Alle inzendingen van Saskia

de dingen zijn niet beter nu ik je ken een plek om te schuilen wordt koud er wordt wat halfnaakt geglimlacht steeds onduidelijker steek je armen uit heel vaak wil ik je niet sluiten toen stortte in viel het glas om toen het leeg was zuur vreet verder dan de motten vreten gaten wat niet is zal hechten niet (room stremt zuur van citroen…

daar is geen droog, peilloos lichaam sommigen spartelen, als landmensen of kleven de kanten aan ze zijn hiervoor het onderhouden om aan kleding ruimte te meten en ontwateren al aan de overzij hun onderhuid een opzwelling vormt hun afweer, men lijkt niet voorbij te willen gaan anderen hernemen hun natuurlijke ademhaling met kracht de…

niemand wordt hier zacht gewassen, sterker wel ruiken de zusters is dit het mes nog dit hier is het stoplicht al, de afstap van de illusie kan een ander nu de hand slaan aan, het heft plakt in eigen hand ------------------------ uit: 'Resistent', 2006.…

De bij duizelt weg van nectarzoete bloesem lichtelijk dronken…

Stille schildering Bij het dragen komt leven in de kimono…

Openvallende vlindervleugelgeheimen fluisteren jouw naam…

De meerkoet, links rechts pikkend verandert het statische silhouet aan de overkant in een vloeibaar dansend paar.…

Als een sterke wachter, een meisje voorop en een kleiner kind achter Peddelt ze, staand door nu lege grachten…

vraag ik mijzelf liefste wat doen we vandaag als de gordijnen opengaan klinkt er muziek van verpozingsaard dat ik van pure denkkracht braken wou de weg naar mijn bedluchtgemoed slaap ik in als het meisje uit het sprookje met de beren slaap ik in jouw niet schone bed dat hevig naar jou ruikt wat gek is want zo goed ken ik je niet maar…

Jeetje, wat gebeurt er? Iets moois, iets lekkers..voor mij Mijn gezin... Jij... Ik kleur binnen de lijntjes, altijd. Nu sla ik af en toe een bladzijde om En kleur ik een mooi hartje Heel voorzichtig, binnen de lijntjes…

wij schuurden de piek een weinig voorzichtig alvorens wij ons voortvluchtig voortbewogen waar we liepen de voetangels en het werd ons zelfs niet zwaar te moede, plaag en pijn om het even drukten hun stempel stevig, het voorwerk was sluitend geen fastfood gedachte met zout zouden ze komen prikkelen, wederom hoge ogen ware onze kramplach niet…

Jakob de kat zie je steeds in Gent iedereen kent hem als dé vent. Hij is bruin met veel streken. Hij wil zich wreken op die andere kater met de dikke krent.…

Pluimpje van een vogel Zwevend in de woeste wind Dalend in mijn ziel…

Warme kleuren Kruidige geuren Geritsel van blad Een druppel die spat Van buiten naar binnen Een nieuw jaargetij gaat beginnen De natuur in zijn altijd waarachtige staat Afwisselend en mooi in vol ornaat Herfst Is…

Waarom zou je niet in God geloven? Ken jij soms iemand anders die je hetzelfde kan beloven? Waarom zou je niet voor Zijn belofte kiezen? Je hebt immers niets te verliezen. Ben je bang iets kwijt te zullen raken? God zal alles beter voor jou maken! Hij zal jou alleen het beste geven! Ken jij al zo iemand in jouw leven? Ken jij iemand die…

Klein meisje in een hoekje, moederziel alleen. In de steek gelaten door de wereld , enkel tirannen om zich heen. In haar hoofd galmen de woorden die ze jarenlang al hoort. Gehersenspoeld en breekbaar, een hart van pijn doorboort. Klein meisje op het speelplein, huilend bij een muur. Haar lach al lang verdwenen, haar leven enkel zuur. Met weemoed…

er is geen onderscheid de voorbijgaande auto is het sluipend dier waar koren op sneeuw lijkt en aarde fluweel een weg recht een berg op kan gaan en de prairie vlak en hard als holland langs een spoor of over een spoor door huizen op een lijn de kerk, de schuur, de opslagplaats er wacht zijn langs de kant van de weg in een al…

