Alle inzendingen over Roel

fladderen Het gevoel niet hoeft af te bladderen Hier vervul je elkaar met goedheid Waarin je samen aanvult en verder kijkt Versieren van de levenspracht De vlinder in ieder mens gebracht Geluk zal telkens opnieuw beginnen Het zonnetje schenkt nieuwe levenszinnen Stenen waarmee je samen bouwt Een levensreis met vlindergeluk wordt opgebouwd Roel…

Hoe kan ik slapen in dit lege bed Het is bijna 4 uur 's nachts en ik zit hier achter het internet Ik wordt wakker bij ieder geluid en hoop dan dat jij het bent, dat je naar boven komt en naast me kruipt. Morgen nog zo'n nacht. Hoe kan ik slapen als ik je komst ook in angst afwacht?…

Als ik nu begin met typen, weet ik al dat dit bedenken mij maar een paar minuten kost. Maar als ik na denk over welke dingen ik bedenk, vraag ik me af waar het vandaan komt, en als ik uit het niets antwoord dan geef ik al geen goed antwoord. Want het niets bestaat niet, omdat alles iets is, dus als ik iets bedenk, komt het ergens vandaan waar…

Als een solitaire boom Maar gevangen in het woud Dromend van het open veld De vrijheid waar ik van houd De ruimte om groots te groeien Geen vreemde wortels die ik voel Langs mijn blad steeds nieuwe wind Mijn eigen plekje stil en koel Hoop het gevoel hier nog te vinden Omdat ik moet blijven waar ik ben Zal blijven dwalen in gedachte Verlangend…

lucht ganzen gakken De natuur schenkt jou de ware belevingsethos Waar verkleurende bladeren wiegen in de wind Geurende zwammen aromatiseren In een reegeitenbuik liefde bevind En bladeren verteren Hier speelt het leven vrij Maakt de dag weer blij Schateren kruisbekken hun appetijtelijke melodieën Ga jij voor de natuur nog op je knieën Roel…

bestaan De realiteit moeten we onder ogen zien Het aardse leven een andere boodschap verdient We kunnen immers niet zo door blijven gaan Aanmodderen met het werelds bestaan Inzicht in het toekomst leven Waar we meer om het aardse zullen moeten geven Net zoals het schimmelleven onder de grond zal gaan Voeding geven aan een aards bestaan Roel…

van rustgevende natuur Je volgt er een ontspanningskuur Filter wat je ogen verdienen Het is de zegetocht van Veluws avontuur Het beeld zal blijven intrigeren Hier verleng je jouw levensduur Waar de zon speelt met de laatste nevels Een eerste vogel prevelt De ochtendgloed in zonnige straalzin bekoren Je voelt het leven als herboren Roel…

Gulzig drink ik van de stilte. Contrasterende tinten staren mij aan, waanzin in de meervoudige betekenis van het woord. Ik waan mij in een netwerk van zorgvuldig gecomponeerde buigingen en strekkingen. Stelselmatig poog ik concentratie te verheerlijken. Gevoelens beneden het vriespunt, doch hittebestendig. Hijgend…

Het was al middernacht - een volle maan Scheen door de ruiten op een boek vol noten -Aan Ludwigs muzikale brein ontsproten - Hij sloeg het slotaccoord nog eenmaal aan. Ging daarna voor het open venster staan En dacht: Wat heb ik van muziek genoten, Mijn luistertijd is bijna afgesloten, Maar 't componeren is nog niet gedaan. Ik…

Ze denken vast dat ik mij zwaar verveel, Sprak Wolfgang tot zichzelf - kijk ik naar buiten Dan zie ik enkel dartele kornuiten Terwijl ik urenlang etudes speel. Wanneer ik mijn geliefde toetsen streel Zie ik zo af en toe hun boerse snuiten Grimassen trekken voor mijn schone ruiten En erger ik mij dikwijls groen en geel. Diep in mijn hart…

Ze kijkt ondeugend naar de fotograaf Met hemelsblauwe tintelende ogen En lippen die haar charme nog verhogen, Zo maakt ze elke kerel tot haar slaaf. Haar lijnen zijn verlokkelijk en gaaf. Ze kan op rijen echte mannen bogen, Hoeveel daarvan zij ooit eens heeft bedrogen Doet er niet toe, geen enk'le vrouw is braaf. Hoe langer ik naar deze…

Het was de tiende mei - heel vroeg en nog niet licht Ik zat reeds in de keuken te studeren Bij 't aanrecht stond mijn vader zich te scheren - Ik hoorde 't krassen van het mes op zijn gezicht- Zwetend doorkliefde ik een middeleeuws gedicht -Mijn vader zat inmiddels in de kleren, Begon voor mij een boterham te smeren - De radio stond aan en…

Dwalend in het duister, zag ik het licht zwichtend in jouw schaduw. Een monotone toon, voortdurend voortbordurend, gebaseerd op mijn gedachten. Het omhullende kille, als een vlies, een zacht membraan, om mij heen gestrengeld. Tastend, naar het bekende. Op het onbekende, stotend. Het einde onttrekt zich aan…

Waar woorden star en ondoorgrondelijk blijven - O Mensch, gibt acht - slaat de goedbedoelde beklemming omhoog tegen gotisch glas-in-lood om als een vloedgolf de monden te verstommen, angst als gijzelnemer. Eén stem blijft over, de mondeloze mensen volgen in gebed. (Devoot of geknakt?) De eenzame echo tegen stenen en pilaren zwijgt…

Een pasgewassen ochtend hangt te drogen aan de hemel. Mijn hand verkent je lichaam als een slang. Er is geen appel te bekennen, geen vijgenblad ligt in de weg. Maar bij elke aanraking wijk je van me vandaan, je bent een lichaam van mist. Ik wil je bevriezen maar er is vannacht teveel zomer in mijn slaap zodat je als regen op me neerklettert…

