522 resultaten.
De stad verhief zich...
poëzie
4.0 met 9 stemmen 1.952 De stad verhief zich uit de wijde sneeuw,
En ‘k zag een donkre schaar uit het loodgrijze
Komen op het geelwitte van de sneeuw.
Het leek een groep van afgematte slaven.
Het waren arbeiders en ‘k sloot mij aan,
Zoals een broeder doet,
En door het donker licht trokken wij daar heen.
Ik kende hen allen door het schittrend licht,
Dat de Liefde…
Men zegt...
poëzie
3.0 met 20 stemmen 3.540 Men zegt de Absolute liefde
Kan niet bestaan in een Mens.
Maar mijn Liefde voor U, Geliefde
Geest der Mensheid, is zonder grens.…
En overal ontstaat deze verschrikking
poëzie
4.0 met 10 stemmen 3.297 En overal ontstaat deze verschrikking,
Misdaad, Laagheid, Vergaan der Ziel tot Niets. -
O donkre macht van 't Kapitaal. O Avond
Van heerschappij. O toppunt van de macht
Van mensen op mensen door der dingen macht.
O Natuur, die in handen van de mensen
Geworden zijt tot de vreselijkste vloek,
Die èn heersers èn beheersten beheerst.
O…
De ganse dag ...
poëzie
2.0 met 10 stemmen 2.230 De ganse dag vliegen om heel de Aarde
De proletariërs voort.
Een grote dorst drijft hen, de dorst naar geld
Der niet-bezittenden.
Een grotere dorst drijft hen, maar niet hun eigen.
Het is de gouddorst van de heersenden.
Een grotere dorst drijft die, maar niet hun eigen,
Een allergrootste wereldgrote dorst,
Het is het dorstig Monster…
Vier joden
poëzie
3.0 met 14 stemmen 2.881 Christus, die 't absolute van de liefde leerde,
Spinoza 't absolute van 't heelal.
Marx, die het relatieve van 't gevoel
En van de geest des mensen leerde, - Einstein van het heelal...
Welk een ras, welk een stam!…
LEVEN
poëzie
3.0 met 6 stemmen 3.670 LEVEN, zoele omsomberde even inschitterde,
in de luchten, de regene, de zachtstrijkgevederde,
o leven het gevende altijddoor stillende,
o leven dat toch schijnt het altijddoor willende,
het inzwevend kameren, het volop verlichtende
de wegen, waarlangs gaat het eenzaam uitzwichtende,
klaar, nimmer dromende ogenbewegen,
armstrekkend leven…
Het licht is nog niet geworden
poëzie
3.0 met 17 stemmen 2.484 Het licht is nog niet geworden,
de hemel is bleek en vroeg,
de maan en sterren verdorden,
er is nog geen zon genoeg.
Maar van af de wolken gaat
een warmte, en doet blozen
van uit het hart, wie eenzaam staat
en voelt, zoals de roze,
dat ook voor hem dit schijnsel schijnt -…
En ik zong bij mij zelve:
poëzie
2.0 met 12 stemmen 2.617 Zonde en schuld bestaan niet,
Elk ding is schuldeloos.
Begrip en Liefde
Komen uit
De Gelijkheid van het Heelal.
Zij stijgen dus samen,
De een door de ander,
Hoger en hoger.
Zij stijgen nu
Tot hogere hoogte
Dan zij ooit waren.
Zij stijgen nu tot absolute liefde.…
Mij brandt dit ene grote verdriet
poëzie
3.0 met 20 stemmen 3.563 Mij brandt dit ene grote verdriet,
ik kan niet vinden,
wie eens om mij het leven liet,
die jonge hinde,
dat jonge kindje, die jonge bloem,
die ochtendwolk, die nachteroem,
die witte ster, die bloemewinde,
die jonge hinde.
Ik ben gegaan de werelden door,
ik kan 't niet vinden
waarin ze schuilt die ik zo minde,
zij is te loor.…
Zo stil moet het zijn
poëzie
3.0 met 18 stemmen 6.615 Zo stil moet het zijn
om de dichter,
dat, als in de schijn,
het duizendvoudig gelichter
der fantasie die in de stilte bloeit,
- het schoon en rein
beeld van de wereld richt er
zich op - hij het hoort in het fijn
ruisen der stilte. Verdichter
heet hij, omdat hij bijeenbrengt en boeit
het gezicht dat hij hoort in zijn oren
en het…
ERGENS moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen
poëzie
3.0 met 13 stemmen 2.575 ERGENS moeten toch zijn de lichte waatren van haar ogen -
Mijn handen zijn zo hete en droge -
en het lichte water van haar stem -
mijn keel is in dorre klem.
