Op retraite in Sint Nicolaasga
was het al niet stil
genoeg thuis
brak ergens diep de sluis
Onstuimig stroomden mijn woorden
onomkeerbaar op internet
velen die zich met gram stoorden
Ze wijzen me vol woede
en ergernis af met etiket
deugt niet die zal bloeden
zodat ik ook daar nu alleen sta
Niemand geeft thuis
nemen ze op ik krijg ruis…
gewijde momenten
voor het dagelijks brood
hier speelt bach klavicimbel
de stilte hemels verbreidend
in onze verwarde gedachten
de geruisloze dienende monnik
toont een muzikale glimlach
loopt even in de brandenburgse pas
de solist zwijgt op grote hoogte
wij rijzen verder met het orkest
zo bereikbaar kan de hemel zijn
retraite…
raakte mij in jouw cocon
als vlinder aan, zonder touché
Bedwelmde en betoverde
mij op je eiland, nimf Circe
En hield mij als de zwervende Odysseus in je macht
Eénmaal vloog je naar hem toe
en even vaak kwam hij bij jou
Maar beide keren bleef je schuil
verschanste je in je cocon
Ik waande mij die grote zwerver
opende zacht jouw retraite…
De tijd kruipt aan haar pols voorbij
zoals het stof klimt als ze kijkt
een kantje mouw naar boven wijkt
in antwoord op die vraag van mij
Ik steel haar hand belet de tocht
voordat retraite weer kuisen wikt
een oogwenk wegens chaos tikt
telt wimpers in verraden vocht
Dan kleedt ze vlug satijnen trouw
langs angstig geblindeerde ramen
met…
de deur
gaat dicht
geeft zicht op
lange gangen die
met gebed en
contemplatie
zijn behangen
draag een pij
die ik gekozen heb
omgord het touw
met knopen die
gestrikt zijn
door een toekomst
zonder jou
ik orgel klanken
voel mijn knieën
op gebedenbanken
laat de knopen
glijden langs het
schaamrood van mijn
ongebruikte dijen…
ik ga kloosteren
brandschilder jou
in alle ramen
de ochtendzon
geeft mij ons samen als
ik de vroegte knokig kniel
jij hebt mijn ziel
en ik leef daar
aanbid je zonneklaar
in metten en de lauden
hoor ik je stem in koren die
uit mijn stilte zijn geboren
zal ontwaken in de dagen
dat ik je liefde
weer zal kunnen dragen
ik omgord…
Ze zeggen hij heeft levenslang, die schat
Ze komen overal waar hij ook is
De paparazzi, schuilend in een nis
Maar zo zet hij 'queen mom' wel mooi schaakmat
Ze hebben lang gewikt en breed gesproken
Z'n moeder's dubieuze dood gewroken...…
“Wij vinden een retraite een garantie voor verveling.
Alsof je zelf bewust in quarantaine bent gegaan.”
“Nee hoor, dat niet” zei ‘t kamerlid. “Ik was op zoek naar heling.
De non-dualiteit zorgt voor een struggle-vrij bestaan.”
“Dat klinkt soebliem”, zei babcia. “Waarom kijk je dan verdrietig?”…
420
Bezig met laden