Alle inzendingen over Vestdijk

Mijn liefde mag niet lijken op wanhoop, want dat -- zou een aanzoek zijn.…

Mijn vlijtige helft maakt huiswerk, mijn dromende -- vertoeft nog bij haar.…

Deze muziek is zo prachtig! Ik speel haar nog -- mooier dan ik kan.…

Hij praat heel de tijd over haar, dus dan kan het -- al bijna uit zijn.…

Liefde: vergeten dat je elkaar kent, opnieuw -- elkaar ontdekken.…

Ze stroomt uit, haar zee van woorden is geen verhaal -- nee, zij is het zelf.…

Platte zoutpilaar, mijn zilten beeld van mama -- Dierbare foto.…

De wiebelstoel heeft maar twee poten, en een touw -- naar de zoldering.…

Zonovergoten de wolken Traag drijven bedenkelijke stemmingen Mee met sneeuwwit in hemelsblauw Scarlatti tracht vergeefs te troosten Over de schutting steekt lila Clematis Behulpzaam een groene hand toe In slow motion komen zij tot leven Rekken zich moe gezworven leden In staat weer te nemen de sporten Van Jacobs ladders Een geschenk…

Mijn ouders woonden in een monumentaal pand in hartje Harlingen, al hadden ze veel last van een schoolplein vol joelende kinderen. Het mocht de pret niet drukken. In hun woonstraat keek ik naar blikken speelgoed in de vensterbank van een huis verder op. Ik kocht er kruidenbitter en ik keek vol ontzag naar het beeld van Anton Wachter,…

Terug uit de stad zie ik duidelijk hoe arm -- hier de rijken zijn.…

Volgens Simon Vestdijk is dit vers ‘een van de toppen van klankraffinement waartoe de Nederlandse poëzie in staat is gebleken, alles klinkt zo zoetvloeiend, zo sierlijk, zo ijl en dromerig, dat wij werkelijk muziek, ‘echte’ muziek menen te horen’. De voorstanders hebben van de literatuurgeschiedenis gelijk gekregen.…

Seks sinds de wormen is ontspoord tot een gedoe -- tussen de mensen.…