39 resultaten.
Pas als mijn voeten pijn doen
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
288 Pas als mijn voeten pijn doen
mijn handen willen grijpen
er een ijzige wind staat
koude golven over mijn lichaam
de zon op mijn voorhoofd brandt
en ik doorweekt ben van de regen
pas dan zal ik jouw in de ogen kunnen zien
we zullen wandelen in dezelfde ruimte
dezelfde hoogte breedte diepte
Het sneeuwt als er sneeuw valt
het regent…
DeepSeek
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
159 Het diepe zoeken
in de spiegel
stel ik mijzelf de vraag
in de ogen zoekend
vind ik het antwoord
als een complex probleem
vat ik mijzelf samen
in documenten
in redenerende modellen
wiskundige berekening
als antwoord
in kleinere begrijpelijke delen
Ik verstuur mijn data
en bewaar een kopie
van het originele bestand
Het diepe…
Wilde bloemen
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
176 Kijk, hoe de tuinman worstelt
met de grond
zijn bloembed uitgedacht in rijen tulpen
Kijk, hoe zijn bloemen in het gelid staan
Hoe woest hij schoffelt tegen
wilde bloemen die overal ontluiken
Bloemen, veelkleurige weelderige
verlangend naar water
Het zijn wilde bloemen
Zomaar uit de aarde
Hoe bont, veelzijdig en uitzonderlijk…
Zomernacht
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
514 Blijf maar eens wakker in de nacht
een zomernacht
vergeet de dag maar
ruik je de geur van de jasmijn
die zich opent
alleen in de nacht
en zo haar geur verspreidt?
nu kun je dromen waken
en val je samen met de nacht
zo heel dicht bij de aarde
drinkend van hetzelfde water
als de nachtbloem
druppel voor druppel
wacht maar…
Vlinders
netgedicht
2.5 met 2 stemmen
174 De vlucht van de vlinder
uit het oog
verloren
de grijze lucht wordt steeds grijzer
steeds witter
Eens was het vier uur in de middag
een zomer
in een zeer blauwe lucht
en vlinders
een vlucht vol vleugelkleuren
O kinderen der onwetendheid
het is langzaam heel langzaam wit geworden
enkel nog afwezigheid
vol tranen…
Een jaar lang dromen
netgedicht
3.3 met 3 stemmen
210 Zullen we een jaar lang dromen
over sneeuw, bloesems, schaduwen in de zomer
en vallende bladeren in de herfst?
Want een boom weet niet hoe laat het is
Tijdloos waaien de takken in de wind
Aan de stoeprand is het zaterdag
Maandag begint bij de voordeur
Aan het eind van de straat is het al overmorgen
Achter de horizon is het kwart over…
Vertraging
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
190 Ik heb zoveel asfalt gezien
Zoveel wegen
Zoveel snelheid
Zoveel ondoordringbare stenen
Ik heb met zachte handen
in de verbeelding
het landschap uitgedacht
Alles was vloeibaar
Meerduidig
Alleen maar stroming
van een rivier naar zee
Kijk hoe de kleuren zich vermengen
met lucht en water
Hoe de horizon verdwijnt
Niets is hetzelfde…
Heraclitus
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
194 De rivier is nooit dezelfde
zoals mijn voeten en mijn handen
Steeds weer ander woorden
Woorden die stromen
over mijn lippen van de dag
naar de nacht
Als iets verdwijnt
dan is het geweest
zoals het laatste licht
als de dag is weggeslopen
En dan
over geluk gesproken
als het leed al is geschied
Ik zou moeten huilen van het lachen…
Schrijven
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
211 Zal ik nog één keer schrijven over de dag
die bijna voorbij is?
Zal ik schrijven over de wind en de meeuwen?
Over het blauw van de lucht en de wolken?
Zal ik nog één keer schrijven hoe
onze stemmen weerklonken?
