Alle inzendingen over Tom serveerde

Die avond ruim voor het schemeren toen de kalveren ons schuifelend naderden... Je gedachtenpauzes waren nooit veilig te lang, te grillig en aandoenlijk fragiel.. Te vroeg voor alcohol, dat kon zelfs dat hippe baardje niet loochenen Je relaas was schimmig en vertrouwd als de geur van jonge runderen. De maan, schuin boven het nagloeiende…

Tom van mijn voeten Samen met mijn persoontje Elke grond weten te groeten Ze hebben het loodje gelegd Gewoon versleten opgelopen Einde verhaal de - kledingbak - Morgen ga ik nieuwe kopen…

De penis van Tom wil niet hangen, zo zit-ie naar Ans te verlangen. Hij maakt een begin met de openingszin: 'Ans, ik wil je vibrator vervangen.' Ontploffend gelijk een atoombom gilt Ans: 'Ik help jou uit de droom, Tom! Ik wil geen gevrij met een lul zoals jij!! Een vibrator: daar hoeft geen condoom om!!!'…

In bed droom ik een vluchtelingenstroom En midden in de nacht ben ik het bangst Bevliegt mij soms een denderende angst: Wie houdt die naderende stroom in toom? Ook denk ik steeds, al zwetend op mijn kussen Er zitten toch geen terroristen tussen?…

was mezelf kwijt in rekken vol verlangen op de bodem van de tijd ik bleek een vat vol tegenstrijdigheden en gistte narigheid ze wilden heldere wijn de droesem op de bodem bleek alleen voor mij te zijn ik bruiste op bevel laafde dorst serveerde vreugde ze lieten me verrekken in de hel zagen mij niet staan kozen voor de eigen feesten…

Weet ik veel hoe poëzie eruit moet zien. Niet dat statische, dat uniforme. Daar hou ik niet zo van. Dezelfde toon herhaald tot in den treure, en dat dan 'vormvastheid' noemen, of 'een eigen stem', dat soort gelul. Nee daar hou ik niet zo van. Geef mij dan maar het favoriete snoepgoed uit mijn jeugd. De toverbal. Je zuigt en zuigt maar…

Zij was het type dat alleen door een gesprek zover te krijgen was; een ernstige babbel, iets diepgaands, over de vergankelijkheid van het levende, de noodzaak van relativeren, Wittgenstein, de anarchie, structurele crises, neurosevorming, de dreiging van het neo-fascisme of kernenergie. Als het maar eindigde in bed. ----------------------…

Ik ben net water met prik. Mijn gedachten bubbelen van binnen, en zijn van buiten doorzichtig. Ik zit gevangen in een fles, ik zit gevangen door liefde van jou. Jij hebt mij net geproefd, nu is het aan jouw of je houd van water met prik.…

- - - - - - - -- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - uit het werk van Tom Lanoye (1958)…

Er wordt gebeld en ik doe open. Op de stoep staat een krachtige mijnheer. 'Hallo hier ben ik weer. De man met de hamer. Rechtstreeks van de Kop van Jut hierheen gekomen voor het slopen van uw woonst.' Hij stapt keurend rond zich kijkend binnen. 'Neen maar, voor zover ik mij herinner woont u hier toch wel het schoonst.' Dan, een hamertje…

Roddels en geruchten? Verboden en/of afgedreven vruchten? Alles, ik zeg het nog 's alles wat men zegt is afval, zinkend nog, verdwijnend in het kielzog van een kwijnend leven: en steeds opnieuw verlengd gegeven, nooit genoeg verstopt en makk'lijk weer te vinden; nimmer weg te snijden, ook niet af te binden. Nooit ver genoeg geschopt…

geniet op mijn banken vergader op mij ja voetbal betoog verlies in de massa mekaar uit het oog - maar geef dat ik niet met mijzelf overschiet kietel mijn flanken met de rankste der skaters versier mij met kruiden & kramen voor uw gulzigste eters - maar geef dat ik niet hier alleen wortel schiet sta op mij in de rij om ter meest om…

Angst Soms ben ik bang dat het water me aan de lippen, dat kansen niet verzilverd, dat dwarsliggen me overrompelt. Anderzijds is er een uitzicht, om uit te kijken, Een boom vertelt, het water fluistert.…

Leg de ketting klaar en hark mij tegen draad van kokkelgeur, het ganzeëi moet stuk voor stuk gezwellen. Toe maar, bekakkelei wat bokbederft, jij stropop volle maan. Je lazerij nu pruimsteen en dan vellen speelt geen rol, maar hou van mij. Knip mijn oren, snij die staart. Dat kindschap zweet in appeltaart vol hoededoos en razernij? En dat octaven…

Het aangezicht van een inhoudelijk fenomeen is net zo leeg als een misleidend tafereel een blinde vis…

Een schijnbaar vlammend vuur van passie, Koud van diepbedroefde trots, Tranen biggelend door brandend verlangen, IJskoud vallend op de dorre aarde, Tot as verworden onder een warme deken...…

