Alle inzendingen over Laura Dekker

God, waarom is er zoveel lijden? Waarom is er zo’n verdriet? U kunt het toch bestrijden? Waarom doet U het dan niet? Ik heb al zoveel gedragen, al zoveel pijn geïncasseerd. Had ik het dan alle dagen telkens weer verkeerd? Open toch in mijn hart de deuren om Uw Naam te willen loven en niet langer meer te treuren. O God, laat mij toch…

Stil inhaleer ik de diepte neem de tijd om het op te snuiven mijn geur alleen onsamenhangend nieuw Ik snuif veeg de druppels van mijn betraande neus Stil inhaleer ik de ruimte die leeg lijkt zonder iemand naast me mijn ademhaling klinkt alleen voorzichtig maar toch voort…

Er is een woord op aarde van onschatbare waarde duizendmaal al opgeschreven voor het ‘veel om iemand geven’. Er is een woord gehoord waarvan de betekenis wordt verstoord. Niemand schrijft wat het is, behalve dat gevoel van gemis. Er is een woord al zoveel malen opgeschreven in honderden talen. Maar nog steeds is het voor groot…

Onbewust op zoek naar jou. Als ik je niet kan vinden, bedenk ik hoe het zou zijn als je er wel was. Als ik je wel kan vinden, staar ik net zolang in jouw ogen tot ik verdwaal en geen tijdsbesef meer heb. Als jij mij niet vindt, blijf ik staren tot ik een ons weeg. Als jij mij wel vindt, slaat mijn hart op hol en verdwijn ik in een zwart gat…

(fragment) Mijn Laura die ik min, kwam in mijn slaapzaal treden, Met liefelijk gelaat, en moedernaakte leên, Een kleedje alleen bedekte haar heupen naar beneden, 't Hing al van melk en bloed en maagdenwas aaneen: Een windje op haar verliefd, Ten venster ingeslopen, Bedreef een stoute dieft, En spreidde 't kleedje open, Daar zag men…

De vogels hebben last van hun hormonen Om die reden verheffen zij hun stem Beweert de grote bioloog met klem Hoewel ze ijl nog zijn de bladerkronen Ik zou wel in zijn tuintje willen wonen Waarin de geur van hyacint en brem Apen en beren die ik teder tem Terwijl ik high word van zijn feromonen Ik ben verliefd geworden op zijn boeken De Larf…

Ze hebben het op 1 2 3 gemunt Met spotjes van ook uw belastinggeld Lokten ze u vergeefs naar ’t Malieveld Eerst dacht ik nog: ze hebben wel een punt Maar toen zag ik die kop van Youp van’t Hek En dacht: bezuinigen...toch niet zo gek…

Sinds jij elders slaapt, sluimert de zon Daar hoog boven ons schijnt ze minder fel, minder warm Ze verslindt me niet meer na de dageraad, ze roept me niet eens wakker, opstaan kost me moeite Alleen 's middags stroomt mijn bloed van haar licht en draagt ze het gewicht van mijn zorgen Dan kan mijn hart vliegen als een draak, desnoods verdwaal…

Ik trek Albert even na Ik neem Laura even af Ik ben in gestrekte draf van Laura en van Albert af! Met de rager rag ik Ria op een hoop met Piet en Pia Mia, Lia en Sofia Opgeruimd die hele handel! Fluks met Fikkie aan de wandel!…

" roept Laura. "Ik heb een hut gebouwd." "Een hut?" vraag ik. "En waar mag dat wel zijn?" Ze wijst wat vaag naar achteren En troont mij mee de boomgaard in. "Kijk, hier," zegt ze, "Hier in de wipselboom." "De mis-pel-boom zul je bedoelen," Wijs ik haar snel terecht.…

Aan de Binnenmaas waar tijd en water vallen en opstaande dagen scheuren en blinken wil ook zij het voorjaar terughalen en herbeleven nervositeit inruilen, de nuances helderheid geven. Hier loop ik met haar gearmd als vergane foto met gedachten op een koers die haar steunen. Eenden geven vrolijkheid. Diep in haar schelpen loopt ze door eigen…

* naar een gedicht van de 6-jarige Laura Ranger!…

Eindeloos verzonken in de diepte van je ogen. Eindeloos verliefd maar toch zeer overwogen, leef ik, Eindeloos golvend in de tijden die gaan komen, met jou verder naar het leven van mijn eindloze dromen...…