Hoe wij onze namen schreven
vlak bij de zee toen de zon ging dalen?…
Bladeren
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
176 Het zijn de bladeren in de wind
en de geur van bloemen
Het is het eerste ochtendlicht
en een zachte regen in het gras
Het zijn de wolken,
een langzame schaduw
en het tikken van leeg horloge
Het is de glimlach als ‘s avond
weer de zon gaat dalen…
Eens op een dag
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
184 Eens op een dag zal ik
een nieuw landschap voor je weven
met een vruchtbare schone grond
met weidevogel en insecten
Rivieren zullen door mijn handen gaan
Wij zullen lopen
lachend over een grasveld
met duizenden bloemen
Ik die opzoek ben
naar de witte vlinder
uit mijn jeugd
in een landschap van containers
en tegen muren staar…
Schaduw
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
186 Er is niets aangenamer
dan onder de bomen te zijn
in de schaduw
beschut
tegen het felle licht van de zon
Daar zijn wij
ongezien en onbespied
in het halfdonker
in een schemering
waar alles ineen vloeit
zich samenvoegt
waar harde contouren verdwijnen
lieflijk en zacht
een nieuw zintuig zich opent
waar geheimen worden bewaard…
Regen
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
294 Geef mij de regen
een zomerregen
waar ik nat kan worden
liggend in het gras
Laat mij wachten
op de regen
van de ochtend tot de avond
Ik zal wachten
als de bladeren van bloemen
waarin ik de samenhang
kan zijn met alles
een ontkiemen
een belofte
voor de volgende dag
Dan zal ik drinken
van het water
Dan zal ik dichter bij
de aarde…
Diogenes!
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
259 Om naakt te zijn
keer ik terug
naar het gras
naar de grond
om alleen te zijn
met de aarde
Hier sta ik dan
slechts in water en lucht
in de ijskoude wind
in de hitte van de zon
in een zandstorm
en in de striemende regen
Waar vind ik een mens?
Ik lach om de machtigen der aarde
Ze blokkeren het zonlicht
Ze maken slechtst schaduw…
Een oorlog
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
170 Een oorlog is een huilend kind
onder het puin
van stukgeschoten steden
Na het kabaal de stilte
De wereld valt
in spiegels uiteen
Wat eens was
is zwarte rook
Waarom het ging
blijft onbegrepen…
Een dag die zomaar begon
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen
269 Vandaag was het een heldere dag
Een dag die zomaar begon
Een dag met een opgaande zon
Een dag met pikzwarte rook
Een dag met een hels kabaal
Een dag waar het gras rood kleurt
Een dag die zijn onschuld verloor
Een dag die in brand staat
Een dag van helse pijn
Een dag die zijn onschuld verloor…
Verwachting
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
250 Laten we er zijn
als er sneeuw ligt
Laten we er zijn
bij de eerste lentedag
de eerste bloem
het vroege ochtendlicht
Laten we onder de bomen gaan liggen
Laten we er zijn
op een zomeravond
aan zee
Laten we gekleurde bladeren zien vallen
Laten we in de wind gaan staan
en in de regen
Alles stroomt
Alles uit de tijd gelicht
en vol betekenis…
Op1
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
214 De politiek verhardt
maar binnenkort worden er
zachtere koekjes gebakken
Om het allemaal te beëindigen
branden we onze eenzaamheid af
Zonder vlammen
Onder gezellige schemerlampen
heerst woede
Ondertussen is er veel vertier
Alles wordt heldere overwogen
Het blijft voorlopig verborgen onder de schedels
Niemand begrijpt wat er gezegd…
Niets meer dan de grote zee
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
224 Ik verlang naar een zee
zonder horizon
Waar de lucht overgaat
in water
Ik verlang naar de kleur
van de ochtendzon
Naar het rood van de avond
Ik wil zoekraken in de golven
Ik wil alle woorden verliezen
Ik wil schepen tot zinken brengen
Hun lading in rook doen opgaan
Er is een teveel
Aan alles
Ik wil niets meer dan water
van de grote…
Herfst
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
225 Het is weer herfst
de goudgele weg
waarin we terugvallen
naar de aarde
naar de geur
van de grond
naar het uitdovende licht
wachtend met een hart
vol bloesem, een zaad
gelijk een lentedag
Terug naar de heuvels
waar het groen is
en bloemen…
Zonsondergang
netgedicht
1.0 met 1 stemmen
147 als rode wijn
boven de aarde uit
gloeit de zon
daar branden de wolken
in nevel en licht
drinkend uit de bron
de wortels
van de wijnstok
nog voor de ondergang
een glas vol zon
dan wentelt de aarde
zwaar en donker
duisternis…
De aanslag
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
146 Het lied van de angst
dat zwarte gaten slaat
De explosie
Een geluid dat snijdt
door botten en vlees
Vanuit de lucht?
