453 resultaten.
Waar bleef wel de meetkund'ge
poëzie
2.0 met 10 stemmen 1.512 Waar bleef wel de meetkund'ge, die begon,
Zijn gouden werkstuk ginds te construeren?
Hij liet een paar reusacht'ge tekenveren
Achteloos liggen op de horizon.
Wat cirkelboog en punt daarbuiten leren,
Neergezet, scherp, met heldergeel crayon
Op effen vlak van blauwig grijs carton,
Staat in het oost de nacht te mediteren.
En langzaam, langzaam…
't Is zomer, zondagmorgen, een toneel
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.094 'T is zomer; Zondagmorgen. Een toneel
Zie 'k plots'ling voor me uit verre jongensjaren:
Ik lig in 't gras; er liggen rozeblaren
Overal om me, roze en wit en geel;
Mijn moeder speelt piano, 't laatste deel
Van Gounod's Faust. En 't leek op eens, als waren
Aan 't trillen ergens in mij zelf de snaren,
En 't bonsde door mijn borst tot…
Dan lachte zij: O jou geleerde ! / Nu slaapt ze in Brahman, veilig voor altijd
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.492 Dan lachte zij: O jou geleerde ! Wat
Weet meer dan ik van 't Brahman zo'n brahmaan?
Het is mijn thuis, ik kom er net van daan,
De Schone Slaapster van jouw Lotusstad.
Stil leg ik in de ziel je heel mijn schat
Van zelfgeschouwde God, geen mensenwaan:
Hoor, nu ik wakker ben, mijn fluist'ren aan,
Niet 't plechtigst org'len van de Oepanishad…
Lang rolt, een bol van klank, de knal van 't schot
poëzie
4.0 met 20 stemmen 1.346 Lang rolt, een bol van klank, de knal van 't schot,
Bonzend van wand tot wand, 't gebergte rond:
Het dier, door 't vals onzichtbare gewond,
Kruipt, om de rand, in scheef verlichte grot;
En pijnlijk trekt hij met verbrijzeld bot,
Hinkend, een smal rood streepje over de grond;
Diep, ver van 't bos, waar hij zijn voedsel vond,
Daar gaat hij…
Beweeglijk bloemperk op stil blauw kanaal (1919)
poëzie
3.0 met 13 stemmen 1.059 Beweeglijk bloemperk op stil blauw kanaal,
Flikkeren, fel, hupp'lende zonnestippen,
Soms plotselinge lisch met gouden slippen,
Soms gouden pijlkruid, plots'ling vertikaal:
Magisch onzichtbaar zijn ze, als ze overwippen
Van top naar rimpeltop; een enk'le maal
Zie je, als een slangetje, een rankende straal,
Glinst'rend en glad, tussen twee…
'k Ben Brahman. Maar we zitten zonder meid.
poëzie
4.0 met 29 stemmen 1.474 'k Ben Brahman. Maar we zitten zonder meid.
Ik doe in huis het een'ge dat ik kan:
'K gooi mijn vuilwater weg en vul de kan;
Maar 'k heb geen droogdoek; en ik mors altijd.
Zij zegt, dat dat geen werk is voor een man.
En 'k voel me hulp'loos en vol zelfverwijt,
Als zij mijn lang verwende onpraktischheid
Verwent met wat ze toverde in de…
'T IS LAAT AL IN DE NACHT. DOODSTIL IS 'T HUIS
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.015 'T is laat al in de nacht. Doodstil is 't huis.
Niets hoor 'k dan klokgetik en gasgesuis.
Met dwaze drukte zie 'k de slinger gaan,
Opglanzend, doffer glimlicht, af en aan.
'T is, of me in 't kleine, domme ding verscheen
De wijze tijd, en ernstig knikte: Neen.
De tafel ligt vol opgeslagen boeken:
Mijn leven heb 'k vermorst…
Er zit een schim, wanneer we als vroeger praten
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.122 Er zit een schim, wanneer we als vroeger praten.
