Een oorlog is een huilend kind
onder het puin
van stukgeschoten steden
Na het kabaal de stilte
De wereld valt
in spiegels uiteen
Wat eens was
is zwarte rook
Waarom het ging
blijft onbegrepen…
Zoet koeren hier twee tortels op het dak
Lichtgroene verf is bomen aan ’t penselen
Narcissen vlaggen met majeure gelen
Een mus hangt klankfestoenen aan een tak
Maar als ik dan weer denk aan Marioepol
Stemt dat in no time minder lentevol…
Verderop, in de puinhopen van Marioepol, rijst als een feniks uit zijn as, onverminderd strijdbaar, met hernieuwde kracht, de
VUURVOGEL
Zo kalm het Lenteoffer
van Strawinsky
Begint met klare klank
van een fagot
Zo snel ontaardt ze, als
een Kremlinzot
Die grof geschut inzet
tegen Zelensky
Maar dan kondigt heel fel
het voorjaar…
In Marioepol en Odessa, dicht bij de Zwarte Zee
leven mensen in vertwijfeling, ach we hebben geen idee
van hun donkere gedachten als ze ’s avonds slapen gaan
Of ze ’s morgens als de stad ontwaakt nog überhaupt bestaan.
In Moskou woont een slachter,
die geen kritiek verdragen kan.…
machtswellusteling die
grenzen geenszins accepteert
II
't Rode Leger
bekend door goede naam en faam
strijdlust
moet nu vechten voor
de machtswellust
van man die de weg kwijt is
schietend en bomgooiend
slaan Oekraïners
op de vlucht naar 't Westen
armen open, huilend hart
III
inmiddels heeft
't Rode Leger naam en faam ver-
loren
Marioepol…
59
Bezig met laden