je vliegt weer kerst
in witte duiven
nog zonder takjes
naar hun schone ruiven
ik zag ze duiken
in het blijvend groen
ze aten bessen uit
de mistletoe van toen
geef mij maar zo
die zoen waar jij
op zit te broeden
het nest komt later wel
vergeet die takkenzooi
en maak met mij
vandaag het leven mooi
de tijd gaat al zo snel…
mijn voeten blijven warm
door mijn groene kikkersokken
in de winter spring ik rond
want ik ken de kikkersprong
ik wacht nu op mijn Kerstprins
eenzaam onder de mistletoe
ik smacht naar lieve kusjes
maar die kwakerd komt niet
droef is toch mijn liefdeslot
mijn prins slaapt in de modder…
Geweld en terreur; mensen en noden
duizenden doden alles in
rouw en verdriet krom gebogen
Het mensenhart is
verduisterd met kwaad
dat brandt als zout in een wond
Kerstmis komt eraan; mistletoe en dennengeur
voor het hout gekruiste raam
zien we de kaarsjes staan
Het stralende licht
van het kindje dat in de kribbe ligt
voor een nieuwe…
ik heb mijn laatste blad gegeven
mijn armen reiken kaal en schriel
zelfs in mijn wortels kroelt geen leven
ik ben niet méér dan doods, steriel
mijn iele twijgen zwiepen zwijgend
gejaagd, door wervelwind gejut
ik voel me machteloos, onteigend
mijn rijke kruin werd weggerukt
Pan heeft mijn stervensuur geslagen
geen mistletoe komt mij nog…
Er wacht haar slaag, dat weet ze, als ze bietst
Ze rilt en strijkt een zwavelstokje aan
Een beetje warmte, al is 't even maar
Een ijspegel is het die haar doorspietst
Z’ ontwaakt onder de mistletoe en daar
Wenst haar zijn stem een Liefdevol Nieuwjaar…
restauratiewagen
en dankte god voor het grote geschenk,
Parijs, gedecoreerd met smaragden dennentakken,
fonteinen waar de os en de ezel gedrenkt worden,
bankovervallen, verkeersopstoppingen,
agenten met onbeschaamd witte handschoenen,
hoogmoedige jonge officieren, zeeschuimers
spektakel in het Cirque d'Hiver, spiegels in de zalen,
mijn borsten waren van mistletoe…