Mijn Laura, die ik min, kwam in mijn slaapzaal treden, Met liefelijk gelaat en moedernaakte leên, Een kleedje alleen bedekte haar heupen naar beneden, 't Hing al van melk en bloed en maagdenwas aaneen: Een windje op haar verliefd, Ten venster ingeslopen, Bedreef een stoute dieft En spreidde 't kleedje open, Daar zag men dat een mens…

painting: Laura Y. Law…

Als een langzaam reizende zon Een grotere buik en meer balkon De komst tekent zich al aan De komst van een nieuw bestaan Als een langzaam reizende zon Het meest zichtbaar in nachtjapon Hoe misselijker hoe beter zegt men Misschien dat ik je daarom wel verwen Als een langzaam reizende zon Wat wordt de naam Laura of toch Ton Afhankelijk van…

HEBBES van WIR WAR Producties/Frisse Oren Kwam naar de Krakeling in Amsterdam Voor een acrobatische muzikale voorstelling Mijn onbeperkte dochter Giulia En ik haar vader, Jan Jacob, waren erbij Donderdag 22 februari 2024 Westerpark, aanvang 14.30 uur HEBBES: absurdistisch maar zo realistisch De zaal vol met kinderen heel stil…

staan ouder worden uit aanblik 'krijg ik de gnuivende knipogen ze doet alsof ze mijn zon is draait me een paar miljard lichtjaar om haar vinger ze zet een dansje in draallalaa draallalaa, draal en draalt tot het zadel van mijn bakfiets afzakt lankmoedig bekneld in mijn schoenen ze gooit er nog haar boekentas tegen tegen mijn schenen laura…

How come the air is speaking- How come I hear the same- My words must've dared the sky- In this silly game- My voice - called you more than once- I wander you to hear- For me as daily breakfast- Calling for my dear- I know the gods to listen- Their houses in the sky- For they are still repeating- My words to testify.…

Ik heb geen leven. Ik ben een lege huls Voed het Houd van het Laat het slapen Tot in de eeuwigheid Doe ermee wat je wilt Geen stem, geen benul, wordt gevormd jouw hand Voor jou Een pop Laat haar slapen Mondje open Oogjes dicht Geen pijn Geen pijn Alleen in het duister Doelloos. Een lege huls…

Wie ben ik? Ik weet het niet Ik zoek, in de duisternis van mijn weten Vind ik van alles Behalve mezelf Wie ben ik? Vraag ik elke dag opnieuw Staand voor de spiegel kijk ik mezelf in de ogen Maar ik zie niets Blind Je kent me niet Niemand kent me Een masker klemt Mijn hart doet pijn Breekt elke dag Wie ben ik? Niemand……

IJzige kou dringt naar binnen Sneeuw bedekt de aarde met een zachte deken De duisternis komt gauw Je loopt vlug Je warme adem maakt wolken Je ogen zoeken Je bent moe Vlucht in de duisternis Je ziet jezelf in het spiegelende ijs Voor de laatste keer Bloed dampt Vormt rode vlekken op een wit tapijt Je huilt Een laatste snik Eeuwige stilte…

Wat ik voel Is de pijn Van wat niet is Maar had kunnen zijn Afstand als schuld Liefde voorbij Pijn in ruil Voor de liefde in mij…

Searching for a life of perfection, was there any hope? Searching for a solution, how was it to cope? Then the trees just started talking. The gutter cried out loud. Needed understanding, how to find out. What was wrong, where did it go? What was the solution? How was it to cope? The path was turning darker. The light was far to find…

Vrienden daar heb je een hoop aan Vrienden zien je meteen staan vrienden wie kan er zonder Als je het kan ben je een wereldwonder Vrienden zijn altijd om je heen Al is er wat ze zien dat meteen Vrienden is hetgeen wat iedereen wil Van vrienden word je stil Je kent elkaars geheimen Ken jij ook de mijne???…

Je liet me vallen van een 1000 verdiepingen hoge toren Nu ben ik gebroken Nu zal ik rondspoken Voor altijd tussen twee werelden bevroren…

Duizenden sterren achter dichte ogen Met vleugels stram En snavel in papieren veren Dromend van zon Zoekend naar wat goed is Een boom strekt zijn takken uit Ze vallen Bladeren van vroeger Ze vallen Zomaar zonder pardon…

De padden en de kikkers zijn vandaag bijzonder blij: de zwemles die zij kregen is eindelijk voorbij. En lieve juffrouw Roosje geeft iedereen misschien – al duurde het een poosje – een 9 of een 10.…

Arina Arina, mijn lieve Arina Zo speels in de wei Zo zacht en zo lief Je werd buitengesloten door de rest Zo alleen, zo gepest We besloten dat je werd verhuisd Daar zou je lekker door de wei kunnen rennen en spelen met je nieuwe vriendjes Ik was in verdriet dat jij mij verliet, Maar ik wist dat het beter was voor jou Ik nam met pijn in…

Herinnering lacht Echo’s tussen de heuvels Het bos uit mijn jeugd…