Alle inzendingen over Evert

Hij zou een rol spelen in een fraudezaak in de vastgoedsector, in samenwerking Evert Kroon……

Dat we voorbijgaan en Klaas Pieters Wouda bijna twee eeuwen terug in Wierum is gebleven en aldaar op de wierde nog steeds rust met Evert, Albert, Trijntje, Jan en Annie, en dat daar Rinze Hooijenga nog bij mocht, achttien en wel - hij reed geweldig trekker en kon mijn zoon van nog geen dertig zijn nu -, dat is hoogstaand voor een verhevenheid…

Er is nu niets maar het is er wel ik weet het zeker maar het komt niet zoals vorige week gisteren vandaag misschien nu is het er ineens als een bliksemschicht ik pak een pen een blocnote en schrijf een verhaal een gedicht opgelucht haal ik adem er verschijnt een glimlach op mijn gezicht.…

In deze donkere nacht ligt ze peinzend wakker, haar gedachten gaan uit naar de vorige dag. Had de wind haar gisteren maar geholpen, maar door het suizen van de bomen kon ze de woorden niet verstaan. De nacht duurt zo lang en ze is bang, had ze maar handen die konden praten, dan zou ze misschien haar zelf kunnen troosten. Nu weet ze niet wat…

Gekwetst door de liefde. Op de vlucht naar een nieuwe ik, erg wantrouwend. Ik kan niet trots zijn, Ik streed tegen jou vreemde escapades en liet mij om de tuin leiden. Ik zal de toekomst zelf invullen, want jij pakte al je spullen. Op onze huwelijksreis liet je mij alleen opgekropte blaren zal ik zelf wel doorprikken. Alle vlinders verlieten…

Deze ziekte kwam op mijn levenspad. Mijn lot is veel pijn en een vage toekomst. Moet ik dankbaar zijn over mijn vroegere functioneren? Moet ik deze ziekte accepteren omdat ik ouder ben? Mijn pijn kan zó ondraaglijk zijn, dan ben ik kwaad en heb angst! Hoelang hou ik deze ellende nog vol? Wat als ik er niet meer ben? Al deze vragen doen zoveel…

Het leven in de tegenwoordige tijd, een angstig leven vol onbegrip en haat. Mensen kunnen niet vrijuit functioneren, met een andere mening ben je de klos! Ben je het niet eens, dan trekken ze een mes of krijg je een kogel. Je denkt best twee keer na, voor je reageert. Het geloof in de realiteit is verdwenen. Verliezen we ooit de rechte…

Alles en niets Waar alles samenkomt in openheid schijnt een zonnestraal die me verblijd Zonder schaamte rolt een warme traan Van boven naar beneden en trekt zijn tijdloze baan Het hier en nu van moment tot moment Een eeuwigheid tussen seconden ingeklemd Waar geest en lichaam één geworden zijn De tijd verglijdt zonder moeite zonder pijn…

Enkel de gedachte. Enkel de gedachte doet me pijn, Mijn geest slaat op hol, is niet meer in lijn De rust die er was vervliegt binnen tellen Ik trek me terug, laat mijn ego het verhaal vertellen Enkel de gedachte maakt dat ik, uit verbinding raak De mooie woorden komen wel binnen, maar lijken nu op gekwaak Soms lost het ego even op en kan ik…

de echte kampioenen zijn zij die hun ware zelf ondanks wie ze ooit zijn geworden niet gaan verbloemen die hun ware zelf weten te bewaren zich niets aantrekken van de gretige media en hun valse commentaren zij beseffen we hadden een buitensporig groot talent en wat we deden was misschien wel ongekend zo’n man als Jan Raas - Evert…

De hemelse engelen zijn de witte wolken moe willen graag naar het groene landschap toe maar de blauwe lucht laat hen niet los laat staan vallen op het groene grasse mos wel laat de lucht het landschap weerkaatsen de engelen behoeven zich amper te verplaatsen volle tevredenheid kenmerkt de groene wolk met het hoge bezoek van het engelenvolk…

Toen de bomen zich met bloesems tooiden kwam met grof geweld in 't prilste ochtendlicht, kwade machten Nederland bezetten, ontnamen burgers geldend recht en hun bescherming kweekten zelf de moed om in verzet te gaan tegen onrecht, deportatie en geplande dood dit omdat zij anders leefden, goed vertrouwen vrijwel niet te vinden door verraad…

