Alle inzendingen over Egbert

Wat heb ik lang verlangd naar jou toen we eindelijk samen waren wist ik echt niet wat ik zeggen zou zat daar te draaien en te tollen en lachen als een schaap. Toen jij zachtjes op mij aankwam schoof ik beleefd een stukje op hield mijn handen angstvallig op mijn schoot want om je aan te raken geneerde ik mij dood. Maar toen jij met…

Voetstap voor voetstap wil ik gaan over groene woorden met blote voeten door het zachte mos voelen de kiezelstenen verborgen in fluweelschijn bukken als een doorn scherp door de zode dringt het zou een rozentak kunnen zijn gelegd voor harde voeten maar om gras loop ik heen de adder wil ik mijden.…

Oneindig is het universum waarin de horizon verloren gaat oneindig summa summarum. Gevuld met sterren en manen met duizenden geheimen overal een schauwspel op zwart fluweel. Daar in dat oneindig heelal moet ergens de vrede bloeien. Daar heerst eeuwigheid bovenal daar alleen kan de liefde groeien. Daar heerst geen ziekte of pijn daar zal…

Ik zoek de woorden die als zang der vogels klinken vanuit de kruinen in de vroege morgenstond als aan de horizon de eerste stralen blinken en witte nevel zich verspreidend over grond. Het woord dat nacht’lijk duister weer op zal doen klaren het leven als het ware uit de dood weer wekt dan zal de aarde weer het nieuwe leven baren zolang de…

Als ik mijn handen uitsteek, neemt Gij ze liefdevol in de Uwe! Als ik mijn handen ophoud, vult Gij ze met Uw liefde en gena! Als ik mijn handen vouw, luistert Gij geduldig naar mijn gebed!! Dus,... anders dan danken kán ik U niet!…

Stilte vult de avondgloed. Eind van de dag door zon gevoed. Horizon van einder tot einder verguld. Toekomst, die zich in het donker hult. Over donker water een witte zwaan, Zoals gedachten door ’t duister gaan. Een schim die in het duister licht. Een gedachte, zich naar de toekomst richt. In al haar gratie, haar schoon bewust, Zwemt zij…

Als zilveren lint tussen bomen, Ruisend, als zingt het een lied. Door dalen tussen heuvels stromen, Waar menig dier van zijn frisheid geniet. Stromend langs eeuwen oude bomen. Een waar festijn voor ’t oog, Waar hij klaterend komt vallen, Vormt in het zonlicht een regenboog Tussen ’t groen stroomt hij weer verder, Een verkwikking voor hert…

Verlorenheid was wat ik voelde. Eenzaamheid en diep verdriet. Alsof verlatenheid door mij woelde, een oog die geen toekomst ziet. Een pijn die kliefde mijn hart. Mijn handen met boeien gebonden. Mijn hoofd bonzend van smart. Zo had ik nergens rust gevonden. Geen mens die zag ’t lijden. Geen mens die dit begrijpen kon. Nergens vond ik een…

Met mijn geboorte ontkiemd, Tere plant van groen Door levensstorm gestriemd Niet van kracht te ontdoen. Eindloos zocht je grillig blad Naar warmte en lucht, Een helder blauw bad, Brutaal, toch zo beducht. Zo teer in kracht, hebben je wortels gezocht, de innerlijke vracht, dat, wat wel en niet mocht. Na tijden groei En knop na knop…

Winterskoud getekend door sneeuw en regen, in een stormachtige wind en ijzige vorst, waar ieder wezen zijn eigen strijd in torst, vervallen matheid in ellende verkregen. Als dood , versteend, zonder leven of gevoel, iedere toenadering en warmte werend, elkaar door blikken en woorden bezerend, gaat ieder slechts op in eigen streven en doel…

Uiting van leven, Bij verdriet, Bij vreugd. Woord om te geven, Om ’t niet, Om de deugd. Uiting van geest, Een gedachte, Een daad. Iets wat je leest, Waarop je wachtte, Dat staat. Uiting van onrust, Van zorgen, Van pijn. Wat geen onlust, Voor morgen, Moet zijn. Uiting van liefde, Voor jou,, Voor mij. Wat ieder beliefde, In…

Ik wil de schone Muze overal zoeken in het bos op de hei, ergens in het veld ‘t zij als schone maagd of fiere jonge held Ik wil de schone Muze steeds weer zoeken. Ik wil de schone Muze overal horen in klanken van harpen en van violen met reien en gezangen als tegenpolen Ik wil de schone Muze steeds weer horen Ik wil de schone Muze steeds…

Vrolijk kom je aangevlogen. Kleurrijk is je kleed. Glimmend, je kralende ogen. Niets, dat je vrijheid ontdeed. Schone parel uit de hemel. Heerser in ’t azuren blauw. Verheven boven aards gewemel. Heel de horizon van jou. Je leven, één melodie. Een warreling van klanken. Samengevat in schone poëzie. Nooit genoeg kan ik je danken. Stimulator…

’t Is heus niet zo heel erg gemakkelijk, sonnet in balans, metrum en rijm te zetten. Alleen de vorm is al niet toegankelijk door haar strakke regels en de strenge wetten. Verder kom je in de knoop met kwatrijnen het gebruik van de juiste en nette woorden die als aanvaardbaar volta kunnen schijnen welk in de terzinen zich vormt tot akkoorden…

Warmte gloeit nog na op mijn terras terwijl op het gazon de kleinkinderen spelen de hond zich door late zonnestraal laat strelen de vissen spartelen door de vijverplas gestaag neigt de zon zich ter kimme kleurt in het westen de horizon reeds rood uit majestueuze eik klinkt nu de eerste noot van de nachtegaal als schone hymne ik zit daar…

