Alle inzendingen over Natalia van Doeveren

Reeks van momenten ontstaan in het heden. Verdwenen in 't verleden. Voor altoos voorbij. Vage herinneringen. Ononderbroken cyclus. Vluchtig als 't licht. Ongrijpbaar. Niet tastbaar. Verdampt. Weg. Voor altijd.…

Je vraagt zo moeilijk soms: of alles steeds opnieuw zal komen? Of de blaadjes aan de bomen herboren worden na hun winterslaap? Ik ken je honger wel, maar jij hebt zoveel van het leven nog te leren dat ik nu niet verklaren kan. Je moet je eerst nog leren weren. Zo vroeg je gisteren of oma, die van haar dromen niet genas, in de lente weer…

Er is geen mug meer die nog wil zoemen als vroeger toen ik veilig lag in mijn ver bed en ik de kamer gevuld met droom en sprookjes zag. Er is geen troost meer om mij te wiegen, geen woorden die men liefde heet, geen vleugelen om heen te vliegen naar oorden die men veilig weet. Wel zijn er duizend kleine zorgen waarin ik langzaam ben vergaan…

Een mooi gedicht is los als room niet opgeklopt ruim in het vel woorden als gordijnen die de grond net niet raken ruimte die je uitnodigt binnen te treden te rusten zonlicht valt naar binnen Naar binnen zo ga je er doorheen het gedicht zit nu in jou je bent los het klopt je danst waarbij je voeten de grond net niet raken je woorden…

Moederlief, zie daar een roosje Van uw Coosje Wijl gij heden jarig zijt. 'k Heb vanmorgen al gezongen En gesprongen, Zo verlangde ik naar die tijd Maar ik kan geen rijmpje dichten, Moet ik zwichten Voor mijn broer in poezij Neem dan, moeder, slechts dit roosje Van uw Coosje, 'k Heb u toch zo lief als hij.…

waar vindt zij de waarheid in gedachten die enkel haar geheimen omvatten beklemmend het gevoel van willen weten maar niet vinden plaatsen waar niemand ooit haar paden heeft betreden een stille stem van binnen ogen in de verte van haar reiken de waarheid veilig opgeborgen aan de oever van haar hart…

De hoofdman van de rechtse Volkspartij Sprak lang geleden: "Knibbel knabbel knuisje, Wie komt er aan de rente van mijn huisje? Dat mag niet hoor, die blijft belastingvrij." Maar toen werd hij betoverd door een elf En zie, nu knabbelt onze hoofdman zelf.…

Bij ieder plan van onze formateurs Heeft het Centrale Plan Bureau berekend Wat het voor onze schatkist wel betekent En wat het nadeel is voor onze beurs. Dat rekenwerk kost vast een lieve duit, Maar dat rekent het CPB niet uit.…

Omdat de eindexamenkandidaten Massaal per mail, per telefoon en fax Hun klachten deponeren bij het LAKS Dreigt het systeem hen in de steek te laten Maar als je als scholier dáár niet kunt slagen Bij wie moet je daarover dan gaan klagen?…

zwervend langs de kloostermuren van de buitenwereld met gevouwen handen in afzondering heilig gezang onder kaarslicht met rozenkransen in sober samenzijn met open geloof tot de orde geroepen…

Soms zegt hij: nu ben ik de prins uit het boek. Dan weer is hij bakker en geeft mij een koek. Soms is hij mijn vader en ben ik het kind, of moet ik een boom zijn en hij speelt de wind. Vaak is hij alleen maar een teder gebaar en zegt zacht: dag liefje, en streelt mijn grijs haar.…

Zwarte wolken bedekken de zon, Alle warmte wordt vervangen door kou en regen, Mezelf afvragend waar het precies begon, Kan ik er echt niet langer tegen, Ik zit met mijn handen voor mijn ogen, Te huilen als een weerloos kind, Terwijl ik bedenk dat ik mijn hart heb bedrogen, Luister ik naar de woeste wind, Met nog zoute tranen op mijn gezicht,…

Het is wel sneu voor onze advocaat Maar met z'n tweetjes kunnen we wel zonder Wanneer na het inleidende gedonder Ons huwelijk straks naar de bliksem gaat. Wij waren indertijd een flitsend paar En dus gaan wij ook flitsend uit elkaar.…

Het hoofd der school kwam 's ochtends even binnen En sprak: "Een juf of meester is er niet, Maar jullie kunnen toch, zoals je ziet, Gewoon weer aan een nieuwe taak beginnen." "Schrijf duizend maal:", zo stond er op het bord, "Er is nog steeds geen lerarentekort."…

Ik heb gehoord dat die beginneling Die landde op een weg bij Arnemuiden Stuurtechnisch wel de klok had horen luiden Maar verder niet wist waar de klepel hing Maar ach, zo wordt door mensen uit die buurt Wel vaker in den blinde iets bestuurd…

