Alle inzendingen over Richard

Tussen 476 en 1453 gesitueerd Daar lagen de middeleeuwen niet zo verkeerd, De tijd van romantiek en liefde waar mannen namen in bomen kliefden, Ook de tijd van de dappere ridders met hun vrouwelijke aanbidders, de tijd van Richard Leeuwenhart en een volk verbitterd door smart want toen hun koning overleed, wisten ze opeens hoeveel goeds hij…

Hij had met zijn geboorteplaats geen band Vond het milieu benauwend en bekrompen Maar ’s zomers waren er de waterpompen Een uitkomst na een dagje aan het strand Het lessen van zijn dorst, schuren van zand Het wassen van zijn kleine kindervoeten Die dingen konden al het zilt verzoeten Waardoor hij veel te vaak werd overmand Beschonken als…

Zonde van al die jaren en het klassikale onderwijs betekent niets meer Bosnia est patria mea Dianthus Caryophyllus nimmer Zeno, Plato, Pythagoras lelies van Monet en het leer van Kierkegaard niemand kan mij nog redden noch Richard de derde noch cello concerto van Elgar betekent echt niets meer geboorte en val van dynastieën aardrijkskunde…

Ik sla mijn ogen op En zie in het universum Van ongevoeligheid Zo veel uitingen Van verdraagzaamheid Verloren gaan…

Laat vrije baan aan de : zij schonken 't zelf-vertrouwen weer aan een geslacht, dat kroop in ossewagens en in palankijnen, en nu aan 140 ijlt doorheen de nacht. In de internationale treinen wordt geboren de broederschap, die men bij pond en dollar meet, Armstrong en Vickers, de trust van 't koren, de nieuwe nationaliteiten waar niemand van…

Zij, de mensen die waarde hebben in dit leven, innerlijke gloed, zij lopen verspreid over deze aarde en dragen een goedkope hoed. Zij wandelen deftig en stil en schuiven langs de huizen en luisteren, liefst in de herfst, naar de populieren die suizen. Zij nemen geen ruimte in gelijk zij die verguld zijn op snee, en als de tram gevuld…

Eens beroept de geliefde zich op een ommekeer van gevoelens, loopt ze op een onzichtbare morgen voorgoed zonder koffers zijn idioom uit. Hij neemt voor kort de kleur aan van een overgewaaid bevattelijk lied, zeult het knaagdier als in de voering van winterjassen mee in bluesmuziek. Verlamde neger, doordrenkte schoenen en een grof…

Doe dommer dan ge zijt, maar mijd u voor de klippen; leef buiten ruimte en tijd doch spoedt u lijk de kippen. Werk zonder mate of plan, maar spiedt door alle luiken; veracht de burgerman, doch ledig zijne kruiken. ------------------------------------------- uit: In de zoete inval en andere gedichten.…

Je bent wat je bent Laat het los Precies....die blauwe bomen In jouw mooiste bos…

ik ben vaak afwezig soms zelfs in gedachten dat kun je dan ook verwachten op dit papier niet ver van hier is er iemand die ik ga zien misschien ben jij het die dit leest dan wordt mijn leven een groot feest ik ben nu nog alleen kom jij me dan halen dan vertel ik je de spannendste verhalen…

leeg in het hoofd was ik vandaag mijn gedachten gaan traag ik heb kilometers gelopen en nu heb ik besloten om dat vaker te doen dit is een visioen dat eindigt op blauwe pleinen waarbij de zon gaat schijnen in het onvermoeibaar hoofd ben ik nog steeds verdoofd maar nu ben ik beter op weg en heeft mijn leven veel inleg…

eenmaal omvat poëzie een avond dodende lezer die een meedogend boekje valse trappen op en af draagt tussen zijn overspoelde wijnkelders en een badkamer zonder spiegeltroost waar een vrouw zich volgeschreven inlaat met veelkoppig schuim dat een beeldtaal opkloppend vanonder de deur uitrukt alsof in zijn wanruimte nevels neerdalen…

moet de ranke bruid nog ontsluieren nu, in een opstuwing van verlangen dat evenals de tussentijd waarin het meevalt zich aan laat spannen, zoveel in het richtsnoer vastgebeten dagen verzoend zijn met die ene nacht die veerkracht genereert om met haar tot in de zoldernok door te stoten toch niet haar aangezicht waarvan men de vorm…

Het heden, vandaag, een dag van de week, Een dag die zoals alle andere dagen leek. Opstaan, eten en hard aan de slag, Gelukkig dat je het allemaal mag. Je baalt en zucht want het is allemaal wat, De baas buldert erop los en je bent het zat. Ga toch werken ondankbare hond, De kwetsende woorden vliegen in het rond. Versuft schrik je wakker…

In een kleine kamer, Voorzien van een bed en een stoel, Woont een oude zieke man Met maar weinig gevoel. Gevoelens zijn er wel, De gevoelens van pijn en verdriet. De oude man woont er, Gaat gebukt onder verdriet. Verdriet vanwege alles Wat zo snel was gebeurd. Iedereen is weg, Alles zwart gekleurd. De kleur in zijn leven, Was plots…

