Epiloog

Zie
hoe december
veel avond heeft
hoe onder een waas van nevel
omfloerst licht
wat schaduwen strooit
over aangevroren glinstering
van een wereld
die nog nauwelijks zichtbaar is

vertel me dan
van witte winters
met nog late zomerwarmte
in je stem
neem scherven mee van voorbije dingen
en leg ze in een schrijn van herinneringen
laat ons blijven
in de schemerkamers
van het non verbale
waar wij de stilte omarmen
tot onze nachthuid plooit
naar een fluweelzacht zwijgen.

winter

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 4 stemmen 157