Vroeg in de morgen Zong de merel een nieuw lied Wees tot troost en hoop…

Toen zoet water met de spiegelingen van cipressen, bomen in het omringend heuvelland ook mij omsloot, de zon met kracht mijn huid en bloed begroette jij mij aankeek met een liefdes lach beloofde ik in diepste van mijn hart voor jou in water een gedicht te schrijven. En vond de woorden die zo treffend waren dat ook het water nimmermeer zijn…

De landman heeft zijn dagelijks werk gedaan de akkers rusten tot de morgen ook deze dag werd plant en grond verzorgd gegeven noodzaak en volkomen.…

Ruisende halmen een vogel vliegt op en zingt volmaakte schoonheid.…

Toen de wind opstak niet eens zo'n sterke die de warmte van het vlakke land verdreef werd de deken van beschutting en het aangenaam vertoeven in oneindig diep gedeeld. Kant of wal, wat kan het bieden naakt en met tranen overdekt die rolden van het klein talud om zich te voegen bij het water en het sterk doorbuigend riet. Wie kent niet…

Vandaag schrijf ik een liedje het gaat niet over mij. Ik rijg wat kleurenkraaltjes die passend zijn voor mei. Wie 't leest die mag ze houden en doe het maar terstond. Want voor je 't weet, zo gaat het vallen kraaltjes op de grond.…

Het nieuwe licht de blauwe krachten breken de laatste uren van de nacht. De silhouetten van een creatief proces dragen al besef van schoonheid. De stilte zingt 't nieuw begin van vergezichten en 't hoog gevoel. De rust van deze nacht was welkom als de dageraad. Te bouwen aan gedachtengoed daarvoor is het nieuwe licht gegeven.…

Oude dichters die gaan dood jonge dichters kunnen sterven. Blijvend is hun leesbaar brood goed voor u en ook de erven. Ja, wij dichters putten uit een eigen bron zonder heffing of belasting. In Den Haag staan dromen lozen klaar ons, ook dat nog, op te kunnen leggen. De Moraal: Stel in leiders maar geen blind vertrouwen.…

Ik heb een grens getrokken niet met kalk of prikkeldraad. Maar met goede woorden die zorgvuldig zijn gekozen. Het is naar oud model en goede raad tot hiertoe en niet verder. Deze boodschap is zo helder dat het ieders zintuig raakt. Als je loslaat trek je grenzen voor 't welzijn van je groot domein. Dan komen vrede woorden weer tot leven…

De velden zijn droog een regenboog buigt alleen voor hemels water.…

Warm nog schijnt de zon door het oude vensterraam de tuin blijft in bloei.…

Het strand ligt er verlaten bij, alleen een hondje snuffelt hier en daar. Een vogel vliegt nog argeloos, op de laatste adem van het jaar. Ik zoek naar woorden in de zee maar 't zand verdraagt mijn voetstap niet. De vloedlijn wordt alsmaar verlegd en 't strand blijft spiegelend geveegd. Wat bracht de zee wat nam de tijd te worden tot…

Hoor je de stilte ná de storm de eerste vlaag die slechts wat stof heeft op doen waaien maar gaandeweg de takken boog en bladeren ranselde tot hun val. Het water heeft doen golven een boot dichtbij heeft losgewrikt en pannen van het dak gelicht om even mee te spelen de boom die onder luid gekraak zo even werd geveld. De golven verder…

Veel denkwerk werd besteed aan auto's, kleding en de fietsen de straatlantaarns en bomen op het plein zelfs de deurknop van uw huis, werd niet vergeten. Het pakje soep met dit of dat de letters en de kleuren formaat en smaak er werd voor u gedacht, alleen nog even consumeren. Een hebbeding, geen noodzaak toch gekocht of in de brievenbus…

Blad in de winter rijp voor bezinning en sier begroet het voorjaar.…

Nu dagen lengen ontwaakt de natuur voor u klank vol lentefeest…

Op de pier van deze haven zag ik een verdriet de tranen en de letters, in het zwart geschreven je taal helaas, die toegang heb ik niet. Ik vroeg een man met erudiete ogen "welk verdriet, moet hij doorstaan?" "ach", zei hij, "het is maar kletspraat, van die man." Aan het einde van de pier, in 't beton geschreven niet op de bergwand,…

Vaarwel mijn wolkendroom met wereldwijd geduld heb je mijn dwaze dromen en gedachten aangehoord en liefdevol op 't zachtste kussen rust gegeven. Waar ik zelf maar even was of weer te laat gekomen, jij bleef de zelfde wie je was, de droom van al mijn dromen. Je reist met stille krachten, die ook Hem verwachten na de stille ademtochten van…