Netgedichten

netgedicht (nr. 31.727):

Wat is bovenal zonder volledig

Oude zielen hebben levens zat
verzadigd van aarde.
Wat ontzinkt aan de wereld
volledig vreedzaam in gemoed,

is bovenal zonder dood
besterven, onnodig gerucht pracht
een hoofd een rustpunt
handen want niets vraagt.

Wat is oud, jong zielsgelukkig
een gouden verzoendeksel
oude zielen hebben levens zat
één hoofd, één rustpunt.

Tijden sterven zonder mokerslagen
weken geven vreedzaam de geest
eeuwig tijd, klaar bewustzijn
oude zielen hebben levens zat.

II

Hoe juist vandaag, vandaag ogen flonkeren.
Ik kijk naar dit kerkraam met bovenmenselijk geduld
het oerbeeld voor mijn ogen ontvouwd wegen
het lood van toen,het glazen tafereel vol liefde
de akkoorden van de schilder die oude sporen vult.

Woud der gedachten spreek, verhelder mijmer ik.
Ik kan zoveel brieven ontcijferen,overtuiging lezen
mijn hoofd voelt als een hemelgewelf,een postkantoor
als glazen stenen bewaren ze de verrijzenis van toen.

Tijd voelt als niet bedrogen
door de dood neergezonken sneeuw.
Dit lichaam wat ik zie
staat tegen het zwart te pronken en het mag.
Hoe juist vandaag ogen Goddelijk flonkeren
als op een raam gespannen stilte
niet beroofd van luister.