Alle inzendingen over Gretha Smit

In een ongeopende hand, Gerust en beschermd, Ligt mijn verleden land Tot op heden onontfermd.…

Vol flair omhelsd door uw broek resideren uw kadetten, kek en kordaat van allooi; roomblanke bollen, oorzaak van alle dooi in de harten van door ijs verstomde heren. In hun dromen reden zij reeds vele keren over elk van uw heuvels, elke aardplooi, wat uw landschap – gelijk de Biesbosch zo mooi – als een bronstig paradijs doet fungeren.…

Ver voor de echte buien uit valt hier en daar een dikke zware regendruppel op het droge hete stof dat even tegenstribbelt voor het zich laat overhalen in de vochtige vruchtbare aarde op te gaan…

Als ik je eerst zie Zie ik niets anders Dan een gezicht Met een uitdrukking Van miljoenen. Als ik je bekijk, Zie ik wat je niet bent; Ik kijk door je heen En je verandert; Een onverklaarbare metamorfose. Als ik met je praat Klinkt er eerst verwijdering Doel van ’t spel? ’t Gaat zo. Je zegt waar je mee zit, Ik kijk, ik luister en…

De twinkeling in je ogen, die lieve lach, de tijd vervlogen, totdat ik het zag. Jij bent misschien die ene, ik te laat, laat me het weten, dat echte liefde nog bestaat...…

Nu sluit jij je deuren daar waar de wachtenden zo vaak stonden en de reizigers ontspoorden jij voldeed niet meer ze slopen je om je te ruilen voor wat nieuws nu nog zie ik mijn stappen door jouw fundamenten en voel ik de leegte met gesloten deuren het is goed ik zal niet klagen een stad als dit verdient nou eenmaal…

Het moet er zijn als aan een stil ontbijt, erinyen * weggesloten in de honingpot - wat zij wraakzuchtig neuriën raakt ons niet meer. * erinyen - (Grieks) wraakgodinnen, furiën ---------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

Onze fietsen weggeborgen in het riet, een spanen doos geopend aan het water. zo zal het gaan: een picknick heel in de vroegte, en de vijand liefkozend in mijn nek. in een leren zak genaaid zal ik stroomafwaarts drijven, mijn klein gezicht omhoog - de hemel dun als boterhampapier, de zon een zere plek. ------------------------…

beroof me van het heden over drie weken opnieuw het leven gevoelens sidderen door me heen ik heb er liever geen geef terug mijn eigen ik want deze schizo voelt zich zelfs te sick zo hard is soms het bestaan terwijl depressies komen en gaan O lichaam verlaat toch mijn angst Gaat heen met mijn ongeduld! Verdwijn uit mijn ogen! Ga dood en…

Op middaghoogte, de citroen met een kreet afgeworpen van zijn tak, en weggesloten en niet meer geel; daaroverheen stil weggewandeld herinnering - een wandelend blad. ------------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

Zo zag ik een erwt weifelen aan een stoeprand, de erwtenbloesem onzeker zijn naar welke wind haar dolle rose hoofd te hangen - en de bloesem nikte, er kwam een hand in handschoen haar bedekken, en de erwt viel, er kwam een schoen om op haar te staan. ----------------------------- uit: 'Verzameld werk', 1983.…

de zoveelste statie bleek een muur te zijn alwaar een vermoeide Jezus zijn handafdruk had achtergelaten dat zou men aan het Roelof Hartplein nu ook eens moeten doen Jan & ik geloof…

je kon er zo mooi verstoppertje spelen het blinde meisje dat ons dan zocht geloofde dat het altijd nacht was & dat het binnen ook regenen kon…

niemand die er nog van opkeek dat je er foto's in bewaarde krantenknipsels & programmaboekjes waarin je naam verkeerd geschreven stond ze vonden sandalen & waterschoenen op zolder 't liep niet meer - de woorden & in het groene glas een datum waarachter twijfelend de zon…

er zullen meerdere atleten zijn geweest maar ik zie enkel Zatopek het hoofd altijd scheef alsof hij reeds de bocht overziet & verder de marathon lenteblaadjes boven het Wenceslaplein een rookgordijn - Jan Palach of hoe een lichaam spreken kon…

ik wilde naar Moermansk want dat klonk zo mooi als een cruiseschip met olie of staal het wuiven bij afvaart & moeder die dacht dat ik de taal al sprak maar meer dan vloeken was het niet & rond Texel viel de wind…