Je nadert aan het eind van een doormijmerde middag het drinkgelagenplein en knoopt nog een uurtje zonneschijn los uit je bandana. Rond een tafel dicht bij elkaar praten drie vrouwen over hun welwillend voorbijgaan aan het punt dat de nacht hen doorgaans scheidt - je voorziet de halfzachte punten waarop ze haveloos in de morgenschemering zich…

hoorde je de man naast je op een terras niet zeggen oude vriendin is weg en nieuwe vriendin is ook al weg niet dat ze weg zijn van de nagalm van krachtwoorden die hun bedriegerij ontbinden, van hun verstrekkers van omcirkelende intimiteit, van begoocheling rond gevoelens waarover de uitspraken aankomen als zweepslagen weg zijn ze, losgelaten…

Zonsondergang, in dit vreemde land. De grond rookt. Lichtsporen doorklieven het donker, als heldere sterren. Nachtelijke gang, door dit vreemde land. Het spookt. Geen licht in het donker, zoekend onder de sterren. Nooit meer zonsopgang, wrang smaakt dit vreemde land. Bloed dood. Voor altijd donker, onderweg naar de sterren. De laatste…

Waar is mijn dorp gebleven Mijn lief, verdwenen In stenen Waar ben je gebleven Met je kanalen, heide en venen In de vooruitgang voorgoed verdwenen Of ben ik niet jou maar jij mij verloren Stilstaand uit het zicht verdwenen Achterblijvend in het verleden In stilstand alles verloren…

De bot, die berst; de bij, die zoemt, de wind, die zotheid gaat vertellen: wat men kortweg de lente noemt en de aarde komt op stelten stellen; dat klotst nu alles door mijn kop, en 'k stak er wel een pluimken op, als ik maar niet zo deftig was, zo stijf in mijn geklede jas. Als ik de band maar los kon knopen, nam ik u allen dubbelthope…

Dit is mijn moment Mijn kans Nee, ik kom niet langs Ik pak het moment met beide handen aan Laat alle stress aan Heerlijk schijnen Eerlijk zullen mijn eigen zorgen verdwijnen Ze noemen mij brutaal Hoezo spreek ik niet jouw taal Ik schrijf precies op Wat ik wil zeggen Nee, dat hoef ik niet uit te leggen Opschrijven van mijn eigen gedachten…

3-12-2012 Soms ben ik losbandig Soms ben ik onhandig Maar zo voel ik mij dan wel Ik speel géén spel Nu ben ik op zoek naar een vrouw Misschien wel naar jou Die mij wil laten voelen Dat ze mijn liefde kan laten bloeien En er zo iets tussen ons kan groeien Ik wil je dit laten weten Dat je het nooit meer zal vergeten Mijn grote liefde hoop…

Ik uit mij super graag op papier En doe dit met veel plezier Anderen mogen dit lezen En het zo mee beleven Ik kan met woorden en zinnen Elke keer weer een gedicht verzinnen…

vrijdagmorgen zonder zorgen wil jij die met me delen dan ga ik jou verhalen vertellen ik kan ze bijna spellen wil jij ze weten dan zul je ze niet meer vergeten…

willem alexander is nu koning is dat nu een beloning ? of moet je dat anders zien misschien zullen we dit pas over een tiental jaren weten of zijn we dit dan alweer vergeten het is maar net hoe je dit wilt bekijken een koningin kun je niet met een koning vergelijken…

Ieder persoon kan En wil wat doen Noem het een visioen Noem het situaties belichten Ik Noem het Dichten…

Waarom denken mensen in hokjes? Ik stop mijn geld toch ook niet meer in sokjes Ieder mens is wat ie is Of hij of zij Nou zwart of wit is Je moet géén onderscheid maken Want ik ben ik En jij bent jij Hopelijk leert de toekomst eindelijk van mij…

Ik kan niet alles bepalen Maar soms wil ik wel verdwalen Door te dichten Kan ik mezelf uiten En daardoor breng ik mezelf naar buiten Ik kan niet alles besluiten Soms frustreert dat wel Maar mijn leven is géén spel Vroeger dacht ik van wel Dat kwam mede door het gokken Ik bleef alles maar opkroppen Nu heb ik dat achter me gelaten En kan ik…

Zoveel gedachten Maar is dat het wachten waard Want wat is mijn aard Want wat is mijn beleving Is dat een ingeving Of is dat structureel Of is dat juist mijn eigen geheel…

Ik weet niet waarom Ik huil vandaag Maar ik weet wel waarom Ik schuil vandaag Want ik wil me verstoppen Maar dat kan toch niet kloppen Maar ik wil het echt vergeten Ik wil het even niet weten Ik zoek alleen Maar ik weet echt niet waar Dan voelt dat maar raar Laat me dan ook echt De oplossing zoeken In allerlei boeken En dan Mag je me…