Op de grond?
De mens als speelbal
van de waanzin
Een zwarte vogel stijgt
op van aarde
Getallen worden handen
vol bloed…
Afwijzing
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
248 Kom mij niet nader,
want als een tere huid
zijn mij bossen en rivieren.
Ik ben kwetsbaar en
van mijn kleding ontdaan.
Onbeschermd
achtergelaten
door mensen en goden.
Ik ben dof geworden,
zonder glans,
een open wond.
Raak mij niet aan.
Mijn zwakte
is mijn verborgen kracht.
Verschroeiend is mijn hitte.
Je bent niet bestand
tegen mijn…
Empedokles
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
258 Wat is er beter
om vlak bij het vuur,
bij de ijzeren bron
de aarde te zijn,
ondergedompeld
in water,
om te verdwijnen
in de nacht van de sterren?
Hoor de roep van de meeuw
in de rode lucht van de zon.
Voel hoe de aarde wentelt.
Het is tijd
om de zee in te gaan.…
De jasmijnboom bloeit
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
247 Toen de zon onderging
heb ik mijn woorden
voor je neergelegd
langs het smalle pad
in het eenzame donker
in het koude licht
van de maan
onvindbaar
onleesbaar.
Kijk hoe in het vroege
ochtendlicht de jasmijnboom bloeit
Ruik de de geur
van opkomende bloemen…
Geef mij het lichaam
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
191 Geef mij het lichaam
met de kleur van de zee
dat in wind staat
waarin vogels nesten bouwen
waarvan de voeten groen zijn
dat slaapt in het oog
van de wereld
Geef mij het kwetsbare
het lichaam uit de schelp
dat alle gevaren van de wereld
weet en toch zijn plek vindt
Geef mij het lichaam
nat van regen
dat schaduw zoekt
en wachten kan…
Tranen
netgedicht
2.7 met 3 stemmen
217 Als de wolken hun tranen
laten vallen in het gras.
huilen de bloemen mee,
van geluk.
Dan trillen de bladeren
van dankbaarheid
Je zou mee moeten doen .
Voel hoe je lichaam
nat wordt
als je deelneemt
aan het landschap
in de regen…
Als je jong bent
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
211 als je jong bent
moet je toch
bij de ander
lichamelijk
aanwezig zijn
praten lachen
weten dat er
veel toekomst
ruimte is
een horizon
die steeds
wijkt en wenkt
naar je verlangens
dat er grond is
waarop je je
stappen zet
mag je ook
de bloem zijn
veel kleurig
als bladeren
in de wind
als je jong bent…
Pandemie
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
176 Teruggebracht als populatie
Tot celdeling in de relatie
van dier tot dier
Gestuit in het plezier
om mens te zijn
zijn we niet meer
dan uitbraak
Wereldwijd
In het koude universum
zijn we verdacht
Worden we opnieuw
in kaart gebracht
Alles wat ons toebehoort
wordt twijfelachtig
is verstoord
Misschien hebben wij ontdekt
hoe de aarde…
Toen waren wij samen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
199 Toen waren wij
samen in de nacht
waren wij onze handen en voeten
onze ogen tedere lippen
één adem één ritme
uitgestrekt in het hoge gras
boven wolken uit
zonken we in de diepte
van de zee
de tijd vooruit gevlogen
hebben we gelachen
waren we dronken
van de aarde
waren we dronken
van de wijn
dag en nacht dansend
zijn we moe geworden…