Perspectief waarin het besef louter relatief
wordt onderkent draaien mijn droomwieken
rond als 'spinning tol', moet ik aan een trager
ritme wennen anders draait de boel weer dol,
schimmen gieten molenstenen om mijn nek,het
blijft een zware klim naar een hoger doel,
waarheen de maalsteen van de tijd niet te
sjouwen is, bergafwaarts rolt in…
Ieder vers
wordt verpulverd
door de maalsteen
van de chaos in mijn hoofd.
Ieder woord
wordt uiteengereten
door het zwarte gat
van de waanzin in mijn ogen
Iedere gedachte
wordt begraven
door de dode aarde
van mijn uitgeputte geest.
Iedere kracht
wordt ontmand
door de doelloosheid
van mijn weerloos streven.…
onder mijn voeten
de eeuwen
verborgen onder
dikke lagen
leem
ze bergen
bewogen tijden
de
laatste ijstijd
in
uitgestrekte
steppe
maakt plaats
voor zachte regen
in het landschap
groeien bomen
en
ijzertijd nog ver
graaf
in bar verleden
waar nomade
jager is
en de boer
zijn toekomst
gaat verbouwen
de maalsteen is nog…
En de maalsteen van de tijd niet te houden blijkt en
bergafwaarts in een afgrond rolt, dien ik op eigen inzicht te vertrouwen om de stenen naar boven te moeten sjouwen.
En in mijn kielzog tolt de wereld met mij mee of was het andersom?…
kraait 's nachts een zatte haan
hoe wij duisternis met tong en lippen
sprakeloos aten en de gaten die wij sloegen
in de nachten dat wij zwichtten
al tastend met fluisteringen dichtten
hoe zij het zout likt van mijn handen
en dan tussen haar tanden sist
jij, nu niet, nooit, ooit weer, nu
verdrink ik je mijn karakterloos meer
hoe zij mijn maalsteen…