Wij leven al jaren in een dichtregel,
kennen beide de ruigheid van bestaan
komen steeds op tijd of vroeg aan.
Wij hoeven niets te parafraseren
toch hebben wij elkaar nog veel te leren.
Wat moedigt ons steeds aan
met vriendelijkheid in het vaandel op te staan.
Wat moedigt ons steeds aan?…
opnieuw verleden geven
als ruïnes die nog huiveren
in verlaten land
oude schuren armoe spreken
in de stille dorpen,
harken aan de kant
oude handen met hun vouwen
dunne haren grauwig grijs
boven de versleten ruggen
verdroogde huid in vochtig huis
laat dit alles overstemmen
wat perfectie heet,
het niet meer aangeharkte veld
aan de ruigheid…
In 't grote bos wenken speelse twijgen
me door woeste slingerplanten, warrig haar,
geurend naar lokkend geheim, slapend gevaar.
Ik zoek mijn paradijs, waar niets zal dreigen:
Eiken vol huiselijke schemer neigen
over een beek, die klinkt als eeuwige snaar
van jong elfenorkest. Pluk hier almaar,
eet bessen om wijze liefde te krijgen.
Vergeefs…
Kleine berken geven steile bergen
allemaal hoofden vol dicht krullend haar.
Een sneeuwschedel toont zich, glanzend en klaar,
om hard drukkend stroompjes te verbergen.
Het verleden wilde ruig bestaan vergen.
Dagen der arbeid waren lang en zwaar.
Avondspraak maakte ruw leven draagbaar
met verhalen van trollen en dwergen.
Het geliefde fjorden…
De wederkeer der zwaarden, zes helmen in getal
berijden ruige paarden, verkennen het Ochtend-dal
Zij zijn zich van ‘t gevaar bewust wat ruigheid mede brengt
Daar in het dal van haren zwart en goud en adamant
Dan als de mist hun blik vervuilt
de wind langs stenen helling huilt
wint angst des mensen harten
vervloekt door oude smarten
Zes…
De wederkeer der zwaarden, zes helmen in getal
berijden ruige paarden, verkennen het Ochtend-dal
Zij zijn zich van ‘t gevaar bewust dat ruigheid mede brengt
Daar in het dal van haren zwart en goud en adamant
Dan als de mist hun blik vervuilt
de wind langs stenen helling huilt
wint angst des mensen harten
vervloekt door oude smarten
Zes ruiters…