Netgedichten

netgedicht (nr. 81.095):

Heraclitus

De rivier is nooit dezelfde
zoals mijn voeten en mijn handen
Steeds weer ander woorden
Woorden die stromen
over mijn lippen van de dag
naar de nacht

Als iets verdwijnt
dan is het geweest
zoals het laatste licht
als de dag is weggeslopen

En dan
over geluk gesproken
als het leed al is geschied
Ik zou moeten huilen van het lachen
Ik zou een rondedansje moeten maken
Cirkels trekken in het zand
Het einde is het begin
steeds weer opnieuw
en steeds
weer huilend van het lachen