Het kan toch zo altijd niet duren
met de brandende uren -
mijn stem is schor,
mijn ogen dor.…
Stil zit ze, kijkt voor zich
poëzie
2.0 met 13 stemmen 2.531 Stil zit ze, kijkt voor zich
langs hare wangen rood,
haar vingers bewegen zich
op hare benen bloot.
Haar lichte haar is stil,
de ogen zijn niet te zien,
haar borsten staan stil,
niets te geschien.
Onder haar kin is rood -
warme schaduw,
en in de lichte schoot
donkerder schaduw.…
Mei
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.980 Ik wist niet dat dit alles was zo mooi.
Zo staat ook wel een meisje vol in bloei,
De bruigom loopt om haar en streelt het haar,
Zijn spitse ving’ren door haar gouden haar:
En loopt nu onwetend heen en zoekt in spel
Matheid en slaap. Dan treedt op zijn drempel
Een bloot beeld: onder ’t witte bedgordijn
Glijden er blikken en een woordentrein.…
Een meisje
poëzie
3.0 met 10 stemmen 5.112 's Morgens op het witte laken
doet er een gelaat ontwaken -
dat ligt daar als een waterlelie
op een golf water, op de peluw.
's Middags loopt ze in het bos te schijnen,
haar ogen tussen bladen als twee kleine
vuurjuwelen, kijkend in een laan -
bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan.
's Avonds lacht ze in een stille
kamer,…
Wanneer ik ...
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.303 ‘Wanneer ik in Uw ogen staar,
Geliefde,
Dan wordt mij het Mysterie klaar
Der Liefde.’…
En haar verlangen...
poëzie
4.0 met 5 stemmen 2.483 En haar verlangen werd zó groot, ze kon
Al deze aardse dingen niet meer aanzien
Van tranen en van liefde, en in waanzin
Voelde ze in hem ieder ding: ze snelde
Op een boom aan, hem denkend, en ze stelde
Zich voor die, armen open, en ze viel
Tegen die aan en kuste en een ziel
Voelde ze in hem; in een sloot die open
Langs bomen lag, stortte ze…
Bij het denken aan de liefde
poëzie
3.0 met 23 stemmen 4.039 Bij het denken aan de liefde
Heb ik liefde lief,
En ‘t is de liefde tot u, Geliefde,
Die mij tot die liefde hief.…
Het regende in de stad
poëzie
4.0 met 21 stemmen 4.033 Het regende in de stad,
toen kwam er wat
muziek van straatmuzikanten,
die bliezen naar de kanten.
Toen voelde ik de leugen
van vrolijkheid in 't geheugen,
die men als kind eens heeft,
te dansen omdat men leeft.…
Ik kom om 't groene hout
poëzie
3.0 met 12 stemmen 2.631 Ik kom om 't groene hout. Daar is de vrede
voor me, in malingen de bochtpenseelde
lucht en de zon de hoge ongesteelde
bloem en der hoogste bladen lucht'ge schreden.
Het liggend blauwe met zijn vrouwenzeden
strekt zich en lacht met de uitdove weelde
verflauwend tot het niet veel meer verscheelde
van warmte en wolken die het maken heden.…
Terwijl de wind scheen
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.398 Terwijl de wind scheen en de bij bromde,
’n stil ogenblikje van geluk gevonden.
Daarna ging de lucht open en ik zag
duidlijk de bomen staan tot in de dag
in hun doorblankte grootheid vaag en ruig,
en ’t heerlijk land der wolken vaag en stug
bedreven door grauw’ and’re, de zon scheen
en sloeg zich over in onmeetlijkheen.
Hoe doodgerust voelden…
Het is niet waar dat dit het zonlicht is
poëzie
3.0 met 8 stemmen 3.083 Het is niet waar dat dit het zonlicht is,
Gij zijt het.
Dit is ook niet de wind die over ’t water blauwt,
Die is zo zacht niet,
Gij zijt het.
