Onzichtbaar
Hier ben ik,
Ik kijk naar mijn scherm,
Maar zie alleen de beelden in mijn hoofd,
Kan alleen schematische liefde ontdekken,
Want in gevoel ben ik verdoofd.
Hier lig ik,
Ik kijk naar de wolken,
Dit is de rijm van een andere tijd,
De rijm die mijn oren doet vollopen
Want de woorden smelten in mijn hoofd,
En des te sneller loop ik over.
Ik lig uit elkaar,
natuurkundig gezien.
Er is namelijk geen deel in mij,
Wat momenteel verbonden is.
En de kunde van de natuur,
Toont zich alleen in verbindingen.
Ik ben hier zeker,
Duidelijk genoeg om merkbaar aanwezig te zijn.
Maar in wat voor vorm is onwetend afwezig,
Als je blind bent voor het waarneembaar zijn.
Hier twijfel ik,
Want afstotend is mijn buitenlaag,
Niet afkeer wekkend,
Het lijkt open, waarvan gesproken is.
Maar moeilijk doordringbaar.
Het is gesloten, wat niet voor jouw zicht zien baar is.
Geplaatst in de categorie: emoties