Alle inzendingen over Saskia Pfaeltzer

(bij 'De wolkenjager' van Saskia Pfaeltzer) Hoog op een stoere sokkel grijpt de gevleugelde wolkenjager als een Pegasus naar hogere waarden terwijl iedere toeschouwer begrijpt dat hij de volgende Don Quichot symboliseert, een nieuwe Icarus die met zijn hoofd in de wolken loopt en door de zwaartekracht binnenkort op de harde stenen in…

Vannacht ging ik Met Saskia naar bed Deze uitgelezen kans Met beide handen aangepakt Zoveel schitterende uren Kon ik geen genoeg Van haar krijgen Helaas is de spanning Nu voorbij Had ik haar maar eerder Dichtgeslagen…

Ik streel je perzikroze huid met opgetrokken kleed in liefdevol gegoten water vergeef mij lief want Saskia haar beeld waadt er tussenin voert mij terug naar het begin waar liefde ons ontlook en ik niet vergeten kan veertjes strelen langs mijn slapen tillen hoog op naar het licht voel mij door hun warmte dragen mijn wereld lijkt een…

De kamer is leeg De slingers hangen De stemming steeg Drie kussen op mijn wangen De kamer blijft leeg Het feest begonnen De stemming steeg Als schizofreen alles verzonnen We nemen een biertje we nemen er twee Een voor Eef, en Liedewij Voor Irene, Saskia en voor mij We doen nog een borrel We doen er nog twee Als een schizofreen zich…

Hij koos niks hij wilde mij niet alleen de aandacht warmte en tijd die wilde hij niet kwijt. Zij koos niks zij gaf niks meer maar eiste aandacht warmte en tijd die wilde ze niet kwijt. Ik kies alles maar er is niks niets te krijgen niets meer te geven ik kies alles maar heb alleen veel niks in mijn leven.…

Jij slaapt met je hoofd in mijn armen zwaar en toch licht in mijn schoot jouw ogen die knipperen een beetje je nek en je rug liggen bloot langzaam trek ik lange strepen met mijn nagels over je rug verken het gebied, boven en beneden maar trek mijn hand vlug terug als ik zie dat je wakker wordt. Schuldig kijk ik naar boven maar je opent je…

Ik wil de woorden laten stromen die dan voor altijd zullen wonen in jouw hoofd maar ik ken je niet. Zou gedachten willen beschrijven die dan voor altijd gaan beklijven in jouw hart maar ik ken je niet. Wil je mijn wereld laten voelen zullen we dwalen zonder doelen en naar elkaar op verkenning gaan?…

Kom liefste kom schuilen in mijn armen laat mijn warmte je verwarmen ik heb je gemist vannacht Kom liefste kom wonen in mijn gedachten voor altijd zal ik op je wachten ik heb je gemist vannacht Kom liefste kom luchtkastelen bouwen dat we voor altijd van elkaar houden ik heb je gemist vannacht Kom liefste kom, toe, droog je tranen…

Het is zaterdagavond net half elf ik zwerf door het huis en weet van mezelf wil niet meer voelen, toe laat me vergeten een wurgende haast, ik weiger te weten echt te zien hoe leeg het is vluchtend in een muur van geluid voordat ik stik in dit teveel aan niks kan niet meer ademen zonder jou. Dansend met mijn ziel ontbloot zoek ik…

Jij kijkt me steeds weer aan met woede en wanhoop in je blik alleen voor mij bedoeld alleen voor mij omdat ik niet verder leven kan met een liefde die verdwenen is de bel gaat, jij moet gaan en je laat me staan, alleen in de gang. De deur valt achter je dicht met een klik als een dreun in mijn hoofd ik heb nooit geloofd dat jij echt zou…

Lege handen vingers gespreid niets te bieden niks gedijt lang bij mij Vol hoofd niets beklijft niks blijft lang hetzelfde bij mij Maar lees mijn woorden voel de warmte en de kracht die leeft tussen de regels en slechts wacht op jou en je vraag om aandacht alles is voor jou.…

Terwijl jij al dromenland verkent streel ik stiekem door je haar lach om je sputterreactie want ondertussen weet ik waar jij heen gaat als je slaapt en fluister: dag lief, ik zie je zo.…

Rabarberbladen Groeien prehistorisch groot naast de compostbak.…

Veel paardenbloemen in de weiden langs de weg maar weinig paarden.…

Een haag van rode rozen, Tranen vallen als druppels van regen, Geen woord wordt gesproken, Een snik verbreekt de stilte. Daar komt zij aan, Omringd door haar geliefden, Langzaam komt zij voorbij, Begroet door een haag van rode rozen. Langzaam volgt de menigte, Schuifelend haar achterna, Het begin van een nieuw bestaan. Die dag vol regen…

Ik ben onzichtbaar, Een gezicht in een kudde, Mee zwevend als een geest, Mijn ogen spreken niet meer, Lippen bewegen, Maar de stem vervaagt, Een geluid tussen de duizenden, Niet verder dragend als een dood blad, Tranen vloeien al lang niet meer, Vloeien niet als wijn of bloed, Ik ben onzichtbaar, Een geest, Ik vind het zo wel goed…

