80 resultaten.
Afscheid
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 1.239 Nevel
En wat daaronder is
Zo ijl, zo net niet
Als kwijnend om een vreemd verdriet
Straks misschien toch wat zon
En fietsen bij windstil halfvijf
En in het late avondlicht
Stemmen en gelach
Nog een keer
Voordat het donker
dan weer binnen mag.…
Sense of summer
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 318 Gevangen
in de lethargie van de middag
op een junidag
rijg ik de uren aaneen
tot een snoer
lazuurblauw en geel,
droom weg
in een roes
van gelukzaligheid.
Ik ontstijg als een wolk
de bedding van de tijd.…
lentevrouw
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 294 Zij strijkt de rimpels glad
van haar winterhuid.
Haar oog ontdooit
bij voorjaarszonnegloed.
Het aquamarijn dat glanst
als zij ontwaakt.
Zij straalt.…
Ars poetica
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 56 Verstrikt
In dat web van letters
Zoekend naar woorden
Naar beelden
Die ene zin
En jezelf dan tegen komen
In de zalvende stilte
Van je eigenste
Binnen-in.…
indian summer babe
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 323 Ze dacht:
Het kan nog wel
en ging voor het blote-benen offensief
met langoureuze gebaren
en dito blik,
voelde zich duidelijk in haar schik.
Flaneren, paraderen,
neerstrijken op een terras,
tot waar de schemering
vroeg om een jas
en zij
de zon bleef vangen
tequila sunrise
en een mix van wijn.
En hoe ze dacht:
Nog één keer,
zo hier…
Verjaardagsvers
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 88 Het juliet rondom mij
tegen het blauw van Magritte
drijven wollige plukken voorbij
ik
in een tuinstoel
lig hier
voornamelijk
mezelf te zijn
het patina van de tijd
krijgt vat op mijn lijf
al zichtbaar worden
de schaduwen van verval
maar zolang
het juliet rondom mij
er wollige plukken
drijven
tegen dat blauwe zeil
is elke zomer…
stad bij avond
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 328 Stad bij avond
en voor de schemering
de dag verdringt
wat late zon over straten en pleinen
alsof het licht
slechts mondjesmaat wil wijken...
totdat alles nog maar zo 'even' is.
Stad bij avond
moet nog wennen aan gemis
van shoppers, studenten en toeristen.
Alleen nog het gedreun van treinen
en het geraas over Ring en Boulevards.
Stad…
Kerkhof
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 492 Tussen kettingen verroest van de jaren
liggen verhalen begraven
dood
heeft hun de mond gesnoerd
onder bemoste zerken
wordt geen woord nog gehoord
Tussen ontblote bomen
hangt laat novemberlicht
in vergulde scherven.…
Oktober
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 223 Nu is weer een ander duren
in de plooien van een tijd
met vroege schemeruren
en dakloze bomen
in hun houterige pose
ben ik weer gevangen
in een vreemd verdriet
om dat achterlaten
van wie of wat ooit kwam of ging
in vreemde traagheid
sluit ik ramen en deuren
de avond kijkt me aan
met koolzwarte ogen
ik moet met het donker
de herfst weer…
Herfstpaar
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 102 Zomer geeft zich schoorvoetend gewonnen
En in het monotone tikken
Van de regen
De snikken
Van violen
Zoals in Verlaines chanson d' automne.
Als jij mijn herfsthuis binnenwandelt
Oktober en de schemering
In je kielzog.
En de nacht brengt ons
over vier seizoenen
Tot de dag ovalen strooit
over muren
Wij nog slechts een duren zijn
Tot…
O(o)genBlik
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 84 Behoedzaam schuifelen wij elkaar voorbij
met ogen die gedogen
mogen ogen
naar andere ogen
achter gesnoerde monden
liggen woorden gevangen
blijft taal bekrompen
ik zie jou,jij ziet mij
in traagheid coronisch
vanop afstand
maar toch dichtbij
blijft onze verhouding platonisch.…
Sense of summer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 47 Gevangen
in de lethargie
van een junidag
rijg ik de uren aaneen
lazuurblauw en geel
ik zweef
op vleugels van gelukzaligheid
ik ontstijg
als een wolk
de bedding van de tijd.…
Sense of summer
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 73 Gevangen
in de lethargie
van een junidag
rijg ik de uren aaneen
lazuurblauw en geel
zweef weg
op vleugels van gelukzaligheid
ik ontstijg
als een wolk
de bedding van de tijd.…
Lamento
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 427 Schaduwen zijn wij
langer wordende schaduwen
met elk uur
blijven wij wachten
op woorden
die niet meer komen
wij zijn een avond
die schemerig nadert
tot een nacht
van eindeloze duur
die onze wegen scheidt
al kijken wij reikhalzend uit
naar verten
naar ergens
waar wij weer passen
in de tijd.…
Kerkhof
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 57 En in het strijklicht
van de avond
waait vreemde stilte aan
over de graven
tijd
heeft hen ooit gedragen
verdriet
het slijt
maar leegte
is een ding
dat voor altijd
achter blijft.…
November
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 118 Dat is een scherf zonlicht
te midden de dance macabre
van verroeste bladeren
en vroege avonduren
waarin wij zwijgen
binnen onze contouren
tot onze nachthuid plooit
naar het donker
zoetgevooisd.…
winterstad
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 205 Bladstil ligt ze
breeduit te zijn
in het blauwe uur
dat schemert
over haar ijzige lijf
en alle geluiden lossen op
in vallende duisternis
hoe weinig er nu nog is
van wat gisteren was
zoals late zonnestralen
over een nazomerterras
hoe heb verwordt tot had
en ik me wentel
in de intimiteit
van winter
in de stad.…
(T)huis
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 312 (T)HUIS
Nog één keer wil ik gaan
bij schemering
als het donkert tussen de bomen
want ik mag daar
niet meer binnen
de spleten tussen de muren
bewaren gestold
de echo's
van mijn vroegste uren
nog één keer
als een onbekende
de weg gaan vragen
aan de voordeur
met vers vernis
nog één keer gaan
bij schemering
als het donkert tussen…
Trage dagen
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 220 Hoe traag de dagen waren
daar
langs de oevers
van die stroom
en ik onschuldige uren weefde
in de schaduw
van een perelaar
de wereld leek zo eindeloos
zo hoog, zo breed
en alles was
alleen voor mij
ze zijn voorbij
de trage dagen
maar soms
in de diepdruk
van de nacht
wenken ze
en hoe ik mij
dan keer op keer in hun armen stort
totdat…
Sprookje
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 186 Jij kwam van uit het noorden
En je blik ontdooide
De ijskristallen
In mijn ogen.
