29 resultaten.
Eens op een dag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
29 Eens op een dag zal ik
een nieuw landschap voor je weven
met een vruchtbare schone grond
met weidevogel en insecten
Rivieren zullen door mijn handen gaan
Wij zullen lopen
lachend over een grasveld
met duizenden bloemen
Ik die opzoek ben
naar de witte vlinder
uit mijn jeugd
in een landschap van containers
en tegen muren staar…
Schaduw
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
56 Er is niets aangenamer
dan onder de bomen te zijn
in de schaduw
beschut
tegen het felle licht van de zon
Daar zijn wij
ongezien en onbespied
in het halfdonker
in een schemering
waar alles ineen vloeit
zich samenvoegt
waar harde contouren verdwijnen
lieflijk en zacht
een nieuw zintuig zich opent
waar geheimen worden bewaard…
Regen
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
109 Geef mij de regen
een zomerregen
waar ik nat kan worden
liggend in het gras
Laat mij wachten
op de regen
van de ochtend tot de avond
Ik zal wachten
als de bladeren van bloemen
waarin ik de samenhang
kan zijn met alles
een ontkiemen
een belofte
voor de volgende dag
Dan zal ik drinken
van het water
Dan zal ik dichter bij
de aarde…
Diogenes!
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
98 Om naakt te zijn
keer ik terug
naar het gras
naar de grond
om alleen te zijn
met de aarde
Hier sta ik dan
slechts in water en lucht
in de ijskoude wind
in de hitte van de zon
in een zandstorm
en in de striemende regen
Waar vind ik een mens?
Ik lach om de machtigen der aarde
Ze blokkeren het zonlicht
Ze maken slechtst schaduw…
Een oorlog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
58 Een oorlog is een huilend kind
onder het puin
van stukgeschoten steden
Na het kabaal de stilte
De wereld valt
in spiegels uiteen
Wat eens was
is zwarte rook
Waarom het ging
blijft onbegrepen…
Een dag die zomaar begon
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
133 Vandaag was het een heldere dag
Een dag die zomaar begon
Een dag met een opgaande zon
Een dag met pikzwarte rook
Een dag met een hels kabaal
Een dag waar het gras rood kleurt
Een dag die zijn onschuld verloor
Een dag die in brand staat
Een dag van helse pijn
Een dag die zijn onschuld verloor…
Verwachting
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
96 Laten we er zijn
als er sneeuw ligt
Laten we er zijn
bij de eerste lentedag
de eerste bloem
het vroege ochtendlicht
Laten we onder de bomen gaan liggen
Laten we er zijn
op een zomeravond
aan zee
Laten we gekleurde bladeren zien vallen
Laten we in de wind gaan staan
en in de regen
Alles stroomt
Alles uit de tijd gelicht
en vol betekenis…
Op1
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
65 De politiek verhardt
maar binnenkort worden er
zachtere koekjes gebakken
Om het allemaal te beëindigen
branden we onze eenzaamheid af
Zonder vlammen
Onder gezellige schemerlampen
heerst woede
Ondertussen is er veel vertier
Alles wordt heldere overwogen
Het blijft voorlopig verborgen onder de schedels
Niemand begrijpt wat er gezegd…
Niets meer dan de grote zee
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
86 Ik verlang naar een zee
zonder horizon
Waar de lucht overgaat
in water
Ik verlang naar de kleur
van de ochtendzon
Naar het rood van de avond
Ik wil zoekraken in de golven
Ik wil alle woorden verliezen
Ik wil schepen tot zinken brengen
Hun lading in rook doen opgaan
Er is een teveel
Aan alles
Ik wil niets meer dan water
van de grote…
Herfst
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
100 Het is weer herfst
de goudgele weg
waarin we terugvallen
naar de aarde
naar de geur
van de grond
naar het uitdovende licht
wachtend met een hart
vol bloesem, een zaad
gelijk een lentedag
Terug naar de heuvels
waar het groen is
en bloemen…
Zonsondergang
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
42 als rode wijn
boven de aarde uit
gloeit de zon
daar branden de wolken
in nevel en licht
drinkend uit de bron
de wortels
van de wijnstok
nog voor de ondergang
een glas vol zon
dan wentelt de aarde
zwaar en donker
duisternis…
De aanslag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
30 Het lied van de angst
dat zwarte gaten slaat
De explosie
Een geluid dat snijdt
door botten en vlees
Vanuit de lucht?
Op de grond?
De mens als speelbal
van de waanzin
Een zwarte vogel stijgt
op van aarde
Getallen worden handen
vol bloed…
Afwijzing
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
109 Kom mij niet nader,
want als een tere huid
zijn mij bossen en rivieren.
Ik ben kwetsbaar en
van mijn kleding ontdaan.
Onbeschermd
achtergelaten
door mensen en goden.
Ik ben dof geworden,
zonder glans,
een open wond.
Raak mij niet aan.
Mijn zwakte
is mijn verborgen kracht.
Verschroeiend is mijn hitte.
Je bent niet bestand
tegen mijn…
Empedokles
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
131 Wat is er beter
om vlak bij het vuur,
bij de ijzeren bron
de aarde te zijn,
ondergedompeld
in water,
om te verdwijnen
in de nacht van de sterren?
Hoor de roep van de meeuw
in de rode lucht van de zon.
Voel hoe de aarde wentelt.
