Alle inzendingen over Stradivarius

onder het balkon klinkt de viool van mijn kat stradivarius…

Stradivarius kwam mij bij de voordeur een viool afgeven...…

Een man in het zwart voor het plaatselijke Sinfonietta is één en al stilte net zoals het publiek Hij kust zijn Stradivarius uit 1702 Zijn liefde in zijn nek Pernambuk in zijn hand Het woeste geweld op de snaren doet paardenharen knappen Met zijn viool is hij één Een grootse emotie Hij komt in mijn ziel Ben niet meer dezelfde Hij…

zij bespeelt de oude stradivarius met ontluikend elan haar snaren klinken als voldragen woorden wanneer zij haar sprankelende lettertonen uitstrooit in het hart van een vergrijsde man de viool, uit verguld hout gesneden trilt van vreugde onder de vingers van deze blanke lelie; een meisje met een nog pril aards verleden…

Het meisje is een jaar of zes en speelt heel leuk viool. Ze gaat nu al een poos op les, beheerst knap de triool. Haar vader groots van ijdelheid, daarbij gefortuneerd, ziet wond’ren in de kleine meid: zij wordt geadoreerd. Dus geeft hij haar op heur verjaar een prachtig instrument. Een eeuwen oude Stradivaar. Hij kijkt niet op een cent…

ik wist dat het einde kwam, nabij was, bijna tastbaar, toen je rustig ging liggen op de rulle, okergele aarde je blik ging naar het blauw, je keek naar de wolken en je handen streelden teder het malse, groene gras, de Stradivarius speelde nog eenmaal het adagio, jouw adagio voor dit leven, liquide, sprankelende klanken vervulden ons…

. ----------------------------------------- HET PAARSCHIP Het bronst in 't paarschip van de korduwener Een pizzicato schmiert de stromboli Het kwinkeleert en stooft bij de rivier De vlerken van de vampier gloeien schener Geschokt ramt stradivarius de kas Het schip paart ingetogen dubbelgangers Aan gecastreerde krolse Franse zangers…