Zoon.
Dood en zonde
liet Hij achter in Zijn graf.
Zo kon de boom des doods
weer vruchten dragen
omdat Hij vergaf.
Verrezen uit de dood
ging Hij de Zijnen voor op reis
door de verlaten…
Verlost
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 229 O Heer, ik ben zo opgelucht
dat U mijn schuld vergaf,
zo kan ik met U verder
en droog mijn tranen af.
Weer onderweg naar Pasen,
ik dwaal nóg wel eens af
maar weet mijn schuld begraven
in Uw verlaten graf.…
Het jonassen van Jona
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 297 In het binnenste
van de vis
zit het Jona dwars
dat er bij hem
geen ruggengraat is.
Hij jonast als een foetus,
zijn geloof wordt groot.
Hij geeft zich over,
de vis
begint te spugen,
het is
of hij opnieuw
geboren is.
Hij doet
wat hij moest doen
maar het kwaad
komt bovendrijven,
de oude Jona
komt weer tussenbeide.
In het nieuw…
Mijn "mooi weer tandarts"
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 516 Het is weer tijd
de tandarts te bezoeken.
..of ik nog voorkeur heb
voor een bepaalde dag,
graag met dít weer
wil ik haar gaan ontmoeten
zeg ik met een brede lach.
Ze gaat zoeken
naar een gaatje,
vult mijn naam daar in.
Twee uur later
zoekt mijn tandarts,
vindt geen gaatjes,
vult niets in.
Zo, dat hebben we weer
mooi achter de rug…