522 resultaten.
Gij staat zo heel, heel stil
poëzie
4.0 met 46 stemmen 3.384 Gij staat zo heel, heel stil
met uwe handen, ik wil
u zeggen een zo lief wat,
maar `k weet niet wat.
Uw schoudertjes zijn zo mooi,
om u is lichtgedooi,
warm, warm, warm - stil omhangen
van warmte, ik doe verlangen.
Uw ogen zijn zo blauw
als klaar water - ik wou
dat ik eens even u kon zijn,
maar `t kan niet, ik blijf van mijn.
En ik…
IK zat toen heel stil te werken
poëzie
4.0 met 18 stemmen 4.192 IK zat toen heel stil te werken,
de boeken waren als zerken
voor me, ik wist wel wat
elk graf in zich had.
Mijn lijf zat daar in een kamer,
boomtakken voor het raam er
heenkropen en weer, vervelend,
met groene bladen al geelend.
Mijn oogen zagen verwonderd
naar 't buitenlicht, maar zonder 't
zelf te weten wat of
hun licht oppervlak…
Ik liep 's avonds door mijne stad
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.247 Ik liep 's avonds door mijne stad,
Het water zwartvloerig, elk huis had
zich van boven tot onder met rouw behangen,
dat was zo mijn verlangen.
En voor alle ramen zaten
mijn onderdanen naar me te zien,
ze hadden het donker gelaten
om me te beter te kunnen zien.
En midden op een plein
wou ik alleen zijn,
ik heb mijn herauten verzonden…
DE zon. De wereld is goud en geel
poëzie
3.0 met 23 stemmen 3.723 DE zon. De wereld is goud en geel
en alle zonnestralen komen heel
de stille lucht door als engelen.
Haar voetjes hangen te bengelen,
meisjesmondjes blazen gouden fluitjes,
gelipte mondjes lachen goudgeluidjes,
lachmuntjes kletterend op dit marmer,
ik zit en warm m' er.
Kijk ze nu lopen wendend om me heen,
't lijkt wel een herfst…
Een rode roos is in mijn hand
poëzie
3.0 met 27 stemmen 4.653 Een rode roos is in mijn hand
zie hoe puur
elk blad brandt,
nu is vol vuur
elk mijner ogen, mijn hoofd verbrandt.
O dof karmijn
bevroren wijn
uitslaand plots in rode vlammen
en vuurrood bloed
fonteinen gloed,
gebroken uit de hartedammen.
Ik kan staren en al uw licht vergaren,
ik kan liggen neder, 'n geblazen veder,
hijgend,…
Ik lag te slapen op mijn bed
poëzie
3.0 met 41 stemmen 3.703 Ik lag te slapen op mijn bed
leliebebloemd en met
mijn witte vingeren dood doodstil.
Het was daar stil stil stil -
Ruisen van waskaarsen,
't knappen van vlamamandelen,
de lucht gouden as — schaarse
leli'n lagen op mijn sprei te wandelen.
Ik ben geboren als een bloem
brekende in de bleke lucht
als 't guldene lente is in de lucht…
De lente komt van ver, ik hoor hem komen
poëzie
3.0 met 37 stemmen 7.214 De lente komt van ver, ik hoor hem komen
en de bomen horen, de hoge trilbomen,
en de hoge luchten, de hemelluchten,
de tintellichtluchten, de blauwenwitluchten,
trilluchten.
O ik hoor haar komen,
o ik voel haar komen,
en ik ben zo bang
want dit is het siddrend verlang
wat nu gaat breken -
o de lente komt, ik hoor hem komen,
hoor de…
Terwijl de aarde om het zonlicht gaat
poëzie
3.0 met 28 stemmen 3.698 Terwijl de aarde om het zonlicht gaat,
terwijl de bossen stralende energie
van de zon drinken, terwijl ieder wie
leeft, de lucht gebruikt, alles brandend staat.
Terwijl de aarde tellekens beslaat
met damp, haar zee geeft wolke' aan haar gelaat,
terwijl de aarde aldoor voorwaarts vliegt,
en als een slinger om de zonne wiegt -
stijgt midden…
De stille weg
poëzie
3.0 met 70 stemmen 4.744 De stille weg
de maannachtlichte weg -
de bomen
de zo stil oudgeworden bomen -
het water
het zachtbespannen tevreeë water.