Open je ogen en zie open je oren en hoor open je armen en verwarm open je geest en denk open je hart en geef open je deur en ontvang. Open je geweten en vergeef open je gevoel en ontvang. Geef liefde en krijg terug Sluit je mond en zwijg stel je wezen open voor geluk.…

Glimlachend kijk ik op je neer terwijl je slaperig in je ogen wrijft wijs je op het mooie weer vertel je dat je bent als een roos dat je ruikt naar viooltjes narcis en lavendel als ik je zie dat ik steeds bloos met een glimlach sta je op en zegt dat je de tuin ingaat bloemen plukken voor op tafel.…

Ik ben ’t brein dat aan je denkt ’t hart dat voor je klopt ’t lichaam dat naar je verlangt ’t oog dat naar je kijkt de deur die voor je open staat ik ben de hand die naar je tast de mond die je zoekt ik ben gewoon niks.…

Hoogste tijd educatie te educateren. Vorming, onderwerpen aan hoger onderzoek tot zinvolle correctie van ’t studieboek hoger intelligentie te pretenderen maatschappelijke problemen evalueren te komen tot aanvaardbaar peil der student dat hij alvorens te blameren verschil kent tussen eindeloos fuiven of ook iets leren terwijl hoogleraar…

Vrolijk kwispelend loopt hij ’s avonds mee kijkt me aan met zijn trouwe hondenogen weet wat komt maar volgt de baas onvertogen naar het nachthok, elke keer heel gedwee krijgt een versnapering of lekkernij staat mij nog even droevig na te staren gaat dan zijn slaapplaats in op mijn gebaren en de hele nacht is hij geluidsvrij ‘s morgens wacht…

Ik zag hem lopen trots en verwaand zijn arrogantie niet verbergend zijn personeel tot spoed aangemaand in een taalgebruik, dikwijls tergend hard als ijzer onbuigzaam als staal onverschillig zonder mentaliteit zijn omgang volkomen asociaal geen goeds te melden, alles tenspijt. Ik zag hem zitten achterin de kerk dacht, wat heeft díé hier nu…

Een grote vlakte door gras groen gekleurd doorsneden met sloten en door heggen ingelijst door muziek van vogels die daar leggen langs de randen door silhouet van bos opgefleurd bijna nergens was rust zo heerlijk te vinden ideaal daar die ruimte van ’t polders land natuur nog beheerst door boerenverstand daar zwierf ik dagen door ’t veld met…

Waarom verleg je steeds je grenzen, Lok je me steeds verder weg? Is je onrust niet te begrenzen, Is ’t niet genoeg wat ik je zeg? Steeds tracht ik je te bereiken. Nooit kom ik dichterbij. Steeds zie ik je weer wijken, Denk ik; “Je ontloopt mij!”. Ik heb je in mijn brein gesloten. Met mijn ogen volg ik jou. En dikwijls heb ik mij gestoten…

Na duister in het prille ochtendgloren als stilte van de nacht nog hoorbaar klinkt schuchter in naaldhout de eerste vogel zingt geen menselijke verstoring is te horen vormt zich als sluier de nevel over ’t veld stil verhullend wat zich afspeelt op de heide als verhelderend licht het zicht verspreidde en ieder door het schouwspel staat versteld…

Bleke zon, een woud van kleuren, Stilte, die je haast nergens vindt, gezonde lucht, bouquet van geuren, stil genieten, als een kind. ’t Vee, vredig grazend in de wei, In struiken, tonen van een merel, Een natuur, zo toomloos en vrij. Zo is de rust in een vrije wereld. Over het weidse polderland Ontvouwend, als imménse ruimte, Boven nevels…

Als lood hangt broeierigheid tussen de bomen lome zang hoort men gedempt nader komen van een jonge schone en door kleurige veer omlijst in portret van ree en hert zo teer. Een middag om zacht in het struweel te rusten dromend van lippen die vannacht nog kusten als perziken geplukt in frisse ochtenddauw of vlinders om zoete bloem, de nectar…

Ik ben de mug die door de bij is gestoken die door de vogel gepikt is welke door de kat is gekrabd die door de hond gebeten werd die een klap heeft gehad van de pony welke bedreigd werd door het paard dat op hol sloeg voor de olifant die gestoken werd door de mug. Ik ben de mug Die door de bij…….. Of kent u ’t hele verhaal al?…

De dorre stilte van het hangend blad gestage starheid van kruin der populieren hol landschap door geen wind omvat waar somtijds toch de storm kan tieren in bulderend geweld en woest verweer tot alles vernietigend slopende krachten geeft zo ravage doet velen ’t harte zeer natuur buigt zich in zuchtende klachten kan ook het fluisteren in de…

Heel veel woorden passeerden reeds de revue alle mooie woorden die je maar kunt bedenken over welvaart en armoe van toen en nu de arme wereld die we zullen gedenken. Wat zijn die volkeren ellendig en arm hun samenleving door dictators onderdrukt klimaat is door vervuiling te droog en warm economie door uitbuiting steeds mislukt. Wij confereren…

Buiten door het vrije veld en door beemd in frisse koelte of door de zon bruin gebrand trekkend zo vrij en blij door het vlakke land lichtelijk van ruimte en natuur ontheemd genietend in de wei van het grazend vee van alle dieren op het land groot of klein, tenminste als ze ergens op de wei nog zijn, met enig geluk zien we ook nog hert of ree…