geen dood in plakjes hier of woorden op een geordend palet geen linten geen bloemen cremeer mij maar gewoon met open oven zodat wederkeren als stukjes mij in jou & haar vanzelfsprekend is & ja dan waaien we nog even…

een kromgetrokken sjoelbak op de achtertafel alle schijven in de één ik ruik de bastognekoeken nog zijn klokje op het nachtkastje hoef ik niet - mijn tijd komt nog wel maar dat de tuin slechts drie stappen lang blijkt…

je rommelt wat in marges van nacht & noemt het dromen tot woorden het handschrift vormen van vader - die dood is dat je het eindelijk lezen kan & wakker wordt alsof clichés in pyjama ineens wel draagbaar zijn…

Woede is wat je ziet Woede om wat me is ontnomen Wat erachter ligt is verdriet Jouw kids ik ben ze kwijt Om andermans verwijt De roddels om mij heen Die voelden intens gemeen Dit kleintje bracht mijn verdriet weer naar boven Je wilde MIJ niet geloven Ik ben je nooit vergeten En ik laat je opnieuw weten Ik ben niet wat een ander van…

Twee harten op een schotel met glimlichten van droefenis, een aarden kruik waaruit de geest staat te verwaaien, wat klein rood fruit dat deze noen gevallen is maar nooit de grond bereikte - en de tuinier was daarbij als fazant verbeeld, het schot hoog aan de hals; dit is om aan mijn vriendin te geven, een aansporing tot stiller leven.…

Ik wil die zin is moeilijk dus spreek je 'm ernstig stil hij kan een berg verzetten die ene korte zin Ik wil!…

Het einde Natuurlijk glijd ik liever zacht naar de dood Met mensen om me heen die ik liefheb En die samen met mij vrede hebben met een respectvol einde En daarna als ik niet meer zichtbaar ben af en toe toch over me praten Maar het zal best anders gaan Mogelijk zonder bed en samen zijn Dus abrupt, per ongeluk En heel snel:…

Natuurlijk ben ik uitzonderlijk en bijzonder Dat ik besta is haast een wonder Een wijzer mens dan ik vind je niet gauw Ik toon mijn verdiensten, als een pauw Al had ik ook dat er goed van af gebracht - omdat ik de dingen zo goed heb doorgedacht - ik ben verre van een booswicht, voor dictator zijn ben ik niet gezwicht Mijn beelden zijn altijd…

Gracielijk en licht sterven, een kleine zucht in de paniers en 't is niet meer. dien avond heeft men ons gekleed te bed gelegd, als in een rose medaillon voor iedereen te kijk - en o bepoederde horreur, het clavecimbel speelt door. -------------------------------- uit: 'Een harp op wielen', 1959. * panier = open mand…

Men zegt dat ze Klaas Bruinsma heeft gekend. En ook Mo Sacirbey was ooit haar minnaar. Maar Johan Friso is de overwinnaar. Dus Mabel is, blijkt nu, wel wat gewend. Het toont dat ze van zelfvertrouwen blaakt. En dat ze carrière heeft gemaakt.…

in Sellingen is een dichteres Rita Smits die mooie dingen gemaakt heeft ik ken haar niet weet niet eens of ze nog leeft gevormde zinnen bij haar rijmen veel beter dan de mijne Westerwolde natuur, sfeer zet ze ongelooflijk raak neer winden zagziggen schapen die loom liggen witte wieven wuiven dansen op een tange niet ik, zij heeft…

Treurend om de Eindigheid van mijn Bestaan klaarde ik Zienderogen op toen Ik een prachtig Beeld gehouwen had Met eigen hand - En Albertus Ipse Fecit Voor eeuwig graveerde Op de achterkant…

Speel met de zon In je haren, Met het zand Tussen je vingers, Speel met de gedachten In je hoofd die woorden Worden, woorden om te horen, Regels om te zien, Verzen om te zingen - Speel met het mes Tussen je tanden, 't Is bittere ernst, Want in de verte Wacht de groeve Van een bij twee Die je in de aarde Verwelkomen…

Daar Mabel nog zo groen was als het gras Waar zij als een onschuldig lam in graasde Begrijp ik wel dat het haar ooit verbaasde Toen bleek dat Klaas een zware jongen was. Ze dacht dat hij de prins was van haar dromen, Maar zij werd door hem in de boot genomen.…