Dit gedicht is een gezellig spel ganzenbord! Gooi vier voor de volgende gans. Was het maar zo makkelijk om de dagen van regen met een hand vol ogen te omzeilen. Of vind jij het fijn om op de fiets kletsnat te regenen? Je staat voor het rode licht. Was het maar zo makkelijk om verkeerslichten met ganzen te omzeilen. Gooi drie voor de put.…

Zij hield de spiegel en bewoog toen even het hoofd in zacht gewiegel, want gedachten die haar lippen tot een glimlach samenbrachten waren uitgevlogen... En een beven van verwachting had haar hart zo zeer bevangen dat zij nauwelijks scheen te leven anders dan een licht-bewogen, vroeg-ontloken voorjaarsbloem.…

De wereld van het grauwe grijs Een besloten wereld het bewijs Nevelige gordijnen Nat dood hout aan het kwijnen Een wereld zonder zichtas Stil water in een regenplas De geuren van verlatenheid Mistgordijnen dik uitgespreid Geen sijsje hoor je zingen Zelfs geen reebok zie je springen In één hand voelen vingers kou De ander is gevuld door…

Je kijkt me aan In een duister woud Blijf even staan Het voelt niet vertrouwd Schichtig is je blik Het fototoestel zegt klik Heb je nogmaals bekeken Het was al bezweken Sterk verweerd en liggend op de grond Alsof er een monster in bevond Je bent aan het vergaan Je leven was aangenaam De tijd van verwering is gekomen Vertering heeft…

Een lommerrijke wereld Waar ogen zich de kost geven Gedachten zwijmelen tussen bloemenperken En oranjerieën die tot leven komen Siertuinen in bonte kleuren Vlinders zwevend langs het kruidenarsenaal Citrusbomen buiten uitgestald Een moestuin vol oud rassen Statige lanen waar eikenbomen ogen laten dromen Tulpenbomen in bloei Metasequoia…

hou je mond, want je woorden zijn als stenen, en je raakt me hard; raakt mijn hart, raakt mijn romp, mijn hand, mijn benen. Het is ongezond. En zo je me hier ooit vond: met te grote schoenen want ik had nog veel te lange tenen. was ik toen verward, later kwam mijn part. Met je woorden zo hard dat ik niet anders kon dan wenen. Is de circel…

Wanneer ik alleen wakker word, Mijn tafel dek met een tweede bord of ineens overvallen word door kou. Als ik in mijn eentje Oprah kijk, op mijn eigen kookkunst zeik. De leegte van mijn bank aanschouw. En zelfs bij het teleshoppen of gaten in mijn deuren stoppen, denk ik steeds aan jou.…

Een kaart uit Londen schreef ze mij. Ze schreef hem een jaar geleden. Daarin zwoor ze, frank en vrij, dat ze mij niet zou vergeten. Inmiddels vergat ik haar te vaak, de wonden bleven met de tijd. Ik zaaide tanden van een draak en oogstte mijn eigen eenzaamheid.…

Had ik mij nu eerder bedacht, Dat ik op geen manier ooit zonder jou kan leven, Dan was ik nooit bij haar gebleven. Kon ik in de toekomst kijken, Dan zag ik toen wat ik nu zie En wist ik dat liefde zoet als suiker, Boven al het andere staat. Dan had ik je nooit verloren, Maar ik bedacht het me te laat.…

Herfstblad Dwarrelend in mijn zicht. Vol leven; toch stervend of dood. Niemand zou geloven dat Jij een regenboog bent in dit licht. Eerst bruin met geel, nu bruin en rood. Langzaam legt de wind je neer Naast mijn voeten op de stoep.…

Bloemen en hun sferen Ogen weten zich te amuseren Voorover gebukt om te bewonderen Velden vol orchideeën overdonderen Met verweven zachtheid observeren Beelden die momenten adoreren Velden vol als een lustveld voor ogen Begeesterd door hun aanpassingsvermogen Bijzondere graslandjes met waardevolle kwaliteiten In de alpen met hun berggeiten…

Flaporen en een dikke neus Kale kop en glinsterende ogen Lonkend als geniale bosreus Hij schenkt je het nodige inlevingsvermogen Staat pontificaal tussen dikke stammen Tijdloos met z’n stok in de hand Altijd bosleven aan het uitkammen Z’n rode puntneus staat hem zo galant Hij weet menig Veluws boskind te amuseren Met z’n oren luistert hij…

Mijn handen die langs de waarheid glijden. Alsof het een vrouwenlichaam is, dat ik nog ontdekken moet. Ik neem haar bij de haren. Dan mijn handen, trillend van de spanning, vochtig van het zweet. Mijn palmen samengevouwen, als ik psalmen reciteer. Ik wil haar nu niet kennen. Zij is niet mijn lief.…

Ik denk dat het wel zal wennen. Dat beloofde je me toch? Dan zal ik zonder knots of staf, mijn eigen weg wel vinden, door de dalen van duisternis en dood. Terwijl ik nerveus en angstig in mezelf mompel over tranen en een verloren stad, die ik niet eens meer kan herkennen aan de horizon. Als de stromen mij dan van daar brengen tot waar ik…

Heftige emoties breng je niet in zinnen; Zomerzon en zachte wind voeren ze dan mee. Korte woorden kun je niet beminnen; Geesteskracht scheidde de rode zee. Ik liep door duizend kamers heen, allen hun eigen schat bewaard, Met muren hout tot hard als steen uiteindelijk toch wit gestaard. En ik wilde ze forceren; lopen door de straten van…