Hij ziet ons aan; wij doen, als zien we hem niet;
En de een kijkt steels naar de and're, of hij hem ziet,
En de ander antwoordt met niet-merken-laten:
We horen 't, als hij zwijgt hoe we eenmaal zaten,
Net zo, maar anders; en verwond'ring schiet
IJl door ons heen, hoe mensen ooit 't verdriet…
Door kelken van onwezenlijk kristal
poëzie
4.0 met 15 stemmen 1.347 Door kelken van onwezenlijk kristal
Schijnt de ondergrond van tragisch-paars fluweel.
Onzichtbaar is de lamp; langs ied're steel
Hangt, smal en stil, een zonn'ge waterval.
Melkwegen welven; nevels, overal;
En sterrebeelden flikk'ren, puntig geel:
Boven 't diep-werkliJk paars tilt, irreëel,
Iedere kelk, een spieg'lend niets, 't heelal.…
Ver, ver - in droom - Ik hoor mijn jagerskreet
poëzie
3.0 met 17 stemmen 1.495 Ver, ver - in droom - Ik hoor mijn jagerskreet
Gillen door 't woud, als toen mijn arm de knots,
Moordend door steenklomp, met machtige bots
Op 't hunk'rend roofdier, bloedig voedsel, smeet;
'K voel mijn verleden, toen 'k, druipend van zweet
Na donk're worsteling in holle rots,
'T bedwongen wijfje - vroegste mannentrots -
Hijgend van…
'K zie nu al hoe 'k, als jij gestorven bent
poëzie
4.0 met 55 stemmen 1.897 'K zie nu al hoe 'k, als jij gestorven bent,
Zal zitten, kijkend naar je stil gezicht;
Wel vol verleden, toch pijnlijk verlicht,
Dat jij ten minste geen verdriet meer kent.
Mijn handen zullen, vroeger lang gewend,
Van zelf aaien je haar, waar levend ligt,
Als vroeger, nog het diep glanzende licht,
Dat uit de dood mij jouw vergeving zendt.…
Kortlevend plankton van de Brahmanzee
poëzie
3.0 met 34 stemmen 4.133 Kortlevend plankton van de Brahmanzee,
Zal 'k eenmaal naar hun vredebloei verzinken;
Zolang ik niet de koele dood mag drinken,
Golf ik en eb met de oppervlakte mee;
Zijn geheimzinn'ge stroom volg ik gedwee,
En als 'k uit wolkenschelp, die 'k rood zie blinken,
Het ver geruis van de eeuwigheid hoor klinken,
Voel ik mij zelf de wind, zelf…
Wie ziet niet soms zich liggen in de kist (1919)
poëzie
4.0 met 15 stemmen 1.001 Wie ziet niet soms zich liggen in de kist,
Geroerd, dat zoveel schoons moest ondergaan?
Wie hoort uit 't graf niet roemen, stil voldaan,
Deugden die buiten hem geen sterv'ling wist?
Wie denkt niet bij zichzelf: Wonderlijk is 't,
Dat alles dan gewoon zijn gang zal gaan,
En het heelal 't de moeite van 't bestaan
Nog waard zal vinden, als…
Als koel in 't groen baden mijn brandende ogen
poëzie
3.0 met 21 stemmen 1.449 Als koel in 't groen baden mijn brandende ogen,
En, stadsgevang'nen, wijd zwerven door 't ruim,
Komt vlokkend op de wind, als gorig schuim
Uit een riool, het stadslawaai gevlogen;
Twee wolken stuiven aan, ineen gezogen
Door stinkende auto die, rollende fluim,
Op 't stof, dat wegbolt, in kwaadaard'ge luim
De stad, immense zieke, heeft uitgespogen…
Al wat ik dacht - geloofde je - was waar
poëzie
3.0 met 37 stemmen 2.735 Al wat ik dacht - geloofde je - was waar,
En goed was alles - vond je - wat ik dee.
At Merlin's feet the weary Vivien lay:
Jij zag in mij de Wijze Tovenaar,
En 'k aaide, zelf al grijs, je roodblond haar,
En 't leek dan, ik werd jong weer, en ik glee
Naar 't paradijs op rode morgenzee.
