Alle inzendingen over Timmermans

Hij geilt op aandacht want dat voelt zo lekker en dus is niets voor Timmermans te dol. Een auto-ongeluk? Ach "what the fuck". Klimaatslachtoffer dat is pas “bad luck”!…

Frans Timmermans is snel op reis gegaan Hij moet de sjeik en zijn gevolg kalmeren Want Geert wist hen enorm te irriteren Daardoor gaat onze handel er straks aan Mark Rutte en de Shell zijn pas gerust Als hij elk achterwerk daar heeft gekust.…

Frans Timmermans moet ook zijn huur betalen. “Que pensent-ils” wel niet in Nederland! Hebben ze “überhaupt” daar wel verstand? Of moet hij “common sense” naar Holland halen. Vertwijfeld trekt hij aan zijn grijze baard, en denkt: is straks mijn sop hun kool wel waard.…

Nu heeft die Juncker - Timmermans zijn baas - Zijn voorkeur voor een ander uitgesproken. Frans bleef beheerst, maar toch, zijn bloed ging koken: “Wat denkt-ie wel die dronken ouwe dwaas? Maar ik ga dóór, ik geef de moed niet op, En niemand, níemand kust voortaan mijn kop!”…

Maar niet aflatend blijft Geert Wilders dromen, Want anders krijgt Frans Timmermans de kans. ’t Is overduidelijk geen goeie mix: Die pitbull, kat, ma Flodder, mister X.…

Als bladeren in de wind wiegen we op en neer. Als golven op de zee telkens weer keer op keer. Als een blad wiegend in de wind heb ik jou voor het eerst ontmoet. Uitbundig, vrij, als een spelend kind je te zien deed mijn hart zo goed. In de wind hebben we ons even geraakt. het moment was kort en maar voor heel even Maar alles bleef heel…

Schenk me jouw armen ze geven me rust Mijn ziel zal verwarmen als je me teder kust Laat mijn hoofd schuilen zachtjes op jouw schoot Laat me uithuilen ik ben zo bang voor de dood Laat je mond mij zeggen dat het niet zo erg is Probeer me uit te leggen dat de dood niet het einde is.…

Ik ga mijn pen nu dopen In het bloed van mijn hart Ik schrijf in rood mag ik hopen Maar de kleur is zwart. En zo voel in mij van binnen Niets geeft nog kleur Wat moet ik beginnen Hoe open ik die deur Die mij de weg laat zien Mij kleur weer kan schenken En mij voor heel even misschien Aan iets moois laat denken.…

Ik was nog jong en zo verlegen Toen jij ineens voor mij stond Ik was gehuld in hartjesregen Keek je aan met open mond Wilde mijn hart bloot gaan leggen Ik wist het zeker deze liefde is puur Toen ik jouw stem hoorde zeggen Heb jij misschien even vuur Dat vuur heb je gekregen En je sigaret die was goed aan Maar daarna ging je je eigen wegen…

Het geld dat wij verdienen. Daar draait de wereld om. Die duivel die we dienen. Maakt al wat recht is krom. Heeft geen plaats voor gevoel. Geeft niets om een mensenkind. Heeft maar een ding tot doel. De prooi die het verslindt.…

Van buiten word ik langzaam ouder Maar binnenin blijf ik eeuwig kind Als ik terugkijk over mijn schouder Is het de tijd die mijn lijf verslindt Mijn ziel krijgt hij nooit in handen Van binnen blijf ik altijd jong Toch ligt mijn lichaam in zijn handen Omdat ik ooit aan hem ontsprong.…

Alles wat ik dacht. is me ontnomen. Ik had nooit verwacht nooit kunnen dromen. Dat er diep in mij. een eigen ik zou wonen. Die vol gevoel. over de dingen dacht. Ik zie nu alles anders Ik voel en beleef vul niet meer de dagen Want eindelijk, Ik leef .…

Het gevoel dat ik voor jou had Is door alles wat was vervaagd Je gedrag ben ik meer dan zat Hier heb ik niet om gevraagd Rust wil ik in mijn leven. Zonder gekat en gevit Liefde kunnen geven Niet lopen in jouw gelid Ik wil dansen in de wind Zonder die bewakingsstaat Eindelijk dat doen wat mij zint Het is beter dat je nu gaat.…

De blaadren rijzen door de stugge nevel er zijn geen klanken meer, er is geen lied slechts in het dorre riet een vroom geprevel… Nu komt de tijd dat men naar binnen ziet. Want wij zijn arm, en knagen aan ’t verleden, en spelen met de kaarten van verdriet. Het schoonste sprookje stelt ons niet tevreden, en door de nevel lokt de toekomst niet…

De kern van alle dingen is stil en eindeloos. Alleen de dingen zingen. Ons lied is kort en broos. En donker zingt mijn bloed, van heimwee zwaar doorwogen. Ik zeil langs regenbogen Gods stilte tegemoet.…

De Herfst blaast op de horen en ’t wierookt in het hout ; de vruchten gloren. De stilten weven gobelijnen van gouddraad over ’t woud, met reeën, die verbaasd verschijnen uit varens en frambozenhout, en sierlijk weer verdwijnen … De schoonheid droomt van boom tot boom, doch alle schoonheid zal verdwijnen, want alle schoonheid is slechts…