Gelijk een zwakke vrouw d'armoe van heur lijf verbergt Onder een ruisend froufrou van rokken en van kanten kleren Zo dommelt de Music-Hall z'n lusteloos begeren Weg in 't schijnen en 't kwijnen van veel rode en groene lichten.…

Nu rinkelt schel De elektrieke bel En scheurt de vrede van den avond Tot één rinkelende wond Van bange blijheid. De mensen die voorbijgaan voelen Hoe, als 'n klamme, koele Drop, de tingeltangeltinteling Op hun ziel zinkt, Gelijk een regendrop op 't zinkevlak Van een platdak. De mensen aarzelen, kijken Even de neger aan Die op en neer…

Maar Plotseling Bont en klaar Schijnen de lampen en stralen Over de zaal Hun schitterende, schetterende praal Terwijl 't orkest, Kranig en vast Naar 't einde rennend, Een razende dans inzet. Zó is de verlossing Uit d'onzekere stemming, Gouden verlichting Te allen kant. Kennissen drukken elkaar de hand, Damen knikken charmant, Een…

O, m'n Music-Hall wieg m'op uw geluiden, Dat ik weer eens de ware wereld buiten Treed; dat ik weer eens wone In illuzie's hogere regionen. Dommel nu m'n eenzaam wezen heen In de ziel die één, hier alleen Kan leven; door haar éénheid De kompleetste innigheid. Dobber, dommel, deint In die éénheid, ziele mijn, Flikker, schitter, schijnt…

Ook ik vertrouw de euro voor geen cent, Want door die munt is alles stukken duurder, Behalve dan misschien voor de bestuurder Die glashard die ontwikkeling ontkent. Want ondanks het gewraakte prijsverloop Zijn smoesjes in ons land nog steeds goedkoop.…

Men neme een wat stoffige premier, Vijf dames in beschaafde stijve kleren Alsook een tiental uitgedroogde heren, Dan heb je samen Balkenende Twee. Bestuurlijke vernieuwing is hun eis, Maar zelf zijn de bestuurders oud en grijs.…

Waarom liefste wil je woorden en mij dwingen tot een lied ? Liefde gloeit in stille dingen. Liefde leeft in woorden niet. Liefde zucht in onze harten, in ons saam gedragen zeer. Wat wij hoopten en verwachtten. Wat mijn lief is liefde meer? Liefde leeft in grijze haren. In elke rimpel van onze huid. Al die jaren, onze kin'dren, stralen…

In beide kamers daverde je aanwezigheid sterker dan ik houden kon. Het maakte me dichter binnen ziel en zaligheid tot het fijne weefsel waarin jij me spon.…

De explosievenman zei: dat pakketje Dat ik bij de IKEA heb ontdekt Dat blijkt bij nader inzien niet suspect Maar bij de ballenbak is het geen pretje Ik hoor, als ik het kinderstemgezoem Correct ontcijfer, iets van "Billy Boem".…

Margarita prinses geeft de pers de verzekering ik gaf voor die ton geen enkele handtekening en voegt daaran toe wel/niet uit berekening ik ben met permissie het kind van de rekening…

Ze dwalen door de kamer onze kleren, mijn gedachten een wild verhaal Je ogen vertellen zonder blozen dat het waard was, wachten op ons eerste maal Het voorgerecht, een teder villen dan een hapje, warm onthaal Maar het lekkerste van al, was jij mijn liefste kannibaal…

Zij trillen tot zij zitten op hun plaats als het niet waait, het raam verlicht, stil tot het einde van de nacht, stijf op een doel gericht, uit op bezweren van het licht. Zij dragen niet als opgeprikten op vleugels van stilleven as van 't ademloze om de naald, maar levend stof van licht beogen als van de nacht die ademhaalt. -----------…

Bill Clinton heeft zijn vrouw steeds voorgelogen, Hij ging al jaren stiekem uit de broek, Zo las ik net in Hillary haar boek En daarbij kreeg ik tranen in mijn ogen. Ik kreeg het bijna met die vrouw te doen, Maar voor dat boek vangt ze wel acht miljoen.…

Bill Clinton heeft zijn vrouw steeds voorgelogen, Hij ging al jaren stiekem uit de broek, Zo las ik net in Hillary haar boek En daarbij kreeg ik tranen in mijn ogen. Ik kreeg het bijna met die vrouw te doen, Maar voor dat boek vangt ze wel acht miljoen.…

Nu Koning Voetbal maandenlang moet stoppen Kan ook een hooligan in Nederland Niet langer in gezellig groepsverband Een ander in elkander slaan of schoppen. "Maar ach", zegt hij, "ik red me wel alleen. Ik sla me 's zomers thuis er wel doorheen."…