Ik kan zoveel brieven ontcijferen,overtuiging lezen
mijn hoofd voelt als een hemelgewelf,een postkantoor
als glazen stenen bewaren ze de verrijzenis van toen.
Tijd voelt als niet bedrogen
door de dood neergezonken sneeuw.
Dit lichaam wat ik zie
staat tegen het zwart te pronken en het mag.…
Zolang ik sprak,
kon ze mijn oor op de ijle aarde
leggen en mij toestaan om te luisteren, te ontcijferen.
De bestanddelen van mijn Moeder waren
de geaarde draad, de gloeiende snoer,
alsof ze met mij de kamer binnen
stroomde om op de een of andere manier
te zeggen, Blijf waar ik je kan bereiken,
de schemerige aarde, de donkere aarde.…
De mensheid is slecht in
het ontcijferen van een krullerig
handschrift, in een brief met lange
zinnen en veel komma’s en haakjes.
Wanneer ik jouw nummer draai,
word ik verkeerd doorverbonden.
Je lijkt verder weg dan ooit.
Jij.…