Ik draag de gelach
van onze toevallige ontmoetingen
als een vloek
in me.....
De zwijgende lippen
van je
dompelen mijn zuchten
in rouw....
november,22.…
een rijker ingezetene
van onze hof van Holland
zal zeggen "mijn entreepas
van de villa verde veda"
een chique de friemel weduwe
"de code van de ophaalbrug
van mijn château prima de luxe"
Ach lieve heer, ieder het zijne
mors aequat immers omnia
dood of de gladiolen, maar
ook ik neem voor de zekerheid
mijn have en mijn goed
in…
mijn witste bruidsjurk
trek ik aan
zie ik hem te wenken staan
in nood zijn komst verwacht
mijn bruidegom
mijn knekelman, ik kom
met een zeisslag maait hij
mij spontaan
apocriefe vleugels aan
witsierlijke bruid
doodsgezellin
leedvrij eeuwige leegte in…
Mijn geliefde, verberg je toch niet in mij.
Laat je ervaren als nú de geuren rond de esdoorn
en groei in mij, blij als de bloesem in mei.
mijn hart is die Rococo-lotus tempel,
dat innerlijk juweel waarin je woont.
Waarom druk je niet op míj jouw stempel?
Onrust en wellust verdwijnen snel, zelfs in mei.
Wij zijn één. Het hinnikt hier... Ja…
‘Ante mare et terras et quod tegit omnia caelum’
Ovidius, Metamorphosen I, 5
chaos was alles, geen woord benoemde leven,
dag was nacht, nacht dag, zee land, land zee,
mateloos wit was alles één, en heerlijk om het even.
verheven niets, geen ding dat deinde met iets mee.…
124
Bezig met laden