Alle inzendingen over opnieuw

Ons bespiedde een zomerse lentedag, toen wij vertrokken naar ons samenzijn in de wijde omtrek van het buitenzijn, waar een vruchtbaar jaargetijde voor ons lag. Jij vertaalde jouw zwijgzame zonneschijn met jouw lokkende blik en jouw gouden lach, tot een beeld bekend ik in jouw ogen zag, ach, mocht ik nimmermeer daarmee zonder zijn. Wij vleiden…

De gordijnen dicht,de open haard aan samen romantisch filmpje kijken Lekker knus samen op de bank wat zou me dat geweldig lijken Daarna bij het knetterend haardvuur onder het genot van een goed glas wijn Elkaar opnieuw kunnen gaan ontdekken zou nu mijn droomwens zijn Wie weet zal dat moment snel daar zijn we hebben elkaar alweer gesproken…

De dagen die ik somber was die tel ik niet die doen niet mee in de droge diepte van mijn ziel kansloos te overleven liggen lijf en leden niet meer aan wie ze toebehoort de dag vindt zijn bestaan terug wanneer het duister is een schone kans te breken naar het licht het hoofd vol leegte ingevuld en uitgedaan van opgedroogde tranen…

een lange weg moeten bewandelen wel een paar keer gestruikeld altijd weer opgestaan nooit meer treuzelen nog alleen maar vooruit gaan…

zullen we opnieuw beginnen, straks? elke keer is een laatste keer voelen we minder, is er ongeduld zien we minder, telkens weer worden we armer, maar rijker verliezen we elkaar, onze tederheid nu zijn we weerbaar en we winnen in de maatschappelijke strijd - We kunnen toch altijd opnieuw beginnen?…

opdoemend uit naamloos water roep ik jou als een kind dat niet kan spreken langzaam vervaag ik een golfslag vindt mijn hand tilt mij over bergen in vormeloos wit begint de aarde opnieuw opnieuw valt de regen verwaait het zonlicht hoor ik jouw hart drink ik de beker opnieuw proef ik jouw liefde waarmee jij geen raad weet…

naar het schijnt ben ik niet anders te bewegen de schakende hand zet de stukken toch daar waar een ingeving landt schaven aan taal verschaft wel een nieuwe maat maar wijn moet lyrisch rijpen langs de weg die de ziel slechts kent en ik me op overgave verlaat die vaak zo moeilijk went weer blijkt maar eens dat een dichters dood…

hier begint het waar het nooit eindigt hoog op een berg werden zij wij wakker o geef maar die krans die kroon die lach waar ik woon langs gele velden vaak verdwaald mislukt herhaald herkauwd opnieuw voor eeuwig dragen wij hun mee de toekomst zegt ja de zee weent ok wij gaan wel mee kijken met adelaarsogen in de diepte wie verdiept…

in haar hand een pen wat nadenkend speelde ze er mee voor haar lag het dikke boek ooit schreven ze het samen daarna leek de inkt op te zijn dus hadden ze het boek gesloten soms had ze het even ter hand genomen om er even aan te ruiken de geur van herinneringen te proeven maar nee, het boek bleef dicht tot op die ene middag in december…

zoek woord en het wordt waar je eigen waarheid klaar je weet dat er meer is tussen het licht duisternis station Vinkenoog onderweg Ginsberg blues jazz om je oren tranen zonder scoren alles blijft onherkenbaar dit lijf voor de woeste zee niet bang alles verdwijnt en begint opnieuw…

Terug in tijd klopt mijn hart, immer als vanouds voor jou Wij liepen toen de toekomst tegemoet Daar destijds onze woorden oceanen hebben overbrugd klinkt een echo van liefdeslessen die ik opnieuw en weer helemaal wil gaan beleven Sluier van neerslag uit het verleden langzaam door zon verdrongen Inmiddels ben ik door het heden…

Die sprong had veel gevolgen ..we deden elkaar pijn Toch is het goed afgelopen we maakten opnieuw de sprong Omdat we bij elkaar willen zijn Die nieuwe sprong in het diepe heeft ons dichter bij elkaar gebracht en daarvoor ben ik dankbaar ....dag en nacht…

