Massa en uniformiteit
De burger, echter, wilt iets anders.
Hij streeft naar individualisme en zeggenschap,
al weten velen niet, hoe ze hun streven kunnen waarmaken
en hoe dat verder zal gaan.
Ik wil alleen zijn…
In de greep van de
de morgenstond
bijt het bos op het
bitter van de mossen
met de nasmaak van
de nacht nog in volle mond
vloeit de dauw uit gesloten ogen
In het voetspoor van
z’n uniformiteit, schuurt
het eerste licht langs
de hoogste takken,
strekken schaduwen zich
tot levende sculpturen,
gekerfd in de magere
schors van de vluchtige…
verharden
in gezichten
die niet meer
willen praten
waar in groeven
schroeven steeds
vaster worden
aangedraaid in
stilte die roest
het enige dat
entropisch
woekert is het
eigen gelijk zonder
bijval hard als ijs
maar massaliteit is
geen bindende kracht
waar ieder voor zich gaat
en de god voor ons allen
helemaal niet bestaat
ook uniformiteit…
Het is de veel te krappe jas
van de uniformiteit.
Dar kledingstuk past mij niet meer,
maar een ander heb ik niet.
Ik moet het dus wel aan
tot mijn groot verdriet.
Want ik wil anders, ik wil dwalen
op plaatsen waar nog niemand kwam.
Ik schep mijn wereld in verhalen
waar ik even wonen kan.…
elke klok uur na uur op
cijfers van winst en verlies
Vicieuze cirkel rond ‘hebzucht als devies’
In ‘t leven onder strenge heerschappij
van economische dwingelandij
wordt stille tijd ons ontzegd
en het meetbare opgelegd
We laten ons sturen en jagen
ook al willen we onthaasten, of vertragen
We vragen om geluk met minder, waar
dwingende uniformiteit…