En daar achter in 't ver de neergezonken hemel
met 't sterrengefemel.…
Mei (Boek I)
poëzie
4.0 met 54 stemmen 7.340 Mei
Een nieuwe lente en een nieuw geluid:
Ik wil dat dit lied klinkt als het gefluit,
Dat ik vaak hoorde voor een zomernacht,
In een oud stadje, langs de watergracht --
In huis was 't donker, maar de stille straat
Vergaarde schemer, aan de lucht blonk laat
Nog licht, er viel een gouden blanke schijn
Over de gevels van mijn raamkozijn.
Dan…
De bomen waren stil
poëzie
3.0 met 38 stemmen 5.222 De bomen waren stil,
de lucht was grijs,
de heuvelen zonder wil
lagen op vreemde wijs.
De mannen werkten wat
rondom in de aard,
als groeven ze een schat,
maar kalm en bedaard.
Over de aarde was
waarschijnlijk alles zo,
de wereld, en 't mensgewas
ze leven nauw.
Ik liep het aan te zien
bang en tevreden,
mijn voeten als goede liên…
's Morgens op het witte laken
poëzie
3.0 met 15 stemmen 2.817 's Morgens op het witte laken
doet er een gelaat ontwaken --
dat ligt daar als een waterlelie
op een golf water, op de peluw.
's Middags loopt ze in het bos te schijnen,
haar ogen tussen bladen als twee kleine
vuurjuwelen, kijkend in een laan --
bladen ruisen weer dicht, ze is gegaan.
's Avonds lacht ze in een stille
kamer, zonder…
Ik lag te slapen op mijn bed
poëzie
3.0 met 11 stemmen 2.556 IK lag te slapen op mijn bed
leliebebloemd en met
mijn witte vingeren dood doodstil.
Het was daar stil stil stil --
Ruisen van waskaarsen,
't knappen van vlamamandelen,
de lucht goude as -- schaarse
leliën lagen op mijn sprei te wandelen.
Ik ben geboren als een bloem
brekende in de bleke lucht
als 't guldene lente is in de lucht…
Gij zijt een bloem, een lichte rode bloem
poëzie
3.0 met 12 stemmen 3.356 Gij zijt een bloem, een lichte rode bloem
in donkre kamer 's nachts, een bloem, een bloem -
vèr òm der stede opschokkend gedoem,
dicht òm der stilte suiskokend gezoem -
een lichte rode bloem, een witte bloem.
Gij zijt mijn hart, mijn eenzaam levend hart,
de daden van mijn lijf slaan rondom hard,
wreed klaterende stem veinst vreugd en…
Daar ligt dat water -- dat schitterende water
poëzie
3.0 met 24 stemmen 3.513 Daar ligt dat water -- dat schitterende water.
Zie hoe het schittert, het schitterspreekt, schittertrompettert in de lucht
in de donzige gonzige fijne satijne lucht --
dat droogzilvere opzwemmende water
in dat rondomblauwe dronkkoude dronkdiepe water,
't is een zee bleek sprekend schuim
een woordenmond in het ruim
schreeuwende door de…
Hé, Ik wou jij was de lucht
poëzie
4.0 met 41 stemmen 3.314 Hé, Ik wou jij was de lucht
dat ik je ademen kon
en je zien in het hoge licht
en door je gaan kon.
Waar zijn je armen en je handen
en die witte overschone landen
van je schouders en schijnende borst -
ik heb zo'n honger en dorst.…
IK wilde ik kon u iets geven
poëzie
3.0 met 44 stemmen 4.588 IK wilde ik kon u iets geven
tot troost diep in uw leven,
maar ik heb woorden alleen,
namen, en dingen geen.
Maar o alzegenend licht,
witheerlijk, witgespreid licht,
daal op haar en laat haar nooit zijn
zonder uw zalige schijn.
Zij is zo stil en zo zacht
als gij en niet onverwacht
zijt ge voor haar -- zó is
het water voor een…
De zon is op en 't is hier stil
poëzie
3.0 met 26 stemmen 4.157 De zon is op en 't is hier stil.
Alles is fijn als een schil
van iets. -…
Bij het denken aan de liefde
poëzie
3.0 met 56 stemmen 6.478 Bij het denken aan de liefde
Heb ik de liefde lief,
En 't is de liefde tot u, Geliefde,
Die mij tot die liefde hief.…
Toen de tijden bladstil waren, lang geleen
poëzie
3.0 met 23 stemmen 3.878 Toen de tijden bladstil waren, lang geleen,
is ze geboren, in herfststilte een bloem,
die staat bleeklicht in 't vale lichtgeween, -
regenen doen de wolken om haar om.
