BRUID IN EEN AFWIJKING VAN WIT 1

moet de ranke bruid nog ontsluieren

nu, in een opstuwing van verlangen dat evenals de tussentijd waarin het meevalt
zich aan laat spannen, zoveel in het richtsnoer vastgebeten
dagen verzoend zijn met die ene nacht

die veerkracht genereert
om met haar tot in de zoldernok door te stoten

toch niet haar aangezicht waarvan men de vorm
naar modellenplicht mag beitelen onder een zachte metamorfose toch niet haar aangezicht waarmee zij het losgebarsten feest
heeft doorstaan en nog een stemsplijtend laatste drankje
kan nagaan als een vlek die uitdijt en zich drooglegt op een partikel huid van de aanhitsende heup

het bruidsboeket staat recht overeind in een dikke stolpfles
met een bodem likeur van veenbessen

haar jurk weldra onder het nieuwe daglicht
om dood te zwijgen in een afwijking van al het wit

eens zij voorbeeldig op de rug is geweest
van een kolenzakkensjouwer

of zullen delen van haar lichaam
die tot een andere verbeelding spreken onder-en boventoon voeren in wat zij opmaakt
uit het uitverkoren gelaat, dat van niets kromtrekkend
het nestelen voorbereidt
want daarop niets dan weerspiegeling
van wat bruiden als een oogmerk kunnen afdoen

------------------------------------------------------------
uit: 'Ringelorend zelfportret op haar leeuwenhuid', 2008.

Biografie van deze schrijver

beelden

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 145 stemmen 44.890