Uren heb ik gedaan, Over een simpel gedicht als deze. Waarom kan simpel, nou zo verrekte moeilijk wezen?…

Hier ben ik, Ik kijk naar mijn scherm, Maar zie alleen de beelden in mijn hoofd, Kan alleen schematische liefde ontdekken, Want in gevoel ben ik verdoofd. Hier lig ik, Ik kijk naar de wolken, Dit is de rijm van een andere tijd, De rijm die mijn oren doet vollopen Want de woorden smelten in mijn hoofd, En des te sneller loop ik over…

vraag ik mijzelf liefste wat doen we vandaag als de gordijnen opengaan klinkt er muziek van verpozingsaard dat ik van pure denkkracht braken wou de weg naar mijn bedluchtgemoed slaap ik in als het meisje uit het sprookje met de beren slaap ik in jouw niet schone bed dat hevig naar jou ruikt wat gek is want zo goed ken ik je niet maar…

Geef me je hand, en sluit de deur geef me je hand, loop mee naar de zon geef me je hand, en sluit het verleden geef me je hand, Straks heb je nog meer verdriet.…

Ik ben de zon, Die met warmte naar jou kijkt, De maan en sterren, Aan de hemel Ik ben de wind, Die zachtjes jouw naam fluistert, De roos, Een bekende geur Ik ben de regen, Die jouw tranen weg wast, De herfst, winter, lente en zomer, Allen in èèn Ik ben degene, Die altijd achter jou staat Jij bent, Nooit alleen…

Een traan die zachtjes langs wangen rolt, Een glimlach die vervaagt, Handen die trillen, Een kind dat vraagt. Lang geleden weg gevlogen, Engel op haar vlucht. Een boodschap in dromen gefluisterd, Omhelzing in hogere sferen, Verdriet wordt weg gekust. Even afscheid genomen, Alles een plaats gegeven, Eindelijk is alles duidelijk, Uiteindelijk…

De deur dicht, Een laatste blik, Een laatste aanraking, Vaarwel, Afscheid voor een tijdje, Dag Tot vlug De deur dicht, Een hart vol herinneringen, Een traan dwarrelt, Vloeit weg, Weg van de deur, de deur dicht.…

Een veld vol licht, De bloesem tegemoet, Een immens verlangen, De kracht van energie, Stromend langs gesteente, Staand dromend, Van het zweven van dadelijk, Ogen vol van levenslust, Schitteren de dieptes in, Een moment nog tot de vlucht, Water kletterend, De wind die mij influistert, Ga maar, voel je vrij, Ruis, stilte, Dit is de diepte…

Met een ruk tot stilstand komen Kijkend naar de wereld om je heen en beseffen dat je weer te snel ging voor iedereen…

Ook wel zetel, troon, Als de koningin gezeten, lezend voor de Staten Generaal, vanuit papieren niet zelfgeschreven proza, maar fictie van de minister-president.…

het schuimend water neerstortend in de diepte de waterval leeft…

Ik Ik ben Een mens in de menigte, Ogen in het duister, Een stem tussen duizenden. Mijn lichaam is Een van de miljoenen Benen die lopen en armen die zwaaien, Enkels die zwikken, een mond die kust. Mijn ogen zien Een mens in de menigte, Kinderen die spelen, Een spiegelbeeld. Andere ogen zien Mij niet meer, Ik ben. Ik ben maar een…

Ik ben onzichtbaar, Een gezicht in een kudde, Mee zwevend als een geest, Mijn ogen spreken niet meer, Lippen bewegen, Maar de stem vervaagt, Een geluid tussen de duizenden, Niet verder dragend als een dood blad, Tranen vloeien al lang niet meer, Vloeien niet als wijn of bloed, Ik ben onzichtbaar, Een geest, Ik vind het zo wel goed…