Dan zie 'k ook jouw kist staan, zwart, op de baar.…
Het teerste, door schaamacht'ge scherts verzwegen
poëzie
3.0 met 20 stemmen 1.971 Het teerste, door schaamacht'ge scherts verzwegen,
Het diepste, dat in half ontveinsde daad
Zich buiten waagt, half bang dat 't zich verraadt,
Half hopend, trots in enen en verlegen;
'T heiligste, dat langs laat begrepen wegen
Mijn ziel opvoerde tot haar hoogste staat,
Had ik aan sterke herinn'ring's gouden draad
Tot diadeem voor één…
'K zat, jong, graag in mijn perenboom te deinen
poëzie
4.0 met 38 stemmen 1.678 'K zat, jong, graag in mijn perenboom te deinen:
In de afgeknotte top had ik een plank
Getimmerd, en gevlochten, rank door rank,
Klimop tot rugleun en veil'ge gordijnen.
Mijn zomerzon zag 'k in mijn tuinen schijnen,
Zelf in groen licht op wiegelende bank;
Een open schoolraam galmde in zeur'ge klank
Van kale en korte Karels en Pepijnen.…
Hij ligt er nog, de steen
poëzie
3.0 met 9 stemmen 906 Hij ligt er nog, de steen: een jaar geleden
Heb 'k zelf hem daar gelegd; en ik herken
Heel goed de plek, vlak naast die scheve den,
Waar 't zandpad, wit, loopt naar de hei beneden.
'K dacht vaag: Wat 'k doe, lijkt op wat Pharao's deden;
Eenzelfde ontzetting vroeg in mij en hen:
Alles vergaat: ben ik niet, die ik ben,
En was en blijven…
Als 'k aan een brief van wie ik liefheb, smul (1919)
poëzie
3.0 met 26 stemmen 2.072 Als 'k aan een brief van wie ik liefheb, smul,
Verleng door kleine hapjes ik 't onthaal:
Mijn ogen likken zuinig ied're haal,
Ied're misplaatste punt op, ied're krul;
Met een gedachte aan mij, een glimlach, vul
Ik 't wit tusschen twee letters, en 'k vertaal
Een inktkladje als een half beschaamd signaal,
Dat - als de pen - het hart…
Blond kindje speelt piano
poëzie
4.0 met 30 stemmen 1.807 Blond kindje speelt piano. Plechtig staan,
Als was 't een kerk, twee kaarsen. 'T is, als ragt
'T verleden blauw nevelend op, en tracht
Naar lichte kring van 't Nu terug te gaan.
Als kwam 't van ver, hoor 'k de oude stukjes aan,
Waar zalig Mozart's kindervroomheid lacht,
En uit berijpte grasjes, rits'lend zacht,
Zilv'ren getinkel glipt…
Ja, één keer nog je leven overdoen (1919)
poëzie
3.0 met 26 stemmen 1.776 Ja, één keer nog je leven overdoen,
En dan op 't toekomst-richtend oogenblik
Nalaten dat gebaar, dat woord, die blik,
Die reis, die brief, die daad, die vraag, die zoen,
Zóó, dat een niet begrepen vizioen
Je zou weerhouden door plots'linge schrik,
Doordat in 't Nu van 't eigenmachtig Ik
Waarschuwend school 't praeëxistente Toen:
Dan…
IJl ligt de wilgenschaduw op de wei
poëzie
4.0 met 6 stemmen 690 IJl ligt de wilgenschaduw op de wei;
Het slootje-in plonst, lichtgroene boog, een kikker;
Over het riet beweegt zich blauw geflikker,
Wanneer de wind zijn wimpels schuift op zij.
In 't gras bij 't water, naast de wilgenrij,
Speelt een blond jochie ernstig met een knikker;
Wegjaagt in 't bongerdje een vogelverschrikker
De Zondagsstilte over…
Nog hoorbaar, heel heel ver, is de avondtrein (1919)
poëzie
4.0 met 30 stemmen 1.383 Nog hoorbaar, heel heel ver, is de avondtrein, -
Blauw naast groen korenveld een boer aan 't werk.
Hei. Boven bos de toren van een kerk.
