Zwart waar ik kijk heen
Onwerkelijkheid
Een witte grafsteen
Onbegrepen waarheid
We lopen samen
Samen in het licht
Ons beide namen
In leven gegrift
De wolken huilen
Niet kunnen schuilen
Dan een witte steen
Huilend en alleen
De werkelijkheid
samen maar apart
met als onderscheid
Witte steen, verward…
De veilige haven waar je altijd elk moment aan kunt leggen.
Je gooit de trossen los en kiest voor het ruime sop, de ruige zee vol gevaren en onzekerheden.
De verbinding via de radar is wat overblijft.
Ik wens je een behouden vaart en een welkom voor als je weer terug komt en aanlegt in de veilige haven.…
zee omhooggerezen met blanke armen
als maanstralen verhuld door een zilverwitte mantel
Selene, de volle maan, daalt elke nacht met haar
zilveren hemelwagen uit de hemel
getrokken door twee witte ossen
geeft sfeerverlichting in romantische ambiance
Selene, eens verleid door Pans witte wollen mantel,
werd verliefd op Endymion, koning van Elis…
Ons land won al een aardig aantal plakken
Die Ligtlee lijkt een echte prijzendief
Wat was die rechter vrijdag onsportief
Zo’n pief zou er in Rio niks van bakken
Nee, Yuri is niet meer van de partij
Toch tel ik stug zijn gouden plak erbij!…
Gekrenkt lig je achterover op het bed naast de afgestofte piano waar zij op speelt, Beethoven nog wel, Für Elise, die verdoofd van eenzaamheid, zijn spontane lach verloor. Ik strompel als een kind, mijn verdriet verbergend, langs de kramen rond de grote kerk, op zoek naar contact. Een complete contactarmoedige zot!…
‘k wou dat ik piano kon spelen, m’n vingers glijden over de toetsen
Fur- Elise zou ‘k spelen, als m’n vingers wisten hoe ze moesten!
‘k wou dat ik autorijden kon, van hier naar daar en andersom
Van stoplicht tot rijksweg en weer terug
‘k zou boodschappen doen, wel zo vreeslijk vlug.…