Netgedichten

netgedicht (nr. 23.872):

Haar tijd

Voor haar is tijd
geen halszaak meer,
is ze nog wel bij de tijd?
Soms denkt ze
aan vroeger, verdwijnt
in zichzelf
op haar lippen verschijnt
een glimp
van een glimlach,
dan trekt het weer weg
en lijkt ze verstard
als iemand zegt:
“mevrouw, wilt u thee?”
Ze denkt slechts
in koffie, thee of etenstijd,
dan staat ze op,
was het geen bedtijd?

Maar als ze aan
tafel haar handen vouwt
begint ze spontaan
het Onze Vader te bidden,
inmiddels
bidden haar tafelgenoten
het feilloos met haar mee.

Zo is ze aan het
eind van haar tijd
anno 2009
nog velen tot zegen.