Dit is ook de aarde niet, de hemel niet,
Zo schoon zijn die niet, Gij zijt het.…
Weet iemand wat op aard het schoonste is
poëzie
4.0 met 19 stemmen 5.398 ''''''''''''''''''''''''''''..................
Weet iemand wat op aard het schoonste is,
Het allerschoonste? welks gelijkenis
Hij ziet in alles wat hem vreugde geeft?
Waarom hij lief heeft wat rondom hem leeft?
Waarom diè rijkdom en diè een vrouw
En één zichzelf, hoewel ze allen nauw
Weten dat ze iets zoeken dan…
Ze zat daar rechtop
poëzie
3.0 met 16 stemmen 3.653 Ze zat daar rechtop en keek,
de ogen op éne streek.
Stil licht school daarin,
een lach- of een schreibegin.
Haar handen en haar gezicht
waren in de kamer licht,
haar ogen lichtten naar voren –
de stilte deed ruisen horen.
Ik wachtte of ’t spreken begon,
langzaam aan ze begon
woorden stil na elkander
als kindergewandel.…
Wanneer gij ...
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.195 Wanneer gij onder mij ligt, wij zijn stil
van vuur, dan ziet uw wit gezicht mij aan
van liefde, en uw ogen zijn vol tranen.
Gij had het niet gedacht, dat zo iets was
op aarde, en uw ogen vullen zich als twee
meren, door bronnen, komend uit uw hart.
Zoals gij aan mij hangt, uw ogen maken
twee streken opwaarts naar mijn ogen.
Ik dacht niet dat…
Terwijl de wind scheen en de bij bromde
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.979 Terwijl de wind scheen en de bij bromde,
'n stil ogenblik van geluk gevonden.
Daarna ging de lucht open en ik zag
duidlijk de bomen staan tot in den dag
in hun doorblankte grootheid vaag en ruig,
en 't heerlijk land der wolken vaag en stug
bedreven door grauw' and're, de zon scheen
en…
Stille witte blinkesneeuw
poëzie
3.0 met 5 stemmen 2.699 Gij zijt een stille witte blinkesneeuw,
gij zijt een blinke zee tintelzee
Gij zijt een schemerwitte leliemeid,
gij zijt een wijde vlindereluwheid.
Gij zijt een opene, het witte, ‘t willende,
het wachtend, straalvlammend, lichtlillende.…
Het licht is nog niet geworden
poëzie
3.0 met 11 stemmen 3.338 Het licht is nog niet geworden,
de hemel is bleek en vroeg,
de maan en sterren verdorden,
er is nog geen zon genoeg.
Maar van af de wolken gaat
een warmte, en doet blozen
van uit het hart, wie eenzaam staat
en voelt, zoals de roze,
dat ook voor hem dit schijnsel schijnt –
en de morgenzinnen
zweren: zolang ’t leven schijnt,
’t hoogste…
Mei
poëzie
3.0 met 8 stemmen 4.474 en midden op de glooiing lag in 't licht
een vierkant veld met bloemen, opgericht,
Van bekervorm. Ze maakten met elkaar
Een tafel, klaar voor 't drinkgelag, en waar
De gasten nog niet aanzitten. Vol wijn
Staan al de kelken, dungesteeld en fijn
Geslepen. Tulpen waren 't rood en geel.
Rondom, de hyacinten fors van steel,
De sombre bloemen donkerblauw…
De zee, één water van vrijheid
poëzie
3.0 met 15 stemmen 5.571 De zee, één water van vrijheid,
Dansend oneindig licht,
De lucht, één ruimte van vrijheid
Zonder gewicht
Zij spelen de een met de âar,
Vrijhede‘ ontmoetend elkaar.…
Rosa Luxemburg
poëzie
3.0 met 9 stemmen 2.016 Rosa, grootse, eedle, machtige Vrouw,
Met uw klaar verstand, uwe reine liefde
Voor de arbeidersklasse, uwe Geliefde,
Aan welke alleen gij uw leven trouw.
Gij ging zoals een hoge klare ster
De arbeidersklasse voor, uwe Geliefde,
In de strijd, - en uwe klare liefde
Lichtte voor hen uit, ver, alleen en ver.
Gij stierf. Waardoor? Door 't kapitaal…