Maria zingt in gouden avondstond met blanke kele en rode mond. De rozen staan op hoge stelen, een vogel luistert in het riet. Dan sluimert 't kind in hare schoot, haar ogen zijn van weelde groot en in haar mond verzoemt het wiegelied. De maanschil perelmoert in 't water, maar in de schaduw sluipt de dood. Gelukkiglijk, dat ziet ze niet,…

God rolt de zonnen door Zijn handen zoals de boer het zaad. De ruimte kent geen randen en eindloos staat de sterrentuin te branden. Als dauwdrop aan der aarde bloeme weerspiegel ik het Al. Ik hoor de sferen zoemen. Gans 't sterrendal probeert Uw naam te noemen. 't Geheim blijft tot de nacht behoren, waarin ik ben ontstaan, tot, opgeslorpt…

In de lommerte der bomen, uitgestrekt in 't hoge gras, lag een herder bij zijn kudde schapen, die aan 't grazen was. D'hete zonne, die heur stralen deur de dichte takken stak, blekte grilge gouden rondkens op zijn oud soldatenfrak. Nevens hem zwaar asemhijgend zat zijn zwerte schepershond, met de oren recht omhoog en…

Met U zijn er geen verten meer en alles is nabij. Des levens aanvang glinstert weer, geen gisteren en geen morgen meer, geen tijd meer en geen uren, geen grenzen en geen muren; en alle angst voorbij, verlost van schaduw en van schijn, wordt pijn en smart tot vreugd verheven! Hoe kan het zo eenvoudig zijn! Hoe kan het leven Hemel zijn, met…

Hoe loopt de weg door de woestijn naar Uw Beloofde Landen? Er is veel dorst, er is veel pijn, maar weinig troost voorhanden. Wij kwamen in 't begin der wegen de kloeke druivendragers tegen, en vroegen toen reeds: Is 't nog ver ? Zij wezen met kort duimgebaar, alsof het nog een boogscheut waar, naar d' Avondster. En 't land werd niet gevonden…

Voor een lange voermanswagen, volgeladen met kareel, wordt een hooggebouwde hengst gespannen in zijn sterk gareel. De oude voerknecht trekt geweldig met de toom en schreeuwt het uit. 't Kloeke beest spant al zijn spieren, zet zijn poten achteruit; en het snokt uit al zijn kracht en witte schuim komt op zijn mond, maar de wagen roert niet…

Het is gedaan met al die ijdle dingen! De maan speelt op de zilvren avondfluit; hij zingt nu niet meer mee, dat lied is uit, een schoner stem kon in zijn ziele dringen. Hij zal in d'afgrond van Gods liefde springen, trekt zijn verleden en zijn kleren uit, en in een pij, met zijne ziele als luit gaat hij al beedlend langs de huizen zingen,…

Zoals een koning zijt gij langs het land gegaan, gekroond met 't blauw der lucht, gemanteld met het groen der bomen en beladen met het lied der vooglen, omwierrookt van de geur der nooitgetelde bloemen. Beglansd van zon en maneschijn en sterrenlicht, die aureolen kringden rond uw peinzend hoofd. Bemind van al wat roert in kruid en lucht en water…

De Herfst blaast op de horen en ’t wierookt in het hout; de vruchten gloren. De stilten weven gobelijnen van gouddraad over ’t woud, met reeën, die verbaasd verschijnen uit varens en frambozenhout, en sierlijk weer verdwijnen - De schoonheid droomt van boom tot boom, doch alle schoonheid zal verdwijnen, want alle schoonheid is slechts droom…

Voor een lange voermanswagen, volgeladen met kareel, wordt een hooggebouwde hengst gespannen in zijn sterk gareel. De oude voerknecht trekt geweldig met de toom en schreeuwt het uit. 't Kloeke beest spant al zijn spieren, zet zijn poten achteruit; en het snokt uit al zijn kracht en witte schuim komt op zijn mond, maar de wagen…

God rolt de zonnen door zijn handen zoals de boer het zaad. De ruimte kent geen randen en eindloos staat de sterrentuin te branden. Als dauwdrop aan der aarde bloeme’ weerspiegel ik het al. Ik hoor de sferen zoemen Gans 't sterrendal probeert Uw naam te noemen. 't Geheim blijft tot de nacht behoren, waarin ik ben ontstaan, tot, opgeslorpt…

Ik, die mij somtijds klein voel in dit grote Leven dier duizend zonnen, boven dees mijn doodgaand hoofd, en moedloos dwaal omdat ik hier als mens moet leven en mij geen hoger doel van wezen schijnt beloofd.... - Kan plotseling zoals een vuur omhoge klimmen wanneer ik voel en weet, dat in mijn hert getroond, standvastig en steeds levend…

John Kerry heeft met Timmermans gesproken; 'Fijn dat je even tijd hebt my dear Frans We need your true support bij deze kans Assad with kruisraketten te bestoken Obama wacht nog met het startschot want No way without a 'Go' van Nederland.'…

Het zou verbazen dat ze veinst ze kijkt de camera in, verwacht wellicht applaus of aanmoedigingskreten van een dolgedraaid publiek dat allang niet meer weet of zij de dame was die in verband werd gebracht met een timmerman, van wie Tim Hardin zong, door de Four Tops van de nodige soul voorzien ontastbaar als bedauwde rozen te zacht om…