De doktoren blijven het proberen, - weer volgepompt met radioactiviteit - want ze blijven beweren, mij te kunnen laten leven tot in de eeuwigheid. Ik heb de hoop al opgegeven, maar er is nog 1 wens onvoltooid; namelijk dat ik word ontdooid, door jou gelukkig verder te zien leven.…

Kijk daar gaat ze! Ze vliegt naar haar horizon toe Wacht je op mij als je daar bent...? Roep ik haar nog vluchtig toe Maar ze hoort me niet meer... Mijn schat, het ga je goed Waar je ook gaat En weet: ooit komt weer Onze Tijd Onze Eeuwigheid Vroeg of laat…

Het leven is een mooie taal Alleen spreek ik haar nog zo slecht…

Toe, vil mijn schaam dat wit konijn, span dat vel en roer de trom. Maak wat koel was kokend en kanonsloop wat was krom. Vel mijn boom de achterdocht en zaag de takken trommelstok van liefde. Drum je namen in mijn bas en maak mij jouw gekliefde. Hou me hou me hou me vast, en kerf uit mij jouw boot. Sla je peddels ritme op mij plat, en…

Nam niet de Grote Houdini in de ene hand zijn hoge hoed, en in de andere een olifant die hij met een eenvoudig gebaar voorgoed in zijn hoofddeksel kon doen verdwijnen? Wat een onrecht. Mijn hoofd is bloot, en jij, niet eens zo groot en zonder slurf (nou ja), toonbeeld van schoonheid, na zoveel jaar durf jij nog steeds genadeloos aan mij…

Hoewel er geen bewijzen zijn. Misschien als ik slaap, maar bij het minste geluid verdwijnen zijn geschubde pootjes langs mijn oren en mijn ogen, ze worden als het ware in een schild gezogen. Zijn magere kop raspt soms over mijn tong, en praat maar zo vertraagd dat men het nauwelijks verstaat: hij noemt mijn klieren liefde en ik hou van hem…

Leg de ketting klaar en hark mij tegen draad van kokkelgeur, het ganzenei moet stuk voor stuk gezwellen. Toe maar, bakkelei wat bokbederft, jij stropop volle maan. Je lazerij nu pruimsteen en dan vellen speelt geen rol, maar hou van mij. Knip mijn oren, snij die staart. Dat kindschap zweet in appeltaart vol hoedendoos en razernij? En dat octaven…

Het is een magere troost dat alles moet verdwijnen en ik je hoe dan ook op een keer toch zou moeten missen, bij voorbeeld door de dood. Ik hou van je, al kunnen we waarschijnlijk niet meer worden wat we vroeger waren of dachten te zijn. Geen verhalen over afkeer, over waanzin of grote trouw: ik verlang naar toen terwijl ik ouder word…

Daarnet, twee uur in de nacht alweer, floepte de TV aan en daar stond ik, in Madison Square Garden, tien jaar jonger en goochelend als geeneen. Door een onzichtbare massa opgezweept, cirkelzaagde ik mijn assistente rats in twee, de wekker die ik stuksloeg werd niet heel en de konijnen vluchtten naar de concurrentie. Het werd ze allemaal teveel…

Weet ik veel hoe poëzie eruit moet zien. Niet dat statische, dat uniforme. Daar hou ik niet zo van. Dezelfde toon herhaald tot in den treure, en dat dan 'vormvastheid' noemen, of 'een eigen stem' dat soort gelul. Nee, daar hou ik niet zo van. Geef mij dan maar het favoriete snoepgoed uit mijn jeugd. De toverbal. Je zuigt en zuigt…

Liefde, ik ben bang De kracht om de sterkste wezens op aarde te breken in duizend stukken. 'T zal hem toch elke keer weer lukken. Vroeg of laat, sta maar paraat want ik geloof in lot. Ik weet het, dit klinkt allemaal heel bot maar het zijn woorden recht uit mijn hart. hard? of zot? Liefde, ik ben bang Is dit wel oké? Want ik zie miljoenen…

In bijna alle huizen prijken bomen Als altijd vol met glitters opgetuigd En weer is er een virus dat schel juicht Met ferme wil is dat wel in te tomen Voor allen deze wens, geheel in stijl: Goed kerstgevoel, veel vaccinatieheil-…

Zoals wij daar lagen met takjes en twijgjes nabij een bosrand zonder vragen het stuifzand dwarrelde vrij Minuten die zich moeiteloos plooiden in een waar geworden droom de ranke grassprieten tooiden het spel zonder rem, zonder toom Een roek kwam en streek neer in het geschilderde licht van de dag zag goudvinkjes getooid zonder veer over…

Die Donald Duck is in zijn drift beslist Een onberekenbare patjepeeër En snel ontvlammende A.D.H.D.-er Dat maakt hem zéér geschikt als terrorist Nee, deze analyse is geen larie Het is een theorie à la Bolkhari…