Klaar om opnieuw te beginnen.…

Wanneer Jouw zucht naar vrijheid Een gevecht lijkt Dat niet is te winnen Spreek je dan uit Open je hart En… Grijp de kans - De kans Opnieuw te beginnen Opnieuw Opnieuw te beginnen Opnieuw…

maar ergens windt zich weer op de herhaling van de wijzers die opnieuw hun ronde draaien en opnieuw hun slag slaan langzaam hun routine afgaan niet het kleinste detail wordt overgeslagen, niet het verse wat uit de grond zal komen langzaamaan ontstaat het uit oud gesneden stukken jong met bestemming oprechte waarheidsliefde hoor je…

Smachtend smalend Zoekt ze zuiver Naar verloren liefde Langzaam kalend Zoent hij zachtjes Zijn herwonnen liefje En met huiverend gemoed Blikt ze in zijn zilte ogen Pinkt een traantje En hervat haar moed Om hem te geloven Wordt het toch nog goed?…

Mens zo broos als porselein klein ragfijn en ziekte verduisterd jouw kwetsbaar gezicht ontbeert warmte droomt een nieuw begin ogen dicht! en bereikbaar betreed jij nieuw warm levenslicht…

Duizenden sterren hoog in de lucht Intense gevoelens in vogelvlucht Compleet is het leven, leeg is de dood Het leek fantastisch, maar voelt idioot Treuren is zonde Er is weinig tijd Nooit meer samen; eenzaamheid Iemand verliezen, een traan op de wang Snel weer doorgaan, het maakt mij bang Groot is mijn dank, voor wat jij mij gaf Aanvang…

in traagheid van gemoed de diepte het oog van de melancholie en nog altijd het verstilde reiken naar de schoonheid van een onbevangen jeugd een bevrijding pas aan de horizon van de utopie maar desondanks gaande door het leven in de schaduw gaande in weerklank van het voortbestaan steeds de lente opnieuw…

Steekproefsgewijs worden de kastjes gecontroleerd. Te weinig Ruzie om een pen, de oorzaak van een dodelijke steekpartij. Te veel. Het zoveelste slachtoffer Te krankzinnig. ---------------------------------------- Op 11 okt. vond er een steekpartij plaats in Amsterdam. De dader was een 14jarige jongen, het slachtoffer was 16…

regen oud licht en blauw mij de nacht tot kelk vullend tot de randen van onze harten en het zacht dat de hunkering na het tweedelig één altijd opnieuw in mij baart.…

Afgekickt afgelikt als een ouwe boterham die geen bres meer slaan kan probeert hij te wortelen helemaal opnieuw Maar de grond lijkt verdwenen Mesten misschien als een gieter blijft hij vloeien Zouden aan hem ooit nog rozen bloeien?…

Begonnen is de reeks die het leven tekent hiaten zijn het kenmerk haperingen en overslaan toch keert het ritme terug onverwacht maar passend in de tijd onaangekondigd en onbegrepen in een alles of niets even is het er, direct weer weg ophalen en dicteren in zinnen spiegelend in inzichten naar een op- en afzien telt alles wel mee op…

De stof van mijn gedachten kan ik niet bewaren omdat ze liever herinneringen willen zijn. En alleen sporen achterlaten in vertrouwde dromen over dagen die passen in een jaar dat niet meer wil groeien en nieuwe dromen laat slapen waar de stilte elke wijzer en schaduw laat wachten op een nieuw begin van woorden en ontmoetingen die niets…

O…

Dat, wat ik verwacht van mijn leven, gewild was en er ook naar is gestreefd wel wat luchtkastelen opgeleverd heeft, is mij door ijdele verwachting ingegeven. Toch heb ik er lang mee doorgeleefd, werd er ook innerlijk door gedreven maar wat mij duidelijk is gebleven dat ik alleen met dromen heb geleefd. Daar werd ik kennelijk voor beboet…

Nu, na lange tijd, opnieuw klaar voor een nieuwe start opent zij wederom haar hart belooft zij zichzelf, nog een keer al doet 't nog steeds zeer... Toch, onverwacht laat zij iemand binnen vol woorden en zinnen die klinken als muziek haar verlangens te groot naar warmte en een ziel die zich ontbloot.…

Krassen, deuken In het leven opgelopen Worden schoongespoeld En rechtgestreken als ik Na zestig jaar opnieuw Geboren word - en als Pasgeboren kind opnieuw Ter wereld kom…

hij slaat zijn vleugels uit en vliegt hoog op om te stranden tussen duinen en groengrijze golven tijd om alle zintuigen op scherp te stellen onder een gesloten hemel de kustlijn volgen samen met de kwelling en de winst van het loslaten trekken de stormen in zijn hoofd gestaag naar het water een nieuwe dag gezet in glanzend…

En weer opnieuw……