Het is tijd
om de zee in te gaan.…
De jasmijnboom bloeit
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
109 Toen de zon onderging
heb ik mijn woorden
voor je neergelegd
langs het smalle pad
in het eenzame donker
in het koude licht
van de maan
onvindbaar
onleesbaar.
Kijk hoe in het vroege
ochtendlicht de jasmijnboom bloeit
Ruik de de geur
van opkomende bloemen…
Geef mij het lichaam
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
77 Geef mij het lichaam
met de kleur van de zee
dat in wind staat
waarin vogels nesten bouwen
waarvan de voeten groen zijn
dat slaapt in het oog
van de wereld
Geef mij het kwetsbare
het lichaam uit de schelp
dat alle gevaren van de wereld
weet en toch zijn plek vindt
Geef mij het lichaam
nat van regen
dat schaduw zoekt
en wachten kan…
Tranen
netgedicht
2.7 met 3 stemmen
64 Als de wolken hun tranen
laten vallen in het gras.
huilen de bloemen mee,
van geluk.
Dan trillen de bladeren
van dankbaarheid
Je zou mee moeten doen .
Voel hoe je lichaam
nat wordt
als je deelneemt
aan het landschap
in de regen…
Als je jong bent
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
74 als je jong bent
moet je toch
bij de ander
lichamelijk
aanwezig zijn
praten lachen
weten dat er
veel toekomst
ruimte is
een horizon
die steeds
wijkt en wenkt
naar je verlangens
dat er grond is
waarop je je
stappen zet
mag je ook
de bloem zijn
veel kleurig
als bladeren
in de wind
als je jong bent…
Pandemie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
59 Teruggebracht als populatie
Tot celdeling in de relatie
van dier tot dier
Gestuit in het plezier
om mens te zijn
zijn we niet meer
dan uitbraak
Wereldwijd
In het koude universum
zijn we verdacht
Worden we opnieuw
in kaart gebracht
Alles wat ons toebehoort
wordt twijfelachtig
is verstoord
Misschien hebben wij ontdekt
hoe de aarde…
Toen waren wij samen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
91 Toen waren wij
samen in de nacht
waren wij onze handen en voeten
onze ogen tedere lippen
één adem één ritme
uitgestrekt in het hoge gras
boven wolken uit
zonken we in de diepte
van de zee
de tijd vooruit gevlogen
hebben we gelachen
waren we dronken
van de aarde
waren we dronken
van de wijn
dag en nacht dansend
zijn we moe geworden…
Toen waren wij daar
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
71 toen waren wij
onder de schaduw
van de bomen
waren wij in het hoge gras
bij de waterplas
toen de tijd stil stond
toen waren wij
half slapend
wakend dromend
een zomermiddag
lagen wij daar
hand in hand
toen de tijd stil stond
zo lang geleden
weggesneden uit de tijd
een herinnering
van het hoge gras
van de schaduwen van bomen…
Ontwaken
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
55 Elke keer bij het ontwaken
ben ik de tijd vooruit
Beraam ik tijdschema’s en plannen
Valt de dag in uren uiteen
Maar ongezien
drijft elke dag
een kleine witte wolk
voorbij
In helder blauw…
Het algoritme van het brein
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen
121 Het algoritme van het brein
als machinekamer
dendert voort
Nooit was de vernietiging zo groot
De schoonste bloem vermaalt
in rekenkundige modellen
Een mooie wereld ging ten onder
Een starre geest telt onze dagen af…
De woorden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
62 Heb je mijn woorden al gevonden?
Ik heb ze verspreid
langs de weg
de voor jouw zo bekende weg
Daar liggen mijn woorden
Als bladeren in de wind
Straks waaien ze weg
voor altijd
Het geeft niet
Ook zonder mijn woorden
vind je je weg wel
Moeiteloos
Je kent immers de wegen al
die je moet gaan…
Toegedekt
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
146 Toen de zon scheen
hebben we lachend
onze weemoed, ons verdriet
toegedekt verborgen
onder een kleed van vrolijkheid
De pijn verzwegen
Onder een sneeuwlaag
In de golven van de zee
Achter een nacht vol sterren…
Avondklokken
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
79 Hoe mooi toch zijn onze avondklokken
Om ons tot bezinning te verlokken
Hoe prachtig zijn hun bronzen stemmen
Om ons bestaan wat af te remmen
Om ‘s avonds negen uur keert dan eindelijk de rust
Tijd om wat te spelen met elkaar : tijd voor wat hartelust…
Jong zijn in coronatijd
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen
77 Je bent jong en het leven is mooi
maar men stopt je in een kooi
en trekt je vleugeltjes uit
Dan vraagt men hard en luid
hoe het met het vogeltje gaat
Wel, die zit in een spagaat
De zin van het bestaan raakt uit het zicht
in dit onmenselijk tijdsgewricht
Het wordt tijd restricties op te geven
en weer lijf aan lijf te leven…
De diepste gedachten
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
53 De diepste gedachten
liggen op de huid van het bestaan
Dieper vindt men slechts wat aarde
knollen wortels en wat puin
Zoek dus niet verder
Alleen een huis heeft een verdieping…
De sneeuw
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
42 De sneeuw het smetteloze wit
niet te beschrijven
Dat onbezoedelde witte kleed
niet meer met woorden te bevuilen
Alleen je ogen staan vol licht…