Rust, overal; 't diepst op de spoorweglijn.
'T is of de vijf telegraafdraden zijn
Een notenbalk; de sleutel - ginds, die berk;
De noten zwaluwen, zwart op 't rode zwerk;
De vlaggetjes hun staarten, lang…
Naast mijn pendule zit, in koncentratie
poëzie
3.0 met 14 stemmen 1.551 Naast mijn pendule zit, in koncentratie
Vergaan, de ijsvogel van Van Hoytema:
Onwerklijk is de wereld - Ik verga,
Terwijl ik 't zie, ook zelf in kontemplatie.
Aan de and're kant, kruisbeens, zit Gotama,
Afwezig, de ogen dicht na revelatie:
Te boven is 't bewustzijn de adoratie
Door ondergang in de unio mystica.
Naar de een, naar de ander…
Blauw, licht en stilte tot de horizont
poëzie
3.0 met 10 stemmen 1.670 Blauw, licht en stilte tot de horizont. -
Vroom luistert 't onbeweeglijk voorjaarsland
Naar gouden profetie, die, zon-gezant,
De wind herhaalt met nadruklijke mond.
Rustig-sterk stapt een zaaier, jong en blond,
Helblauwe streep tegen grijs-glinst'rend zand:
Beslist gebaar van zegenende hand
Sprenkelt nevelend stofgoud op de grond.
Ruisen…
Klein kindje heeft verdriet
poëzie
3.0 met 19 stemmen 1.631 Klein kindje heeft verdriet, maar moeder laat
Voor hem een mooi geel balletje in een kring
Ronddraaien - en het schijnt een gouden ring -
Aan een onzichtbare, elastieken draad;
Dan met een hamertje op een gam'lang slaat
Ze wijsjes, uit heel verre herinnering;
En 't draaiend balletje en 't metaal-geting
Leidt-af het kindje, en 't zingt en…
Soms kan op 't berglandschap de zon niet schijnen
poëzie
3.0 met 17 stemmen 1.534 Soms kan op 't berglandschap de zon niet schijnen,
Dat kleine ding, zoek onder wolk-ruïnen;
Dan 's morgens staat, bij donder van lawinen,
'T kosmisch sonnet van kleuren en van lijnen:
Grens tussen blauwe, onwereldse kwatrijnen,
Hangt smal een wolkenstreep, geel als lupinen;
Omhoog, omlaag wijzen, aardse terzinen,
Sneeuwtoppen rood, en glooiend…
Soms, als je 's winters op 't besneeuwde pad
poëzie
3.0 met 9 stemmen 1.153 Soms, als je 's winters op 't besneeuwde pad
Wandelt langs beuken, vind je een plekje diep
In 't bos - 't is, of een stukje zomer sliep,
Dat met de zwaluwen mee te gaan vergat:
Geen sneeuw. Een herfstdraad. Mos. Een mug. Gepiep
Van 't meesje tussen zonnig roodbruin blad.
'T is, of je haast de toverwoorden had,
Waarmee je zon en zomer…
Kent iemand dat gevoel: 't is geen verdriet
poëzie
4.0 met 16 stemmen 1.894 Kent iemand dat gevoel: 't is geen verdriet,
'T is geen geluk, geen menging van die beiden;
'T hangt over je, om je, als wolken over heiden,
Stil, hoog, licht, ernstig; ze bewegen niet.
Je voelt je kind en oud; je denken ziet
Door alles, wat scheen je van God te scheiden.
'T is, of een punt tot cirkel gaat verwijden;
'T is, of een cirkel…
Vliegende bloem uit glanzen van opaal
poëzie
4.0 met 17 stemmen 1.473 Vliegende bloem uit glanzen van opaal,
Drijft, levend spectrum, in 't geweldig licht
Van tropenzon de vlinder, even licht,
Neen - drijvend, lichter dan de zonnestraal.
Dreigt vijandschap uit schaduw, op eenmaal
Laat hij zich vallen, vouwt zijn glorie dicht,
En tussen kleurloze vermolming ligt
Uitgedoofd 't brokje zon, onvindbaar-vaal.…