Alle inzendingen over Liefdesdicht

Ach lieflijke lief gouden krullen omhullen je zoetzure blik.. Diep in mij kriebelt een onduidelijk orgaan als een ragebol.. waan ik me bij je o mijn zoete zotteke .. kus ik je wangen proef je blanketsel je onverbiddelijke mond gestrenge kaken. Zachte mooiigheid.. laat me niet sterven vol smart als je me niet wilt!…

ik dans mijn lief in blauw getinte dromen onder een gouden zon op het ritme van de sprookjesbloemen bloeiend in volle glorie als de aardhommel kom ik jouw zoemend storen met mijn vreugdelied kom mijn lief, ervaar mijn licht kom tot leven in de hemelse klanken van mijn bekorende gedicht…

'k Zag gister, naast Julienne Die ik hier memoreerde En Annabel uit Heerde Die 'k nog het meest begeerde Eén over 't hoofd: Vivienne De rest volgt dan wellicht In een nieuw liefdesdicht…

Regenbogen beklimmen ocanen overzwemmen vuurspugen tegen draken het langste liefdesdicht ooit zou hij ter plekke voor haar willen schrijven bijna alles wil hij wel doen om de liefde te herwinnen terwijl een simpel sorry -mits echt gemeend- waarschijnlijk zal volstaan…

Doof voor liefdevolle woorden dezelfde die jou zo bekoorden zijn nu zweepslagen in je gezicht mijn liefdesdicht aan jou gericht vol afgrijzen jij wilde niet horen handen bedekken minachtend oren mis ik de ring van bezegeld geluk verdoofd weet ik het is stuk dan vertrekt zij zonder afscheidskus gooit bevestigend je sleutels door de…

eeuwenlang bezongen in magnifieke fonetiek een troubadour zingt lyriek zijn minnelied klinkt bij juiste snaren opgezwiept de harmonische muziek stuurt een mystieke vibratie door strelende handen rillingen in het hart zijn diepere lagen laat ons hartstochtelijke woorden schrijven muziek en klanken componeren verlicht de schoonheid van het liefdesdicht…

Die dromerige nacht hield ik mijn werkelijkheid dicht bij de lantaarn, mijn licht een blonde zangeres, een gedicht dat zij vloeiend vertolkte tussen spelonken van liefdesdicht wist niet meer over de liefde dan tijdens avonturen, trillende sprieten onwennige uren, getuigenis van zangkunst in ontuchtige schuren, met burgers die gluren ik kuste…

ongrijpbaar soms het woord als tekens aan de wand of in bloemrijke taal over liefde en het oud verhaal het oeverloze lettermengsel als leeftocht voor de ziel danst als buigende zwanen op krakend witgewolkt papier geurend gekleurd beschrijft het wonderschone schrift in talloze minnewoorden het mooiste liefdesdicht somtijds achteloos…

Maar doorgaans wordt zo’n liefdesdicht Dat aan een meest geliefde wordt gericht Alleen geinspireerd door het gevoel. Maar, denk er ook eens over na Om een ‘omarmend’ rijm te schrijven En binnen een rijmschema te blijven Dat uitgaat van A-B-B-A.…

vertrouwd met de gedachte - voor het eerst geopperd door Pythagoras - dat de planeten in de harmonische regelmaat van hun ecliptische bewegingen de snaren tokkelden der wereldharp en door het universum wonderbaarlijk muzikale klanken lieten ruisen gelijk die van de Helicon, beschenen door Apollo's zon, de muze van het liefdesdicht…