Ik Ik ben Een mens in de menigte, Ogen in het duister, Een stem tussen duizenden. Mijn lichaam is Een van de miljoenen Benen die lopen en armen die zwaaien, Enkels die zwikken, een mond die kust. Mijn ogen zien Een mens in de menigte, Kinderen die spelen, Een spiegelbeeld. Andere ogen zien Mij niet meer, Ik ben. Ik ben maar een…

Zoals de storm raast om mijn lichaam de wind rukt aan mijn kleren als grijpgrage grote handen die zonder dat ik ze af kan weren trekken aan mijn haar en peuteren aan mijn sjaal jagen gedachten door mijn geest als kinderen, duwend en trekkend om de eerste te zijn geweest die voor het raam van mijn bewustzijn mag zitten en mijn denken kan…

Een traan die zachtjes langs wangen rolt, Een glimlach die vervaagt, Handen die trillen, Een kind dat vraagt. Lang geleden weg gevlogen, Engel op haar vlucht. Een boodschap in dromen gefluisterd, Omhelzing in hogere sferen, Verdriet wordt weg gekust. Even afscheid genomen, Alles een plaats gegeven, Eindelijk is alles duidelijk, Uiteindelijk…

Ik ben de zon, Die met warmte naar jou kijkt, De maan en sterren, Aan de hemel Ik ben de wind, Die zachtjes jouw naam fluistert, De roos, Een bekende geur Ik ben de regen, Die jouw tranen weg wast, De herfst, winter, lente en zomer, Allen in èèn Ik ben degene, Die altijd achter jou staat Jij bent, Nooit alleen…

zal je maar bekennen Saskia, het mij niet is gelukt, je beeld zo mooi te schilderen zoals je werkelijk bent er is geen kleur te mengen in de zachtheid van je huid je schoonheid is te machtig die het strelen van penselen niet erkent.…

die carvandalen scheuren voor niet te talen stoppen bij jou onbewééglijk in dialoog met puur natuur je gaat metterdaad alleen pars pro toto is echt géén gezicht open en bloot op de foto zo blijf ook ik onbekend met jouw inner circle van hoe mooi blond je wel niet bent Toelichting: mens en gedicht zijn één geworden in de foto van Saskia…

trotse zomerbruid gracieus is je spiegeling een dans tussen werkelijkheid en nog onbekende dromen op dekentjes van dauw laat je tinkelsterren in liefde samen komen ik wens jou duizend blaadjes van de Dame de Coeur sneeuwend over het veld de duif die koerend door elk beleefde dag zijn liefde aan jou vertelt * opgedragen aan Saskia…

Zou niet durven zeggen dat ik een smetteloos verleden heb ik zou niet durven zeggen of Geertje Dircx gelogen heeft zij was mijn dienster voor een tijd en niet alleen maar voor het huis Titus heeft zij grootgebracht en heb ik ook met haar gevrijd op haar verzoek mijn verdrietig hart heeft zij doorzeefd met troost toen Saskia gestorven was…

uw nachtelijke streling langs mijn voorhoofd stemmen overheen met penselen welke kleurenpracht in ogen mij tot liefdesafschrift heeft gebracht nimmer zal vervagen evenzeer wanneer uw bijzijn andere drijfveer wenst dan vermoeid poseren in mijn licht en leven al houd ik hier uw warmtestraling liefgevangen om mij heen beminde Saskia…

Afbeelding: Tonny Hollanders als Saskia van Uylenburgh…

Huilend zet ik dit op papier ik verlang naar hier of toch naar daar wist ik het maar Ik voel me zo rot de wereld is kapot op een plek als deze had het zo mooi kunnen wezen Kijk eens om je heen allemaal glas, hout en steen overal huizen, wegen en gebouwen en overwerkte mannen en vrouwen Soms waan ik me een kind altijd…

Man, ik word nog eens helemaal gek hou toch eens je grote bek zeur niet, als je het toch niet snapt denk eens na, voor je me weer trapt. Snap je dan niet dat het de leeftijd is dat ik juist nu zoveel liefde mis ik weet wel dat ik zoveel op je lijk dan ben jij dus ook gek, als je't zo bekijkt. Ik heb ook wel altijd het laatste woord…

Een mens... qua leeftijd aan het einde van haar leven, maar qua gedachten er nog midden in. Een vrouw... vol vrolijkheid en praatjes, probeert er het beste van te maken. Een kanjer... wordt plotseling, een herinnering.…

Ik ben wie ik ben maar ben niet hoe ik lijk. Je kunt het niet merken aan hoe ik praat of hoe ik kijk. Had je maar een mes dan kon je in me snijden. En heel diep in me zou je me zien lijden. Genoeg gedachten en tranen maak me maar snel weer dicht. Zo wordt al het leed onttrokken aan ieders gezicht.....…