En hoe we liepen
Over besneeuwde velden
En later wij twee
En samen
Ingekuild in een decemberhuis
Ons slechts verwarmend aan woorden
Waarmee we een verhaal verzonnen
Van een veel te vroege lente.
Jij kwam vanuit het noorden,
Brak de ijskristallen in…
Mei
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 226 Hoe zij op een dag
haar donkere jurk verruilde
voor een met bloemen
ik weer met blote benen mocht
aan mijn vaders hand
en hoe wij liepen
door velden
wij alleen
rondom ons geluiden van vogels
en van iets dat zoemde
en geur van seringen
ik wist nog niet
van voorbij gaan en wat zou komen
van lange en lichte dagen
maar er was toen
veel…
Toekomst
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 Nog zijn het schimmen
en nevelslierten
dunne draden die horizonten
spinnen
naar onbekende verten
in een tijd nog sluimerend
in cocon
hier is nu, daar is later
stemmen die zullen klinken
leven dat zich een weg zal zoeken
ongebonden
en beweeglijk als water.…
(T)HUIS
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 97 Nog één keer zal ik gaan
en van op afstand zien
de voordeur met vers vernis
oplichtend in een scherf najaarszon
en daar
achter trendy vitrages
de geur van oude muren
tussen de spleten
de echo's
van mijn vroegste jaren
de kleurige loper
van de trap naar boven
die hele perceptie van gemis
opgeslagen in het landschap
achter mijn ogen.…
Nacht
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 245 Mist omkranst novemberlicht
strooit amorfe schaduwen
over jouw en mijn gezicht
stemmen doorprikken de stilte
tot ook de laatste klanken doven
in het verre uur
waarin wij zwijgen
en onze nachthuid plooit
in de diepdruk van het donker
naar een nacht die ons bevrijdt
van de demonen
van de tijd.…
Epiloog
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 91 Zie
hoe december
veel avond heeft
hoe onder een waas van nevel
omfloerst licht
wat schaduwen strooit
over aangevroren glinstering
van een wereld
die nog nauwelijks zichtbaar is
vertel me dan
van witte winters
met nog late zomerwarmte
in je stem
neem scherven mee van voorbije dingen
en leg ze in een schrijn van herinneringen
laat ons…
Omdat
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 106 Er ook aan de langste tunnel
ooit een einde komt
met licht
dit de laatste dagen
en de laatste uren zijn
van een jaar
dat voor het einde zwicht,
er plots wat zon verschijnt
op een winterse dag
en de kou doormidden snijdt,
dat er altijd iets overblijft
van gisteren en van toen
om te bewaren in een schrijn
van herinnering
wanneer we straks…
Winter
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 203 Kijk
sneeuw
zeg ik
tegen haar
in een stoel
die nooit meer tuinstoel zal zijn
daar
achter het grote venster
ligt winters wit
bevroren
haar blik verdwaalt
want het sneeuwt ook al weken
in het landschap
achter haar ogen
nu is vandaag
en gisteren
en morgen
waar taal nu ligt
is het voor altijd winter
en het sneeuwt in mij
van onmacht…
Poète maudit
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 155 weer zo'n dag
waarop de uren
zich van schemering
naar avond slepen
en in het duister
een vaag silhouet
hij
misantroop van de nacht
bandeloze tijden
perverse fantasieën
vinden soelaas
op het nog blanke blad
het glas
hoogbenig in handbereik
Tot aan de dageraad
waarin ze weer ontluiken
als les fleurs du mal
schoonheid
vanuit het…
Le temps des cerises
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 216 Het juliet rondom mij
tegen het blauw van Magritte
drijven wollige plukken voorbij
ik
in een tuinstoel
lig hier
voornamelijk
mezelf te zijn
het patina van de tijd
krijgt meedogenloos
vat op mijn lijf
en in de luwte grijnst
de schaduw van verval
maar zolang
het juliet rondom mij
er wollige plukken drijven
tegen het blauwe zeil…
Witte kamer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 140 Jij daar
toen
in die kamer
van het witste wit
hoe jij nog vader blijven moest
en ik
het kind
met nog vele morgens te gaan
maar ik zag
witte angst
in grijze ogen staan
hoe ze bloeiden
daarbuiten
uitdagend en rood, de rozen,
trok augustus
nog één keer
alle registers open
ik wist al
van lege kamers
en dat verdriet
na jaren ook slijt…