Ze stond bleeklicht midden in somberheid,
de lichte ogen, 't blond haar daarom gespreid,
de witte handen, tranen op meen'gen tijd,
een licht arm meisje dat lichthonger…
Ik kom om 't groene hout
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.433 Ik kom om 't groene hout. Daar is de vrede
voor me, in malingen de bochtpenseelde
lucht en de zon de hoge ongesteelde
bloem en der hoogste bladen lucht'ge schreden.
Het liggend blauwe met zijn vrouwenzeden
strekt zich en lacht met de uitdove weelde
verflauwend tot het niet veel meer verscheelde
van warmte en wolken die het maken heden.…
MIJN handen zijn zo heet
poëzie
3.0 met 22 stemmen 4.269 MIJN handen zijn zo heet -
mijn ogen branden zo moe
diep in mijn hoofd, ik weet
niets meer, ik ben zo moe.
Er zijn stemmen op straat,
wind en hemellicht -
om me is droog gepraat,
mijn gehoor zwicht.
En er is niets in mij over
dan het arme hongrig' verlang -
ik heb het zo lang, zo lang,
het wil niet meer over.…
Toen bliezen de poortwachters op gouden horens
poëzie
3.0 met 8 stemmen 2.453 Toen bliezen de poortwachters op gouden horens,
buiten daar spartelde het licht op 't ijs,
toen fonkelden de hoge bomentorens,
blinkende sloeg de Oostenwind de zeis.
Uw voeten schopten omhoog het witte sneeuwsel,
uw ogen brandden de blauwe hemellucht,
uw haren waren een goudgespannen weefsel,
uw zwierende handen een roôvogelvlucht.…
Verdoemd!
poëzie
3.0 met 21 stemmen 3.813 Verdoemd!
Allen zijn klein,
Geen is er groot,
Beter weg in de dood
Dan verdoemd met het kleine te zijn.…
In de zwarte nacht is een mens aangetreden
poëzie
4.0 met 20 stemmen 5.517 In de zwarte nacht is een mens aangetreden,
de zwarte nachtwolken vlogen,
de zwarte loofstammen bogen,
de wind ging zwaar in zwarte rouwkleden.
't Gezicht was zo bleek in 't zwarte haar,
de handen wrongen, de mond borg misbaar,
de nek was zwart
een hel was 't hart,
van daar kwam het zwarte en worgde haar.
Met de wind, met de bomen en met…
DE DOOD VAN MEI
poëzie
4.0 met 14 stemmen 4.057 En in zich voelde zij het laatste: wil,
De allerlaatste wil der stervenden,
De wil tot doodzijn die het zwervende
Mensengeslacht doet stilstaan en hen drijft
Van zelve naar de grond waar ’t lichaam blijft.
Ze duizelde en in die duizeling
Werd ze zo licht, een veer die uit de zwing
Der duive valt: ze daalde en viel niet:
Zo valt een riethalm…
Vreselijk is het lot der mensen
poëzie
3.0 met 14 stemmen 3.661 Vreselijk is het lot der mensen.
Tussen hen woedt eeuwige strijd.
De machtigen strijden om het bezit
der aarde en offeren de massa,
de arbeiders,
de miljoenen,
op in de strijd voor het niet hunne.
Vreselijk is het lot der mensen.…
Zo stil moet het zijn
poëzie
3.0 met 6 stemmen 3.204 Zo stil moet het zijn
om de dichter,
dat, als in de schijn,
het duizendvoudig gelichter
der fantasie die in de stilte bloeit,
- het schoon en rein
beeld van de wereld richt er
zich op - hij het hoort in het fijn
ruisen der stilte. Verdichter
heet hij, omdat hij bijeenbrengt en boeit
het gezicht dat hij hoort in zijn oren
en het…
Dat kouwe vlees van een ander
poëzie
2.0 met 8 stemmen 2.389 Dat kouwe vlees van een ander
tegen m'n droge handen
en mijn ogen onzichtbaar in de nacht -
dat koele sappige vlees - en al de kracht
van me de nacht in - 't is als dood,
alles zwart, geen wit, geen rood -
mijn hele hoofd lijkt wel koel,
er is nergens een doel -
zo lekker zwart is de nacht,
zonder ogen, zonder gedacht,
dat natte…
Soms, als men buiten loopt in zee van zon
poëzie
3.0 met 27 stemmen 4.374 Soms, als men buiten loopt in zee van zon,
Of in de diepe storm, in 't diepe jaar,
Of in de nacht haar laag neervallend haar,
Of in sneeuw, als men haast niet lopen kon,
Dan voelt men zulk een liefde voor de bron
Van al wat leeft, 't heelal, dat men wou daar
Zijn armen omheen slaan, en heel te…