In deze streek voel ik me thuis. De zon
beschijnt door mijn vensters heuvels van goud.
Esthetisch heet dat. Zacht en warm de bron
waarin ik zwem en zwel. Alles beschouwd
is het een paradijs waarnaar ik drong.
Ik jaag ritselend door het kreupelhout
met een strikvraag: als ik het weten kon
hoe jij mij beoordeelt van wie ik houd.
Plotseling…
Het is net onkruid al die regelneven
Oma’s recepten gaan zelfs in de ban
Gebruik toch pesticiden als het kan
Het werkt, al wordt ‘t milieu ermee vergeven
Ik leg echt niet op alle slakken zout
Maar dit gemier bestrijdt natuurbehoud.…
Zij heeft een wolkje in haar hand
Zij is verlicht, van zich bewust
Een engel heeft haar kruin gekust
Zij voelt met alles zich verwant
Zij helpt de wereld uit de brand
De mensheid voelt zich uitgeblust
Maar kan gered worden door rust
Is domweg eigen aartsvijand
We moeten af van winstbejag
En kiezen voor natuurbehoud
En luchten, hemelsblauw…
kerst
is door de eeuwen
aangekleed met symboliek
maar ezel en de os
de herdertjes bij nachten
zij mogen blijkbaar niet
wel de grote piek
in trendy opgetuigde bomen
wachtend tot natuurbehoud gaat komen
waar blijven onze dromen
als de stallen zijn geschoond
het laatste stro is weggeveegd
het meisje met de zwavelstokken
breit nu…
snoeiwerk onzer boeren voor natuurbehoud
van pruiken in februari op de wilgenbomen
wordt nu door vrijwilligers overgenomen
dat moet - anders worden ze te vroeg oud
noem het vormwil waarin ze worden opgeleid
met takken die na ter worteling aangeplant
door ferme knotters zompig aan de waterkant
twee meter hoog van hun kop worden bevrijd…
Nu de natuur naar de knoppen gaat
terwijl de lente neigt naar bloeien
wie kan het bloeden nog stoppen
Moeder Aarde verdrinkt in tranen
wat moeten we doen
plantaardige kaas is niet echt lekker
en de ouderwetse worst
zorgt voor culinair plezier
de koe overslaan
is niet zo makkelijk
maar met veel minder vlees
moet er toch een hoop lukken…